Hangi iksir, bitki suyunda, hangi şarapta
Boğacağız bu çok eski düşmanı?
Tıpkı bir yosma gibi yıkıcı, obur o da,
Ve tıpkı karınca gibi sabırlı.
Nasıl boğacağız? -Hangi iksirde?- şarapta?
Söyle, güzel büyücü, aydınlat, biliyorsan,
Yaralıların, atların ezdiği
Can çekişen, yarı ölü bir askeri andıran
Bu sıkıntılarla dolu zihni
Söyle, güzel büyücü, aydınlat, biliyorsan.
seni yanımda gezdiriyorum aşk kelimesi
uyanık, duygulu, her günkü yanımda
bilmem ki ne yapsam, ne etsem bu sevinirliği
kendimi görmeye parklara gidiyorum.
-kadının, sevgilisi olan bir adamla evli olması
-evli bir adamın sevgilisi olması
-sevgilisi olmasına rağmen evli bir adam
-kocasının sevgilisi olmasına rağmen evli bir kadın
-........
https://galeri.uludagsozluk.com/r/1719115/+
Modern dünyanın maskesi altında ezilmeye razı kalmayıp dışavurumcu insanları seviyorum. Tabularımı yıktım götür beni gittiğin yere.
Charles Baudelaıre 'in Kötülük Çiçekleri adlı kitabında yer alan zamanında yasaklanmış insan varlığını böylesine güzel ortaya koyan şiir nadir bulunur.
LÉTHÉ
Vahşi ve sağır ruh, gel kalbime, gel diyorum.
Tembel, miskin canavar, sen tapılası kaplan;
Şu titriyen parmaklarımı uzun zaman
Ağır, yoğun yelene daldırmak istiyorum;
Acılı, üzgün başımı usulca sokayım
Teninin kokusuyla dolu eteklerine,
Ve solgun bir çiçek gibi, derinden derine,
Ölü aşkımın kokusunu içime çekeyim.
Yaşamdan çok, uyumak istiyorum, uyumak!
Kuşkulu bir uykuda, tatlı ölüm misali,
Vicdan azabı duymadan, öpücüklerimi
Bakır gibi cilalı güzel gövdene yaymak.
Ancak senin yatağının uçurumu yutar
Şimdi artık dinmiş olan hıçkırıklarımı
Dudaklarında unutuşun o güçlü tadı,
Léthé ırmağı öpüşlerin içinden akar.
Dinsin diye bu acı, uyuşsun diye kinim,
Yıllardır altında hiç yürek barındırmayan
Sivri göğüslerinin güzelim uçlarından
Kana kana baldıran zehrini emeceğim.
Yaptığım yolculuk sırasında otobüs tvsinde bulunan türk filminin giriş müziği 'güneş ağlıyor' u söyleyen gruptur. Youtube gibi bir mecraada bulunmaması bu şarkıyı biraz daha özel kıldı benim için. Ama bulunmuyor değil elbette. izlesene de qüneş aqlıyor diye yükleyen ellerine qurban olduğum ergenler var neyseki.
Dinler yok olcaktır. Bunu olumlu bir olgu olarak aksedilmesi yanlıştır. Çünkü diyor alta geçiyorum.
Dinleri yok olması için evvela dinlerin olması gerekir. Kimi insanlar tarafından var olan şu vakitte zaten din yoktur. Ek olarak 'dinler bir gün yok edilecek' nidaları atanlar şuan dini kabul etmiyor ve dinin dünya için bir -kısaca- kaos olduğunu düşünüyorlar.
Dini tamamen yok edecek olanlar ise dini kabul edenler olacaktır.
Pekala soruyorum onlara,din tanımazlar olarak neden gelecekte bir zamanda dinin tamamen yok olacağını umut dolu gözlerle bekliyorsunuz. Dini yok edenler yine bugün dini körükleyenler değil mi ? Saf ve samimi inaçlılar haricinde tüm dini körükleyenler birer kötü insanlar olduğuna göre, nasıl onların dini yok etmesine -tıpkı uydurdukları gibi- umutla bakıyorsunuz?
