sanırım artık isyan bayrağını çektim. özellikle son olaydan sonra 13 mart 2016 ankara patlaması yaşanılanlara katlanamıyorum. ölüm eyvallah elbet hepimizi gelip bulacak da neden bu gibi olaylarda dönüp dolaşıp garibanlar buluyor. ulan sözde bu eylemi yapanların amacı da "gariban " vatandaşları için.
nerden bakarsan bak tutar bir yanı yok. iki gündür ölenlerin hayat hikayelerini gördükçe bunalımın eşiğine sürüklenmeye başladım. kabul edemiyorum.
yahu askere gidersin en "garibanı" ölür , dağda çatışırsın en "garibanı" ön saflardadır, eylem olur ,direnirsin hayat hikayesi en mazlumlarla dolu olanlar öldürülür, yolda yürürsün en "garibana" tecavüz edilir. dışarı çıkmış yürürsün gelir bomba en "gariban"ını bulur.
ne biçim bir sistem amk bu ya.
not: yanlış anlaşılmasın zenginler daha çok ölümü hak ediyor gibi bir şey demiyorum ama eylemlerin amacı bile saçma sapan amk.
yarın öbür gün bu "gariban"ında haberini duyarsınız. ipsizucurtma 29 yaşında işinden evine giderken metroda hain saldırıya denk geldi. ve elbette o da bir "gariban".
düğün,nişan,kına ,bekarlığa veda organizasyonları için internet üzerinden sipariş verebileceğiniz sitenin adı. bu işin tanım kısmı.
son zamanlarda trend olan bu gibi sitelerin varlığını ve önemini aslında yabana atmamak gerekir. ortada ciddi bir iş ve emek var. şöyle ki sıradan göz gezdirdiğimiz , begendiğimiz her parçanın aslında yapımında bir hikaye vardır. ve bu hikayelerin çok tatlı insanların elinden çıktığını bilmek, sizinde yaşadığınız hikayelerle pekiştirebilmeniz için güzel bir fırsat.
he bir de şöyle bir baktımda "üç vakte kadar" evlenesim geldi. :(:
haberin konusu içeriği yukarıdaki linkte yer almaktadır.
Kimileri için hayat bu denli zor, karmaşık, akıl kaybettirici ve dramatiktir. içine düştüğü ruh halinin etkisi ile kendisini, eşini çocuğunu kül etmiştir. Suçlusu kimdir? doğuştan , yaradılıştan beri süre gelen adaletsizlik mi, işçinin işinden olmasına sebep olan iş veren mi, ailesini bu denli yalnız bırakan bu adam mı? Kimileri bankadaki paralarının günlük repolarını hesaplarken, işte kimileri de böyle cebindeki son umudu olan en yetkili kişi ile görüşme yapmanın hesabındadır.
Üzücü , gün geçtikçe tırmanan işsizliğin , yokslluğun , ve buna sebep olan tüm mercilerin allah belasını versin.
dün akbank sanat'ta sanatatak tarafından gerçekleştiren anma organizasyonudur. yaklaşık 100 kişikilik bir panel alanında cem karaca'nın 1974 -1980 tarihleri arasındaki yapıtları ele alınmış ve günümüze kadar ki süreçleri değerlendirilmiştir.
panel taner öngür, hami barutçu, sefa ulaştır ve ünol büyükgönenç gibi büyük müzisyen dostlarının katılımı ile güzel bir söyleşi ve anılarının yer aldığı program haline geldi.
oldukça acemi bir panel sunumu olsa da özelikle müzisyen arkadaşlarının o dönemlerdeki müzik yapım aşamlarını anlatmaları, cem baba ile yaşadıkları hikayeleri hala büyük bir gurur ve heyecanla anlatıyor olmaları bütün aksaklık ve acemilikleri yok etmiştir.
