neden hep terk edildiğime anlam veremiyorum, aile arkadaş sevgili her yandan bir terkediliyorum, ben terkedilmekten bıktım onlar terketmekten bıkmadı yahu!
kesinlikle 17 ki bende 17mde oldum, sevmekten vazgeçilse bile sonraki yıllarda, aklından çıkmıyor bir türlü istedigin kadar vazgeç yinede aklının bir köşesinde bir şekilde bir iz kalıyor.
Bir kere aşık olur köpek gibi dolanırdım, ilgi gösterir güzel şeyler söyler güzel hissetmesi için elimden gelenin fazlasını yapardım, ne olursa olsun vazgeçmezdim ama ortaya erkekliğimi de koyardım yani, yeri gelir ağzına sıçardım karışır kısıtlardım, öyle keyfine göre hareket etmezdi bilirdi kendisini, bir ortamda hareketlerine ona göre çekici düzen verirdi, güzel bir ilişki yaşanırdı.
Aga ben inanmazdım da aşka, yaklaşık bir dört sene önce falan biriyle tanıştım on kere ilişkiye başladık on kere ayrıldık, ama hep onunlaydım onsuz dahi olsam. Zaten yirmi kere terk ettiyse yirmi kere döndü, bende hep kabul ettim çünkü tapıyodum.
