ben bir tesbih tanesiyim. bir kadın beni tam ortamdan deldi ve içimden bir iplik geçirdi. beni bir ipliğe geçirdi yani. parmağının ucuyla şöyle bir itti beni kadın. bir müddet, içimden süzülüp giden ipliğin acısını hissederek düştüm. sonra tık ettim, durdum. arkamdan gelen tık sesi, bir yere (birine?) çarptığıma işaretti. şöyle döndüm geriye, bir baktım. çarptığım benden önceki tesbih tanesiymiş. meğer o da ilk değilmiş. ondan önceleri de olmuş. biz bir ipliğe dizilmiş taneler olarak pek de değerli olmasa gerek bir koleksiyonun parçalarıymışız. hepimiz kendimizi en kıymetli sanırmışız oysa. aramızda sıradağları yarattığını iddia edenler bile varmış. ama hiçbirimiz değersiz bir koleksiyonun sıradan bir parçası olmaktan öteye gidememişiz....
duyduğum kadarı ile parayla karakterinizi çok rahat güçlendirebileceğiniz bir oyun. paranın işin içine girdiği bu tür oyunlar neden oynanır, neresinde heyecan, emek var, anlamak güç efenim.