özellikle hami barutçu'nun anlatımına ve verdiği tepkilere bayıldım.
cem baba'yı hasretle anıyor, mekanı cennet olsun diyoruz. 08.02.2004
son zamanlarda yaptığım hede. işin ilginç yanı bunu yaptığımın hiç farkında bile değilken çevremden gelen uyarılarla farkına vardım. yaklaşık bir yıl önce artmaya başlayan eylem. her zaman beklediğim durakta eskiden keskin nişancılar gibi "teee anasının nikahındaki" * numaraları görürken git gide netliğini fluluk almaya başlamıştır. bu esnada burnunuzun dibine kadar * gelen aracı ancak gözlerinizi kısarak netleştirebilir hale geliyorsunuz. bu da miyopluğa doğru giden yolun başlangıcıdır.
ben tabi kendimi bildiğin kör falan sanarken , 1 yıl sonra bugün gittiğim doktora sonuç olarak -1 vitrum spner teşhisi kondu. * büyütülecek bir şey yok ya gözleri kısmaya devam.
zır cahil bir ailenin , sebebi ne olursa olsun mağdur olmuş evladına reva gördüğü üzücü olay. bu işin tanım kısmıydı. ne açıdan alırsak alalım bu genç kızın ruhunda ve vücudunda açılan yaranın hesabını kimse veremez. uğradığı saldırlar karşısında hangi birine sırt çevirip güçlü olmaya çalışacak beni düşündüren bu. en ufak mutsuzluğumuzda sığındığımız , ailemiz, arkadaşlarımız ve hatta kimi zaman yalnızlığımıza ilaç gibi gelen bir işimiz varken çok şükür diyoruz. peki bu genç arkadaşımız neye çok şükür diyecek! nefes aldığı için mi?
aile kavramınin içi boş olduğunun tek örneklerinden değil elbet bu genç arkadaş. fakat talihsiz bir ailenin kucağına düştüğüde aşikar. kıyaslamak çok acı olsa da bir şey belirtmekte fayda var. hatırlarsınız bağdat cad. tecavüze uğrayan bir genç kız vardı. bu genç kızın ailesinin tutumu ile içinde konu edindiğimiz ailenin tutumuna bakarsak anne-baba misyonluğununda adaletsizliğini görmüş oluruz.
ne olursa olsun, başımıza ne gelirse gelsin , yaşımız kaç olursa olsun size kol kanat geren bir annenin ya da babanın yoksunluğu , bedenen uğradığınız şiddettin travmasından daha ağırdır.
allah yardımcısı olsun bu genç arkadaşımızın. ve allah bin türlü belasını versin bu ailenin.
--spoiler--
gölbaşı ilçe emniyet müdürlüğü osman tan polis merkezi amirliği’ne müracaat eden genç kız, çalıştığı iş yerinde iş yeri sahibinin “sayım yapacağız” diyerek kendisini alıkoyduğunu ve alkol içirdikten sonra bilincini kaybettiğini, kendisine geldiğinde de tecavüze uğradığını anladığını ama kimseye söyleyemediğini belirtti. ailesinin olayı öğrenmesi üzerine annesi, babası, amcası ve halası tarafından dövüldüğünü, ölmesi için fare zehri içirildiğini iddia eden genç kız polisten yardım istedi. gözaltına alınan ve olayı itiraf eden iş yeri sahibi çıkarıldığı mahkeme tarafından tutuklandı.genç kız yaşının küçük olmasından dolayı sosyal hizmetler il müdürlüğü tarafından koruma altına alınırken, ailesi hakkında ise adli soruşturma başlatıldı.
facebook'ta küçücük çocukların fotoğraflarını paylaşıp tatmin olan iğrenç varlıkların oluşturduğu sayfa. Kafayı yemiş sapkınların , küçük cocuklar üzerinden mide bulandırıcı misyonlar üstlenmesidir.
sayfa kapanırsa sorumlularına ulaşılamama ihtimali olduğu için lütfen facebook üzerinden değil direkt polise şikayet edelim: https://www.facebook.com/kujukkizlar/
boğuşup durduğumu fark ettim kendimle. bazen iç sesimle zıtlaştığımı , hatta derin derin sessizleştiğimi. kendimi kandırma yaşlarım çoktan geçti gerçeklerle yüzleşmenin vakti belli ki.
korkmadan yazmaktır. kendimizi bir kalemin mürekkebine bırakıp gitmektir. yanlış yazıp defalarca karalamaktır , üzerini hiddetlice çizip doğru olanı yakalamaktır.
