--spoiler--
Bir rüya görmüştüm. Hala çocuktuk. Dün bulduğum mektup yüzünden olmalı.
Bir başkası gibi yaşarken, her tarafı hüzün kaplar... güneşte kavrulan çarşafları, banyodaki diş fırçasını ve telefondaki mesaj kutusunu.
üç sene önce birlikte olduğum bir kız e-postasında "hala senden hoslanıyorum, simdi bile" diye yazmış. "ama birbirimize binlerce e-posta göndersek de
muhtemelen kalplerimiz birbirine doğru bir santimetre bile yaklaşamayacak".
geçen yıllar içinde, hiçbir şeyi umursamadan kendimi zorladım sadece ideallerime ulaşabilmek için. bu e-postada bunun en büyük ispatıydı. Bu anlamsız düşüncelerimin
nerden çıktığını hiç düşünmeden çalışmaya devam ettim.en sonunda farkettiğim tek şey kalbimin canlılığını yitirip katılaşmaya başlamasıydı derken bir sabah birdenbire farkına vardım ki
hiçbir şeyin tadı kalmamıştı bu da bardağı taşıran son damla oldu ve işi bıraktım.
Dün, bir rüya gördüm. Çok eski günleri hatırlatan bir rüya. daha 13 yaşındaydık. tamamen karla kaplı uçsuz bucaksız kırlardaydık. uzaktaki evlerin ışıkları parıldıyordu, muazzam bir manzara.
taze kar tabakasının üstünde hiç iz bırakmadan yürüdük ve bir gün, kirazların çiçek açışını birlikte izleyebileceğiz. hiç kuşku yok ki, ikimizde aynı şeyi düşünüyorduk.
