Terkedilmenin verdiği umutsuzlukla 2 gündür hiçbirşey yapmak istemiyorum ayrıca tuhaf bir ruh halinde olduğumu düşünüyorum bazen istemsizce olanlara karşı kahkaha atmak istiyorum bazen ise kendi köşeme çekilip içimde biriken gözyaşlarımı akıtmak.
Çoğu insanın yaptığı ve benimde yapmakta olduğum durum. insan sevdiğini terk edemiyor, vazgeçtim dese bile hala içinde bir yerlerde onun için bi parça barındırıyor, her ne kadar inkar etmek istesede, hala o kişi için duygular besliyor.
5. Bölüme kadar izleyebildiğim erkek başrol ün psikopat olması ve bir kız için sadistçe hareketlerde bulunmasından sonra bıraktığım dizidir. Kitabını okumadığım için kitap hakkında pek bir bilgim yok.
Aşk dokunmadan da sevmek değil midir, her ne olursa olsun ondan vazgeçmemek savaşmaktır. Peki mesafeler yüzünden terk eden erkek ne düşünür ? Mesafeleri bahane edip bırakan erkek midir ? Asıl önemli olan mesafelere bakmak değil bu mesafelerin nasıl aşılacağını düşünmektir aşk. Kısacası aşk varsa her engel aşılır.
