Akşamın bir saatinde ıssız aklıma düşmüş sorudur.
Neden dinlemiyoruz?
Yaptığımız kavgalar karşıdakini anlamayışımızdan kaynaklı iken, neden dinlemiyoruz? Ya da karşımızdaki bizi neden dinlemiyor? Neden üzülen sevdiklerimizin dertlerini hakkıyla dinlemiyoruz?
Neden kendimizi dinlemiyoruz?
Şöyle bir durup dinlesek, dinlensek her şey hallolucak gibi. Dinleneceğimizden emin olsak. Kendimizi duyurma endişemiz olmasa. Hepimiz dinleyebilsek keşke. Ve sessizce dinlenebilsek...
Derince düşününce garip hissettiren durumdur. inanan bi insan için gezilecek her yer, duyulacak her ses, öğrenilecek her bilgi Allah tarafından yaratılmıştır. Ve böyle düşündüğünüzde müthiş bir bütünlük hissediyorsunuz. Kafanızın içinde böldüğünüz, paramparça ettiğiniz her şey, bütün kurallar tek bir şey oluveriyor. Ve bu mükemmel bir şey. Daha önce hiç böyle inanmamıştım.
öyle bir enerji ki genelde seviliyorlar ve çevreleri kalabalık oluyor. acaba o insanlardan biri miyim diye düşünüyorum bazen. ya da değilsem nasıl öyle oluyorlar. bu diğer insanlara haksızlık değil mi.
Anlamlandıramadığım seferberlik. isteyen yapsın işte ne bu herkesi hafız yapma çabası. Ben de hafızım (Hafize daha doğru olur) ama daha önemli şeyler var öğrenmemiz gereken. Ne yapmaya çalıştıklarını anlamak zor açıkçası.
insan öyle bir anda ister ki kimse olmasın çevremde. tamamen yalnız olabileyim. Belki bir gün belki iki gün sürsün ama tek bir insan yüzü görmeyeyim ister. Herşeyi en ince ayrıntısına kadar kimsenin bölmeyeceğinden emin olarak düşünmek ve belkide saatlerce ağlamak ister. Bir iki günlüğüne sanki ben yokmuşum gibi devam etse dünya diye düşünür insan. Tüm hücreleriyle ister bunu. Ama olmaz...
Şahsımın yaşadığı durumdur. Böyle insanlara bakarken müthiş bir duygu içerisine giriyor ama utanıyorum. Ayrıcalıklı davranmak istiyor ama sonra diğer insanlara haksızlık olacağını düşünerek vazgeçiyorum. Bir kaç kere arkadaşlık kurmaya çalıştım yüzü çok hoşuma giden insanlarla ama çok boş insanlardı. Bu yüzden büyü bozulmasın diye artık tanışmıyorum.
keşke herkes bana böyle dese. kimse ne yaptığımı umursamasa. ne bok yersen ye deseler. hakkımda iyi bir şey olduğunda çekememezlik yapmak yerine hiç bir şey hissetmeseler keşke. ne mutlu olsalar mutluluğumla ne de mutsuz. salsalar bi beni. tek başıma kalsam.
Nedenini bulamasam da ekşiye girince bir soğukluk hissediyorum. Sanki burada hepimiz arkadaşmışız, birbirimize sayıp sövsek de seviyormuşuz ama orda herkes tek tabancaymış gibi. Pek entrye benzemedi ama olsundu.
Henüz yeni yeni kullanılmaya başlanan güzel bir uygulama. Fikir alışverişinde bulunmak istiyorsanız ya da çevre kirliliği, savaşlar, su israfı gibi küresel sorunlar hakkında bir şeylere değinmek istiyorsanız güzel bir uygulama. Amacına uygun kullanılırsa güzel şeyler başarabileceğini düşünüyorum.
