fantastik bir yazar. kendisine faşist diyemeyeceğim, buna sevgili moderasyon izin vermiyor. ama kendisinin yazdıklarını okumaktan bir insan olarak utanıyorum diyeceğim, e tabi pek muhterem moderasyon buna da izin vermeyebilir. olsun varsın, sil butonunuz utancı silmeye yetmiyor ne yazık ki.
göğüste hafifçe yumuşatıldıktan sonra havaya "sktir lan" nidalarıyla dikilen bir slogan uyduracağı. yeryüzünde yoktur olmaz kut-sal de-ğer, yücelik bilmez var-lı-ğı-mız. emeği sömürülen emekçilerin yanında yer almak başka bir şeydir, "emek en yüce değerdir" diye saçmalamak çok başka bir şey. şu hayatta yatmak vardır, yatmak. ki en güzeli, ki en nadidesi. aklıma da geldi hani, vergilendirilmiş kazanç da kutsal mıdır? değil midir? nedir ya-ni. (vurgulu)
ayan beyan faşizm propagandası yapmanın makul karşılandığı sözlük olsa gerek bu. türk ceza kanunu size böyle bir hak tanıyabilir. ya da tanımayabilir de. net değiliz, bilmiyoruz biz bu konuları. genelde insanlık onuruna dayandığımızdan olsa gerek. bu vesileyle moderatörler bir çırpıda türk ceza kanunu'nu tarayıp, bilginin kesin yer alıp yer almadığına bakabilirler aman da dikkat. şüphe varsa eğer, sevgi yaşanmaz. kaderden arkadaş, inan kaçılmaz. basıyoruz ve siliyoruz.
şöyle demeli ama en çok;
"içinde (#2239815) nolu entry gibilerini barındırabilen nadide sözlük. dayandığı yeri ise henüz açıklamış değil."
faşist olduğunu ifade eden bir yazarın nickinin altına faşist yazınca "Diğer sözlük yazarları ile polemik/tartışma konusu olabilecek entryler silinir." gerekçesiyle entrynin silindiği sözlük. faşist içerikli entrynin silinmemesi ve bunu yazan yazar hakkında bir yaptırım uygulanmaması da ayrı bir güzellik.
kemalizm ile muhasebesini yapamamış dangalak türk solunun (bazı safdiller onları yad ederken hala devrimci derler) çorbacı ideolojisi. bu ülkedeki işçiyi, köylüyü, yoksulu "emperyalist" dedikleri yabancıların ezmelerine karşı çıkarlar. derler ki; benim işbirlikçim, benim kapitalistim ne güne duruyor? ezecekse benim ordum, benim kapitalistim ezsin diye inim inim inlerler. zaten bir türk'ü ancak bir türk'ün ezmesine rıza gösterebilirlerdi, öyle de oldu. tasmalarını devletin eline vererek devletin yegane yedek gücü oldular. neyin ne olduğunu anlamaları için 12 mart yetti bazılarına da, berikilere 12 eylül bile az geldi. neylersin, geçelim bunları.
colin ward tarafından yazılmış bir kitap. türkçe'ye çevirisi "eylemde anarşi" ismiyle deniz güneri tarafından yapılmış ve kaos yayınları yarafından basılmıştır.
mükemmel komiği, harikulade çakacağı. hani erkekken kadın olmuş ya, ahah, şimdi tekrar erkek olsa, ahah. ne komik olurdu di mi lan? çaktın mı köfteyi, ahah. gece yatmadan geldi aklıma. akıllara ziyanım. ahah, bak hala gülüyorum ya.
"bir insan nasıl bu kadar bağnaz olabilir" cümlesini örnekleyen kişi. bunu anlamak için yazdığı felsefe sözlüğüne bakmak yeterlidir. marxizmin dışında kalan her düşünce akımına sövüp durmuştur kendisi sözlüğünde. tüm marxizm dışı akımları çürütmüş(!), yanlışlığını ortaya koymuş(!) bu muhterem. ortodoks marxizm böyle bir şey olsa gerek diyelim. ortodoks kelimesi çok da gerekli değildi ya, koymuş bulunduk.
geçen kahvehanede desteklendiğine tanık olduğum kampanya. beriki ötekinin ıstakasını devirirken hararetle "sallandıracaksın iki tanesini, bak bir daha yapıyorlar mı" diyordu. abinin biraz yüksek sesle isteğini dillendirmesinden sonra kahvehanenin öte masalarında bir alkış koptu, "bravo", "helal olsun" nidaları yükseldi. tavşan kanını bir güzel hüplettikten sonra ceketimi sırtıma alıp kahvehaneden çıkmak için hallendim. bir grup bir masa etrafında yoğunlaşmış bir yandan konuşuyor bir yandan da ellerinde kağıt kalem bir şeyler çiziktiriyorlardı. önlerinden geçerken büyük bir huşu içinde "adam asmaca" oynadıklarına tanık oldum. tam kapıdan çıkarken bir delikanlının laptopu ile uludağ sözlük'e girdiğini görmem pes dedirtti artık. laptop tabi ya, ne sandın? "moderen" bir kahvehaneydi burası.
