zorunlu tanım: insanların inandıklarına ve kişilik haklarına saygısızlık etmedikçe umrumda olmayan yazar tayfasıdır...kimsenin ne inandığı ne de inanmadığı beni ilgilendirmektedir.
Atatürkçü olmak dinsizlik değildir... Atatürkçülüğün de dinle alakası yoktur! ne yani yüce atatürk ve türk milletinin bize emanet ettiği vatan dinsiz kesimin sadece ve buna müteakiben Atatürk'ü sevip onun ilke ve inkılaplarına uymak da sadece dinsiz kesimin mi hakkı. bu vatan içinde yaşayan milyonlarca Türk'ün vatanı ve Atatürk sevgisi ve onu lider kabul etme de inananın da inanmayanın da hakkı. yazdığım başlığa aykırı olabilir ama dinsiz yazarlar atatürkçüdür lafı kanın beynime sıçramasına neden oluyor!
bu seneki doğumgünümde...02.12.2007...birden o aklıma geldi nedense...hayatımdaki en kötü doğumgünüydü belki de...2 gün öncesi..30.11.2007...o gün aslında o kadar mutluydum ki...ilk öğretmenlik deneyimimi yapmak için fakülteden çıkmıştım..böyle bi heyecan yok zaten..hele de ilkokuldan beri öğretmen olmayı hayal edinen ben için...fakülteden çıktım...bilenler bilir erzurumda ılıca ilçesini...ordaki Atatürk ilköğretim okulu:) her neyse uzatmayalım...saat 11 sularıydı...hayatımdaki en berbat mesaj geldi..."Muhammedi kaybettik" yazıyordu...ismimiz yanyana yazıldığında hep mutlu oldugum insan bu kadar çok acıtmıştı canımı...mesaj sahibini arayıp inanmadığımı hatırlıyorum...sonrada olduğum yere kapaklandığımı...
2 hafta öncesi ettiği telefon geldi aklıma..."Seni çok özledim bitanem gelince görüşeceğiz bu sefer tamam mı?" dediğini..."Söz veriyorum canım benim söz görüşeceğiz" dediğimi..Sözümü tutamadım affet beni bitanem...
Sözün özü ona söz verdiğin halde son kez görememektir en acısı...
