Kahvede, otobüste,ATM kuyruğunda ya da misafir oturmalarında kolaylıkla tespit edilecek bir bilgi türüdür. Siyasi görüşü fark etmeksizin ortalama bilgi düzeyi güncel siyaset çözümlemesinden ziyade ezber birkaç kelime ile kendini ifade etme seviyesindedir. O yüzdendir ki konuşmalar/tartışmalar herhangi bir sonuca evrilemez.
uludağ üniversitesi kamu yönetimi hocasıdır. dersine girmediğim birisidir. zira fi tarihinde mezun oldum. ancak twitterdan takip ettiğim kadarı ile derdi öğrenmek ve öğretmek olan birisidir. karantina günlerinde dahi youtube ta hesap açarak siyasi ideolojilerin anlatısını yaparak interaktif ders ortamını yakalamaya çalışmaktadır.
benim öğrenci olduğum zamanlarda hocalar bir öğrenci kitap sayfasını hızlı çevirdi diye 100 kişilik sınıfın dersini daha başlamadan bırakıp giderdi. ne de olsa isimleri vardı. evet, derinlikleri de vardı belki ancak egoları derinliklerinden daha fazla idi.
şimdi twitterdan bu hocayı takip edince insan geçmiş üniversite günlerine dönüyor ve bu gibi hocaların değerini daha iyi anlıyor.
yiğit bulut ve ersin karabulut dışında karikatür okumayan şahsımın geç keşfettiği cevher. bu zamana kadar neden incelememişim akıl alır bir durum değil.
karakterlerin yakınlığı, çizimlerin doluluğu, konuşmaların bizdenliği ile gerçekten tamamen bir efsanedir. birçok karikatüristin bir sayfaya koyabileceği sayıda çizimi kendisi tek bir karikatür ile çizip çalışkanlığını göstermektedir.
mikro milliyetçilik olacak ama sivaslıdır kendileri.
türk gerilim dizi tarihine adını altın harfler ile yazdıracak olan dizidir. oynayan oyuncuların kalitesi, çok çok az sayıdaki mantık/kurgu hatası ve hikayenin akıcılığı ile iz bırakmıştır. dizide geçmiş ile şimdiki zaman arasındaki gelip gitmeler ustalıkla yansıtılmış ve sayısının çokça olmasına rağmen de seyirciyi diziden kopartmamıştır.
hasılı, karantina&ramazan günlerinde freud ,a101 gibi yapımlardansa bu eseri izlemek daha evladır.
Bi an insanı " Cüneyt Arkın mı izliyoruz lan ? " dedirten film . Filmi izlenesi kılan şey sondaki yarış sahnesi . Onun dışında bi numarası yoktur . Bi de Haluk Bilginer oynuyor diye gururlandık ama hep böylesine kötü bi filmde oynaması hem de soyadının Biligner olarak yazılmış olması insana bayrak indirtecek cinsten.
Hani her sınıfta bir tane olur : sessiz,kendi halinde,fakir,sevgilisi olmayan bir öğrenci. Kimse ile fazla samimiyeti yoktur ama herkes ile arası iyidir. Kalabalık yerlere gitmez ama samimi arkadaş ortamlarından da eksik olmaz. Beden eğitimi dersine eski tip eşofman ile gelir bu öğrenci.
Hah işte o öğrenci gibidir Niğde.
Şu zor günlerde daha da özlenen lider.
"Muhsin Başkan yaşasaydı" şeklinde başlayan sayısız cümle kurduruyor bize;her siyasi/toplumsal/kültürel haberlerin ardından..
Ve çok özletiyor kendini.. En çok da o delikanlı yanını...
Yine yüzde 1 oy olsaydı da şu an yaşıyor olsaydı...
Yine sesini kimse duymasaydı da bir tek biz dinleseydik onun Üşüyorum Şiirini...
Ülkücü camianın naif kalemli entelektüel bakışlı ve iyi kalpli insanıdır.
Muhsin Yazıcıoğlu'na Ashab-ı Kehf Delikanlısı tabirini yapandır.
Eli kalem tutan ve goruslerini kalem ile savunandır.
Ve maalesef değeri anlasilamayandir.
Son zamanlarda Türk sinemasında sahnelenen * en güzel filmdir.
Birçok siyasi/ideolojik filmde mesaj verme kaygısı varken kafeste böyle bir durum yoktur. Zira filmin çekilme amacı her ne kadar sağ-sol olaylarına sağdan bakmak olsa da sağı cici göstermek solu ise öcü göstermek gibi bir dert edinmemiştir. Esas verilen mesaj ise Türkiye'nin bir döneminde heba olan gençlik ve Ülkücü gençlerin vatanseverliğidir.
Filmde ortalama bir Ülkücü genci yansıtan Mehmet Sipahi karakteri ile o dönemde yaşayan Ülkücülerin yarım kalan aşkları,vatanına ve milletine olan sevgileri anlatılmıştır.
Darbe ve işkence anlatılmıştır..
Ve sağı da solu da galeyana getiren ajanlar anlatılmıştır.
Tüm bunların yanında da Muhsin Yazıcıoğlu'na bir selam göndermeyi ihmal etmemiştir filmin hikayesini yazan Lütfü Şehsuvaroğlu.
Ayrıca filmin müzikleri son dönemde dinlediğim en güzel film müziğidir.
Kısacası izlenesidir.
Ben iki kez izledim. Ve yine gitmek istiyorum.