Küçük bir kardeşimizin yardıma ihtiyacı var. Elimizden geldiğince destek verirsek bir katkımız olur. Allah ailesine sabır versin.
Ailesinin duyurusu;
'oğlum için destek istiyoruz.
furkan eymen'in üç yaşına kadar ameliyat edilmezse ömür boyu yürüyemeyecek.
"tedavi için yaptığımız araştırmalar neticesinde bu tür ameliyatlarda tecrübesi olan prof. dr. michael weber'e ulaştık. kendisinin özel işleri için türkiye'ye geldiğini öğrendik ve burada oğlumuz furkan eymen'i muayene ettirme şansımız oldu. weber, oğlumun tedavisinin mümkün olacağını, ayrıca bu tür ameliyatları dünyada sayılı birkaç hekimin gerçekleştirebildiğini söyledi. weber, ekibiyle türkiye'de belirleyecekleri bir hastanede bu ameliyatı yapabileceklerini söyledi. ancak ameliyatlar için istenen tutarı aile olarak bizim karşılayabilmemiz mümkün değil. bundan dolayı biz, oğlumuzun yürüyebilmesi için destek istiyoruz."
6 yıldır kanserle mücadele eden, tedavisi için her yol, her ilaç denenen, akla gelen her yola danışılan, en son ege üniversitesi hastanesi'nden "artık yapabileceğimiz bir şey kalmadı" sözleriyle uğurlanmasına rağmen halen direnen (bkz: sılay erzeybek)'e "ha gayret, bir kez daha dene" diyebilmek için annesi ve babası tarafından başlatılan kampanyadır.
fazla uzatmadan temel bilgileri vermek istiyorum, sılay komşumun kızı, hastalığındaki ilerlemeler ya da tedavisindeki gelişmelerle ilgili ayrıntılı bilgi verebilecek durumdayım yani. şu an 21 yaşında, 15 yaşından beri kemik kanseri hastası, daha tıbbi isim verirsek (bkz: osteosarkom). ailesi ellerinden gelen ne varsa bu yola adamış durumdalar. ancak şu an yol ayrımına geldiler çünkü yakın zamanda hastaneden yapılabilecek bir şey kalmadığı için taburcu edildi. ancak sılay da, babası sadettin alper erzeybek ve annesi nurper erzeybek de pes etmiş değil.
iki yol var önlerinde, biri yoğun bir kemoterapi diğeri ise deneysel bir metot. yoğun kemoterapide, tedavinin vücuda vereceği zarar çok büyük olacak. açıkçası bunu aileden olmadığım, olaylara objektif bakabileceğim bir konumda olduğum halde ben ifade edecek sözcük bulamıyorum, anne-babasının durumunu siz anlayın.
diğer seçenek ise ailenin umut olarak gördüğü (bkz: nivolumab) isimli aşı. sılay şu an antalya'da tedavide ve ilk gelişmeler umut verici. ancak "oh ne güzel, işe yaramış, iyileşiyor" diyemiyoruz. çünkü tedavinin masrafları boyu aşmış durumda. yardım kampanyası da bu noktada başladı zaten, umudu sürdürebilmek için. valilik izni alındı, sılay hastaneden çıkıp bankaya gidebilecek durumda olmadığı için hesap babası sadettin alper erzeybek'in adına.
yardım kampanyası valilik izni ve banka bilgileri:
imgur.com
imgur.com
yardım kampanyası hesap numarası:
t.c. iş bankası kemeraltı şubesi
sadettin alper erzeybek
iban no: tr03 0006 4000 0013 4160 4566 36
daha fazla uzatmandan, sizleri durumun ciddiyetini ve aciliyetini son derece net bir şekilde açıklayan mektupla baş başa bırakıyorum, desteğiniz için teşekkür ederim.
