beni yarı yolda bırakmış olan yazar. kendisine çok ama çok kızgınım buradan yetkililere sesleniyorum bana eceyi bulun msn e geldiği de yok görenler söylesin hani o kadar kızgınım öyle böyle değil.
-hocam kopya çekmedim ki neden kağıdı mı alıyorsunuz?
-kopya verdin ama.
-hocam o da mı suç sayılıyordu hem verenin değil alanın kağıdını almanız lazım.
-senin kağıdın dopdolu onunki ise bomboş sana sıfır vermek çok zevkli olacak o ise zaten sıfır alacaktı.
-hoca sizin okul bakırköy ün oralarda falan mıydı?
-bir de hakaret ha sözlünde sıfır.
-bir de döveydiniz hocam*
başıma gelen hasta hasta beni yarmış olayların başında gelen trajikomik olaydır. gece gece kalbim sıkışmış hani bildiğiniz kalp krizi geçiriyorum hastaneye gittik diyalog aynen şu:
-kimliğiniz lütfen.
-hanfendi acilden numara alacaksak öleyim ben o zaman kalp hastasıyım giderim şuracıkta.
-sadece siz acil değilsiniz bakın sıradaki kişilere hepsinin durumu acil.
-kardeşim acilse niye sırada bekliyor bu insanlar.
-hanfendi kimliğiniz.
-yürü git ya ben özele giderim öleceğime para veririm de adam gibi tedavi olurum.
efendim acile girdiğiniz zaman adamlar hmm evet diyorlar yarın bir kalp doktoruna görünün bizim alanımız değil diyorlar. deyim yerindeyse sik gibi kalıyorsun hem de öyle böyle değil.
-anne bu burak, burak bu annem.
-kız çık aradan çocukla bi konuşayım.
-tamam anne.
-evladım kimlerdensiniz siz?
-nasıl efendim?
-nerelisin diyorum anacım kıt zeka galiba bu.
-izmirliyiz efendim.
-iyi iyi efendi çocuğa benziyorsun sen.
-saolun efendim.
-kısmetse dünürlerle ne zaman tanışıyoruz?
-ne döneri?
-dünür dünür annen baban yani kız hakkaten kıt bu.
-niye tanışacaksınız ki anne babamla?
-evladım düğün falan konuşacağız ya.
-efendim oldu o zaman ben kalkayım iyi günler.
-anneeee bunu da kaçırdın ya.
(pis bir gülüşle): bizim eğlenilecek kızımız yok.