toplumun her kesiminde ölüm(ler) yüceltilmeye devam ettikçe, her kesimin daha çok şehidi olacaktır. feda kültürü bu topraklarda kök salmaya devam ettikçe, yaşamlarını adamışlar, seçimlerini yaşamaktan yana değil de davaları için ölmekten yana kullanacaklardır.
bir kere önce gammaz olmak gerekir. daha sonra iyi bir gammaz olmak gerekir, bunun için de entryleri gammazlarken nokta atışı yapmak gerekir. ceza sahasına isabetli ortalar göndererek moderatörlere şık goller attırmanız anlamına gelir bu. kahvehanede vurduğunu devireceksin dedikleri şey, burada gammazladıklarının çoğunu sildirteceksin şeklindedir. ayrıca iyi bir online süresine sahip olmak gerekir ki, sözlükte beklenmedik bir durum olduğunda müdahale edebilme şansı yüksek olsun. bir de sözlük yönetiminin güvenini kazanmış olmanız gerekir, bunun için size yönetimden birinin kefil olması gerekir, yönetimden birinin size kefil olabilmesi için de o kişinin sizi iyi tanıması gerekir. bunun adı da literatürde arkadaşlık diye geçer.
bildim mi?
edit: çok "gerekir" bir entry olmuş, idare ediverin, ki etmeniz gerekir.
kendisini shevchenko karşısında izlemek çok büyük acı vermişti. zico'nun şu teknik direktörlük hayatında belki de yaptığı en önemli iş, gelir gelmez kendisini takımdan yollamasıydı. (kiralık göndermek değil, bonservisini verip yollamak, bu önemli.) bu acının aynısını bir avrupa maçında galatasaraylıların da yaşama ihtimali oldukça fazladır. bir fenerbahçeli olarak galatasaraylılara sabır diliyorum. sen git lincoln'ü al, defansa ise servet'i koy. garip bir durum.
şiir olarak ayrı, şarkı olarak ayrı yaralayandır. şiirden bestelenen şarkıların birçoğunun şiire ihanet ettiği bir gerçeklikte, ahmet kaya'nın söylediği bu şarkı, aksine, insanı bir garip hüzne batırır. bir aymaz soğukta, şiirde olmayan, şarkının "savrulur karaca dağı, savrulur zozan / bak bıyığım buz tuttu, üşüyorum ben" kısmının mırıldanılmasıyla ısınabilmenin mümkün olduğuna tanıklık edilmiştir.
istiklal'de erkek sürüsü halinde dolaşan itü'lüleri betimlemek için kullanılan kelime öbeği. yıllar yıllar önce bir fanzinde rastlamıştım, ya da fanzinden biraz daha hallice bir edebiyat dergisinde yer alan bir yazıydı. derginin ya da fanzinin adını hatırlamıyorum. mizan desem yine de yanılma payım çok yüksek. üslup, karanlıkla gerçekçi olmak arasında gidip gelen bir salınım. klişelikten çok fazla kopamamış, ancak beyoğlu'nun arka sokakları gerçeğinden çok da uzak değil. istiklal'e, ki beyoğlu demek her zaman daha çekicidir, dekor olmuş insanlar; arka sokaklarda karşınıza çıkan travestiler, sigarasından derin nefes alan orospular, beri yanlarında karanlığa mevzilenmiş pezevenkler, sert bakışlı ve umursamaz bir ruh hali takınmaya çalışan yalnızlar, yaşlarını olduğundan çok daha fazla gösteren makyaja sahip körpecik kızlar ve "ucuz bira ve sert müzik arayan teknik üniversiteliler". altı ya da yedi yıl öncesinin durumu şu anki itü profilini ne kadar karşılar bilemiyorum. ancak kalıbından kurtulmaya çalışan bir cümle yer etmiştir o hafızalarda; abi siz devam edin, benim şurada biraz işim var..
rüştü'nün, kalenin içine doğru atlayıp kurtarış yapmaya çalışarak kaleciklikte çığır açtığı maç. rüştü ve top aynı hizada buluştuklarında kale çizgisinin bir metre gerisindeydiler. gol oldu tabi.
komünizm'de ırkçılığa yer yoktur. ırkçılığı bırakın, milliyetçiliğe de yer yoktur. mevzuyu daha iyi betimleyebilmek için sorunun, "bürokratik sosyalizm ve ırkçılık" ya da "devlet kapitalizmi ve ırkçılık" olarak ortaya konulması daha yerinde olur. zira kendini stalinizm gibi güçlü otoriter eğilimlerden uzak tutmayı başarabilmiş ya da bundan kurtulabilmiş birçok anti-otoriter, anti-kapitalist ve dahi liberter sosyalistler bunu bu şekilde ortaya koymuşlardır. yoksa rusya'da, eski doğu bloku ülkelerinde ve sovyet güdümünde yaşayan diğer yerlerde, sovyetler tarihe karışır karışmaz ortaya çıkan milliyetçi ve daha doğrusu ırkçı hareketleri açıklayabilmek için hiç kimse sovyetler döneminde yaşanan gelişmeleri yok sayamaz.