Hiçbir estetiğin olmadığı,kurgusunun aşırı derecede zayıf olduğu ancak ortaokullu ergenlere izletilebilecek bi film. Azıcık psikolojik tahliller de koyalım demişler,onun da içine etmişler. Klasik Türk aşk sinemasının tekrarı olmuştur(bankta oturmak,hafif çılgınlıklar,balkonda çay ve yatak sahnesi) kısacası gitmeyin oğlum.
Gece otobüs yolculuğu yaptim,çalıştım ama olmadi. Sonra haşmetlü devletimizin misafirhanesinde yer olmadığı için lobide uyumaya çalıştım ama bu sefer de kantincisi temizlikcisi derken yine olmadi. Kısacası güzel insan,geberiyorum uykusuzluktan. 2 saat sonra is başlayacak ama uyuyamıyorum işte.
Güzel bir pazar sabahı,uykumu iyice alıp istediğim saatte uyanmak istiyordum. Ardından karadeniz manzaralı balkonda kahvaltı yapmak. Ancak garip bir sese uyanmıştım o gün. Bir bağırış,bir çığlık,bir veryansın. Ama anlayamıyordum ne olduğunu. Bir akıl hastası mı bir kötü haber mi,neydi? Kapıya doğru yaklaştığımda biri telefonda "dün gece öldü,şimdi verdik biz de haberi" diyordu. Meğer kötü haber gelmiş yan komşuya. Çıkıp çıkmama konusunda kararsız kaldım. Daha 3 hafta olmuştu bu binaya taşınalı. Yanda kim oturuyor ölen kimdi hiç bilmiyordum. Çekingen de bir yapım vardı. Bir an gücümü toplayıp çıktım kapıdan. Zili çalıp içeri girdim. Evde cenaze sessizliği vardı.. Hani şu bağırışın,göz yaşının ve haber etme telaşesinin olduğu sessizlik. Kimseyi tanımıyordum,dedim ya. Salondaki yaşlı teyzenin elini öpüp başsağlığı diledim. Erkekler balkondaydı. Zaten 3 kişi vardı. Yağmur yağıyordu.. Karadeniz iklimine uygun o yağmur. Hava esiyordu. Balkondakilerden biri sigara içiyordu. Rüzgarda sigara közü harlanıyor,duman dağılıyordu. Gençlerden birinin gözleri yaşlıydı.. Üşüyordu ama daha cok içi titriyordu. Selam verip başımız sağolsun dedim. Öylece duruyorduk balkonda. Yağmur yağıyordu hala. Ardından odaya geçildi. O genç kendini tutuyordu. Yemek teklifine de çay ısrarına da aldırış etmedi. Bana bir şeyler getirdiklerinde "sen ye de ben de yiyeyim" dedim. Tanımadığı için biraz da,istemeye istemeye bir dilim kaşar ile salatalık aldı. Karnım çok açtı,yemeye başladım ben. Ama o iki dilimin arkadaşın ağzında çoğaldığını hissettim. Bir yerde bana "abi senin annen baban sağ mı?" dedi. Çok garip bir soruydu o an için bu. Şükür ve utangaçlık karışımı bir tonda "sağ" dedim. Yemeği utana sıkıla yiyordum ama karnım da acıkmıştı. Pencereyi açtı.. Öylece yağmuru izliyordu. Birden sela okunmaya başladı. Ve babasının adını duyunca hıçkıra hıçkıra ağladı.. O tutulan göz yaşları tıpkı yağmur taneleri gibi bardaktan boşalırcasına akıyordu.. Zaman geçtikçe yakınları da gelmeye başlamıştı eve. Ev kalabalik olunca ben de müsade istedim. Cenaze evin önüne geldiğinde dışarı çıktım ve duaya amin dedim. Utandığımdan bir arabaya binip de cenaze namazına gidemedim. Akşam ise mevlüde katıldım. Tekrardan başsağlığı dileyip ayrıldım. 2 gün sonra ise memleketinden dönen ev arkadaşımla gittik bu kez. Artık herkes daha sakindi. Konular farklılaşmıştı. Cenaze günü ağlayanlar çığlık atanlar tekrardan dünya telaşına dalmışlardı. O sabah evde gördüğüm insanlar yine normal yaşantısına dönmüşlerdi. Ölen ölmüştü.. Giden gitmişti.. O sabahki çığlıklar da apartman boşluğuna düşüp kaybolmuştu..
2.kez gireceğim sinav. Stres had safhada. Bitse de gitsek modundayım. iibf'liler icin çok ama cok stresli bir sürecin ilk adımı.. Haksızlıklara hazır mıyız?
gün itibarı ile askerin gözü önünde indirilen türk bayrağını tekrardan dalgalandırmak ve tarih önündeki sorumluluğunu yerine getirmek için bingöl'den diyarbakır'a gitmek isteyen ama önleri yine askerlerce kesilip "can güvenliğinizi sağlayamayız.ileride kck yol kesmiş durumda." denilerek kesilen vatanseverlerin otağıdır. bu sözler karşısında ise söylenen söz şu olur : "siz müsaade edin biz sizin de can güvenliğinizi sağlarız."
yetkililerin ısrarı üzerinebingöl-diyarbakır yoluna fitne tohumu ekmemek,asker ile karşı karşıya gelmemek için tekrardanbingöl'e dönen ve burada şehit aileleri ve türkiye'nin dört bir tarafından gelen korkusuz insanlar ile bayrak dalgalandıranların ocağıdır.