sılay erzeybek için yardım kampanyası'nda açıklama metni:
merhaba ;
biz nurper ve sadettin alper erzeybek.21 yaşındaki kızımız sılay için 6 senedir kanser ile mücadele ediyoruz.
sılay ‘ın bisikletten düşerek sağ dizini vurması ve bu ufak kazadan dizinde anlam veremediğimiz bir ağrının çıkmasını ilk önceleri önemsememiştik. ağrının zaman içinde şiddetlenmesi okuldaki beden eğitimi derslerini de aksatınca karşıya devlet hastenesindeki ortopedi uzmanına götürdük.doktorumuz endişelenmeye gerek olmadığını ergenlik çağındaki gençlerde kemik gelişiminden dolayı bu tip ağrıların olabileceğini söyledi. müsait olunduğu bir zamanda mr çektirmemizi önerdi.
ağrıların zamanla artması ve sağ dizinde şişlik oluşması nedeniyle sılay’ı daha kapsamlı bir kontrole aldık. yapılan tetkikler sonucunda kızımıza osteosarkom teşhisi konuldu. tanının konulması ile birlikte ailemizde zor ve sıkıntılı süreç başlamış oldu.
ağustos 2009 tarihinde sılay’ı tedavi için ege üniversitesi hastanesi tülay aktaş onkoloji kliniğine yatırdık. sılay ‘ımız 5 seneden uzun süren zorlu süreçte 7 akciğer ameliyatı olmak üzere toplam 12 ameliyat geçirdi.
bugün itibarıyla kızımızın vücudunda lenf ve akciğerde ağırlıklı olmak üzere çeşitli bölgelerde metastaslar mevcuttur.sılay ile ilgilenen doktorumuz ;1.seçeneğin yüksek doz kemoterapi olduğunu bu işlemde sılay ‘ın vücudunun çok zarar görebileceğini söylüyor.
2.seçeneğimiz ise ki biz bunu umudumuz olarak görüyoruz: bu tip kanser türleri için geliştirilen immüne terapi aşısı(nivolumab).yeni bir ilaç olduğu ve henüz ticari olarak satışına başlanmadığı için sgk bu aşının bedelini karşılayamıyor.ilaç ancak üretici firmanın onayı ile direkt olarak firmadan (bristol myers squipp) temin edilebilmekte yaklaşık 24 ay kullanması gereken .ilacın belirlenecek dozaja göre 1 aylık bedelinin 8000-11000 usd (2senelik 190.000 usd ) arasında olacağı söyleniyor.
biz bu tedaviyi kızımızın almasını istiyoruz ve umud ediyoruz. mücadelemizde yanımızda olmanız için yardımlarınıza ihtiyacımız var.
en acemi olduğum konudur. şimdi her yazı başka mekanlarda yerlerde geçiren bir aile olmadık hiç. öyle bir kültür oluşmadığı için belli bir yaştan sonra kendin kolları sıvıyorsun. tabi maddi güvencen varsa. velhasıl bu plan olayı beni aşırı geriyor. daha plan aşamasındayken bile tribe giriyorum ve uygulama evresinde patlak veriyorum. ona bir sorayım, şurası nasıl, neyle gitsem, oha çok pahalı vs vs. en büyük sorun tabi gidicek birini bulmak. 20'li yaşların sonunda biri olarak henüz hiç bir arkadaşımla tek başına tatil yapmadım tam bu yıl bunu kabul ettirmişken ulan gidecek insan bulamadım. en yakın arkadaşlarımdan biri evli diğeri ise izin gününü iş yerindeki şirret patronundan izin alamadığı için değiştiremedi. ee böyle olunca tabi ev ahalisinden birini gözünüze kestiriyorsunuz. * ve tabi ki annem pek gönüllü değil aman evlenip gitsende kocanla falan tatil yapsan bakışlarından sonra neyse ki ikna ettik.
