görevi kötüye kullanmak suçunu işleyen caanım milletimin vekillerini ve hatta bakanlarını kurtarmak için yasa önerisi üzerine yasa önerisi veren pek muhterem vekilleri meclise sokmak olsa gerektir.
bir suç varsa cezası da vardır elbet. onun için de bkz;
türkiye cumhuriyeti'nin kurulduğu günden bu yana, zikredildiği her alan ve her zamanda düşünce anomalisinden muzdarip kıt akıllı neanderthallerin zoruna gitmiş cümledir.
hardcore şakirtlerin midesindeki yumrudur. kusun da rahatlayın aq.
bir siyasi parti ve iki evrensel disiplinin yanyana yazılmış halidir. zira, bu üç kelime bu şekilde bir anlam ifade etmemektedir.
bununla birlikte, gerizekalı değiliz elbet, verilmek istenen mesajı aldık. açıklayalım mezhebimizce;
öncelikle; biz hala bu hukuk, demokrasi, adalet mekanizması, eşitlik vb. gibi evrensel değerlerin herhangi bir parti özelinde değerlendirilemeyeceğini, hangi parti olursa olsun salt tek bir partinin bu kavramları getirme yahut geliştirme iradesi gösteremeyeceğini anlayamadık. bu kavramlar ancak toplumsal irade ile gelişir, şekillenir. ancak, bir taban hareketi olarak geliştiği zaman anlam kazanır, yerleşir. aksi taktirde bizim ülkemizde olduğu gibi her gelen bu kavramları kendisine yontar. olan da budur esasen. zira, her başa geçen nedense "demokrasi getireceğim, hukukun üstünlüğünü sağlayacağım" diye gelip ikisini de bir güzel bellemektedir. tecrübe ile sabittir.
elbette ki, hukuk, demokrasi, adalet vb. hiçbir evrensel norm dogmatik değildir ve süreç içerisinde değişim gösterebilir. nasıl ki toplum yaşayan bir organizmaa ise ve sürekli değişim gösteriyorsa bu kavramlar da bu değişim sürecine ayak uydururlar, uydurmak durumundadırlar. bu anlamda bir ülkede demokratik teammüllerin değişim göstermesinde herhangi bir terslik yoktur. zira, devlet insan içindir, insan devlet için değil. bunda herkes hemfikirdir sanırım. en azından çoğunluk böyle düşünmelidir.
öte yandan, madalyonun öbür yüzü epey bir karanlıktır. zira, türkiye'de esas sorun ne laiklik algısı, ne hukuk mekanizması değil demokrasidir. çünkü demokrasinin olmadığı yerde ne hukuk işlerlik kazanır ne de laiklik ilkesi. bizim ülkemizde de aynı böyle olmuştur ve olmaktadır zaten. iktidar sahipleri, her kim olursa olsun, her zaman için demokrasiyi kendine yontmayı temel görevleri saymışlardır. bundaki temel etken tabi ki demokrasinin bizde tabandan gelen bir halk talebi sonucu değil devlet eliyle getirilen bir uygulama olmasıdır.
velhasıl-ı kelam, kanımca güçler ayrılığının canına okuyup, hsyk'yı liste dağıtarak, anayasa mahkemesini hülle yoluyla ele geçiren bir siyasi iktidar yahut parti; statükonun yılmaz bekçiliğini üstlenmiş bir siyasi iradeden çok daha tehlikedir. bize düşen de ancak ehven-i şerdir.
son tahlilde, demokrasi salt gidip bir kabinde kağıdın üzerine mührü basmak değildir. demokrasi ahlakının yerleşmediği bizim gibi ülkelerde de bağımsız hukuk ancak güzel bir hayal olarak kalmaktadır.
zira, malın biri kalkmış bu şerefsizliği yapan organizmaya aklınca izmirlileri karalamak adına "izmirli" demiş. öteki mallar da hemen ayaklanmış ve "ne izmirlisi, o dışardan gelen ayının tekidir, tuncelilidir, oralıdır buralıdır" diye kendilerince savunma yapmış.
sanki vicdansızlığın, şerefsizliğin şehri olurmuş gibi. sanki aynı havayı soluduğu bir orospu çocuğu var diye o şehirde yaşayan herkes aynı kefeye konabilirmiş gibi.
sanki insan olamamak, doğduğun ya da yaşadığın şehirle alakalıymış gibi. sanki, gibi.
bazen bir nokta, bazen bir ağaç, bazen bir kaya. içine sıçtığı sanılan şey farklılaşabilmektedir. gel gör ki bob ross abimiz nihayetinde her seferinde bizleri göt etmeyi başarmıştır.
kıvır kıvır saçlarınla, cıvıl cıvıl tablolarınla, ne güzel ressamdın sen bob ross abi.
