istanbul'dan vazgeçmem diye düşünürdüm hep. hatta orada doğup büyüdüğüm için istanbul dışında hayat yok gibi gelirdi bana. ne iş yapıyor dışarıdaki insanlar nasıl yaşıyorlar falan diye düşünür, bu durumu da garipserdim.
6 sene oldu küçük yere göçeli. istanbul'da geçirdiğim zamanın ne kadar kayıp bir yaşam olduğunu anladım. muğla candır arkadaşlar...
bazen sinirle sert sözler çıkabiliyor maalesef ağızdan, sonra onların da ne kadar yanlış olduğunu anlayıp özür dilemişimdir hep. hele hele fiziksel şiddet... böyle bir yola başvuran erkek net eziktir. şerefsizdir...
yurtdışına da ihraç edilen bisküvi, bir çok avrupa ülkesinde görebilirsiniz ama orada adı "mola"
neden ? çünkü orada göt ister.
ayrıca şunu da söyleyeyim, siyahi ırkçılığı bizim topraklarımızda yok ama bilhassa abd ve avrupa'da üst düzeyde maalesef. bu sebeple hiç farkına bile varılmadan senelerdir reyonlarımızı süslüyor bu bisküvi.