gideceğimiz yere de 1 hafta sonra zar zor karar verip iş yolculuk biletlerini almaya geldi. o kadar erteliyorum ki sonunda yer bulamayacağız ona yanıyorum. *
neyse yinede planların en tatlılarından.
kesin bir uyuma kararı olmadan yorgunluktan ya da uykusuzluktan dolayı bulduğu en uygun yerde uykuya dalmaktır. çok tatlıdır. 8sa. uykudan daha da kıymetlidir. vücudun kendini toplamasını bir nebze de olsa destekler. heh işte bu gibi durumlarda bu cümleyi kullanıveririz.
uğur yücel, meltem cumbul, sinem kobal ve sarp apak'ın oynadığı, uğur yücel'in oğlu can yücel'in yönetmen koltuğunda oturduğu film. çekimleri tamamlamak üzere olan film 29 ekim'de vizyona girecek.
bir kadın cinayeti daha. ne kadar sığ ve ne kadar yavan bir tanım değil mi? bıkmadılar , namus zımbırtısını bir dillerinden düşürmediler. herkes kendini cellat sanmış, herkes ilah olmuş meğer. korkmakta haklıyız, korkuyoruz da!
henüz 19 yaşında bir kadın ve bir çocuk annesi. garsonluk yaptığı iş yerinde eski eşinin kardeşi tarafından öldürüldü. evlenene kadar yetişme yurdunda büyüyen , evlendikten sonra ayrılan ve bir çocuk annesi olan bu kadın , boşandıktan sonra sığınma evine yerleşiyor. ve bir pezevenk , döl israfı tarafından canına kıyılıyor. ve bir masum çocuk tıpkı annesi gibi yetiştirme yurdunda büyütülmeye mahkum ediliyor.
her yıl 12 haziranda çocuk işçilerin sorunlarını duyurmak için toplanılan anılan gündür. Sadece Türkiye'de değil dünya çapında unutulmayan, hakları gasp edilen çocukların sesini duyurmak için güzel bir birlik ve mücadele günüdür.
başınıza her ne gelirse gelsin, kalbinizde nasıl bir sancı varsa karanlık bulutların ardından size fısıldayan bir tesellidir. iyi gelir mi bilmem, dinler misiniz bilmem ama sessizce içinden bile fısıldasanız umutlarınızın tükenmediğini anlarsınız. yıllar geçtikçe hep iyi şeylerin olacağına kendimizi inandırdık. kötü anıların olayların farkındalıklarını unutarak. sabret iyi günlerimiz de olacak diyip tesellilere sığındık beklemenin , gelmeyeceklerin hayal kırıklıklarını unutarak.
insanoğlu umudunu kaybetmeyi ne yaşarsa yaşasın yabana atmaz atamaz. kötü günlerin sonunun hep ferah olduğu umudunu taşıdığı gibi. çevrenize baktığınızda tek mutsuz insan sizmişsiniz gibi hissedersiniz. diğer insanların kederlerini görmezden gelerek. ya da sizden daha kötü bir durumda olan insanların varlığını silerek. herkesin acısı kendisine göre büyük. herkesin hayalleri kendisine göre kırılgan.
gerçeklerden kaçmak en sevdiğimiz şey. kabullenmek istemeyiz. oysa bilirsiniz aslında herşey en başından beri bellidir. gidecek olanlar da , gelmeyecek olanlarda, kurduğunuz hayalin size olan uzaklığıda. boşverin yine de görmezden gelin kalbinizi ferah tutun! bir gün sizinde kahkahalar atacak günleriniz olacak. bir gün sizinde hayalleriniz gerçek olduğunda göz yaşlarınıza boğulduğunuz günler olacak. bir gün..
insanın kanını donduran olaydır. Küçücük çocukların içinde bulundukları zor şartlarda bir de hayat mücadelesi , kendilerini koruma güdüleri oluyor. Kelimelerle burdan tarif etmek çok zor. insanın yazmaya pek gücü de olmuyor. Hayat zor ama bazıları için çok daha zor.
sohbet platforumunun yapılandırdığı , bir çok konu ve paylaşımların , özgün oyunların, siyasi yorumların ve üyelerin kendi yazılarının bulunduğu forum formatında paylaşımların olduğu sitedir. Güzel bir ekip ile "Herkesin Ortak Paylaşımı" sloganı ile devamlılıklarını sürdürmektedirler.
** ya sen nereye takılıyorsun öyle
* (bkz: çaylaklar sözlük)
** o ne be ekşi sözlükten daha iyi olamaz
* ay sen cok bılıyon ekşi sözlüğü
** en azından okuyorum
* biz napıyoruz amk burda amuda mı kalkıyoruz , adamlar yazıyor biz okuyoruz, ayrıca ekşideki gibi bekleteme saçmalığıda yok , burası bıze daha cok değer verıyor, daha cok sevıyor.( yaram mı var ne hemen bir savunma)
** uludağda var itüde var neden burası
* çünkü ben çaylağım
** he ezik yani ..
* alla alla
** tamam süren doldu hadi cık sıra bende.
edit: o zamanlarda burda üyeliğim yoktu. şimdi götüm başım ayrı oynuyor. *
bir süre hayatınıza yeniden alacağınız kişiler için kıyaslama yapmanıza sebep olur. hani attan inip eşeğe binme durumu ile karşılaşmamak için. fakat bu hayatınıza alacağınız kişiye karşı duygusal bir şeyler beslemiyorsanız ortaya çıkan durumdur.
çok değişik ruh haline bürünüyor insan. bazen o kadar abartıyorum ki lan acaba rol mü yapıyorum diyorum. daha fazla ilgi, daha fazla gülmek, daha fazla şevkat ama aynı zamanda daha fazla boğmadan, daha fazla özgür olmak arasında gidip geliyor. aşırı alınganlık, "bana mı dedin lan sen o lafı diye dayılanlanmalar" , "zaten hiç sevmedin ki " diyip trip atmalar. bu zamana kadar bu kadar çekilmez olduğununu hiç anlamamıştım.
başka bir ruha sokuyor bu koduğumun hormonları sizi. karşınızdaki anlasa bir dert anlamasa bir dert.
duyguların boşalması sonucu göz yaşların kendini tutamamasıdır. saklamaya çalışıp kendinizle savaşırsınız fakat aynı zamanda iç sesle kendinizi gaza da getirirsiniz. öyleki bir yandan "sakın bak ağzına sıçarım ağlarsan" diye telkin ederken diğer yandan " ama ben bunu hakedecek ne yaptım" diye gaddarlaşan kalbinize yumuşak bir ayar çekersiniz.
sonra otobüs, vapur, pazar, cadde, durak demeden hüngür hüngür ağlarsınız. aman ne tutacaksınız içinizde ya patlat gitsin!
hakkında hiç birşey bilmediğinizdir. ama öyle bir şey yapar ki o hiç tanımadığın biri bu konuyu açmanı bile sağlar.
işten çıkmış eve gidiyorum otobüste cam kenarına oturmuşum ve tam uyuma modu almışken yanıma bir genç oturur böyle sakallı , paspal görünümlü ama hani kendince tarz yapmış diyelim. pardon ben şimdi uyucam yani kafam falan omzunuza düşerse kusura bakmayın ama uyandırın olur mu dedi. gülerek bende uyucam zaten anlamam bile dedim. iyi içim rahatladı dedi güldü. "tabi sen rahatsın cam kenarında"diyip elnini koynuna bağlayıp uyumaya başladı. bende kafamı cama dayadım. sonra sol omzumdan biri şiddetli dürterek , şşş uyan bak ben iniyorum , dikkatli uyu tamammı diyip indi. bakakaldım öyle. uykulu uykulu . içim burkuldu birden. nerdeyse otobüs aşkları konusuna yorum olacaktım ama az kalmıştı.