Ve diyorum ki eğer bir gün tamamen din yok edilecekse bunu yine kötü insanlar yapacak!
Çok doğru. Bazı türbansız kızlar ve erkeklerde olduğu gibi. insanlar akıllı hayvan olarak nitelendirilir fakat istisnai durumlarda bir hayvandan farklı olarak akıl sahibi olmayabiliyor. Bu insanlara, objeleri ve olguları bütünsel olarak düşünmek çok külfetli ve yorucu gelir. Bu yüzden ki belli başlı özellikler doğrultusunda kategorize etme eğilimleri vardır. Bu durum tarihsel süreçte değişiklik gösterir. Kimi zaman cinsiyet kimi zaman giyim kimi zaman dini ve ırk bpyutuna kadar gider. insanlık içerisinde Bu istisnai duruma sahip olan geri zekalıların kategorize eğilimleri yüzünden dünyada geri dönülemez sonuçlar doğurmuştur.
Sebebi olduğum veya olmadığım bazı durumlarda çok üzülüyorum. Bulunduğum ortamı çevremdekileri masamı kitaplarımı izlediğim filmleri kendimi suçluyorum. Bana üzüntü veren bu durumu sürdürdüğü için. Bu his bu ortamı terk etmedikçe-terk edene kadar ömür boyu böyle hissedeceğimi düşünüyorum genelde- belli bir süre sonra hissettiğim şeye anlam veremiyorum.
Sahip edinilmiş ya da edinelecek olan tüm alışkanlıkları yerle bir eder, mensubuysan bir ideolojinin bir dogmanın ya da bir inancın; aşk mensubiyet kabul etmez. Her şey yapmaya hazır bir erbaş misali hazır komutada beklemektir.
Kendi ismimi arayacak egoistliği yapmak aklıma hiç gelmemişti. Hoşbulduk sevgili yazarlar... annem kürt babam da ermeni değil.. ben bir şiir seven hissiyatlı biriyim.
Hayal şeridim dönüyor siyah beyaz göz kapağımda. Kapatıyorum gözlerimi; sinema başlıyor. Bilirsiniz o durumu.
Kendime bir amansız hastalık dikiyorum:Ölümün eşiğinde kola çekirdek. E toz tanesi kadar da umut bırakmayı ihmal etmiyorum elbet. Bedenimdeki aykırı hücreler çürütüyor beni. Öleceğim besbelli. Enerjimi en afilli sözcüklerime harcamalıyım. Bana -toz tanesi kadar olan umudum hatrına- acıması için. Söyleyecektim ta ki gözlerim; bok çukuru olan şu hayatımda, amansız bir hastalığa bile yakalanamayışımı fark edene kadar. Nasıl söylerdim; bedenimi çürüten hiç bir şey yokken ruhum günden güne çürüyor. Nasıl söylerim; sana belki sustuğumun fazlasını söylemem ama sana güzel sözcükler söylemek isterim. Güzel susmak isterim. Nasıl söylerim ki... söyleyemem.
Yerin ve göğün imkansız aşklarına yazılmış mazmunların ilahi ve entellektüel gücü, tanrının yeri ve göğü vuslat eylememesindendir. Bunu bildik buna itaat ettik. Dilimiz kuruyana, içimiz şişene kadar sustuk. Biz maşukluğumuza da hayranız. Aşığımız bize aşık değil ise neyleyelim, gel gör ki bu bencilliği edemezdik. Gel aşık değil gel ey aşk diye seslenmeliydik.
Cumhuriyet, son dönem şairidir. Usta olduğunu kabul ettiğim şairlerden. Yazın hayatının çalkantılı son dönemlerdeki şiirleri görüşlerime uymasa da bu denli ustayı inkar etmek fikirsizliktir.
inanamayan biri olarak mistisizmin ne denli güçlü bir büyü olduğunun farkındayım.insanların yarattığı bir mistik güce yine insanların yürekten tapması yani aslında bunu yapabiliyor olması ve Insanların bu büyü karşısında yarattığı ürünlerin yanında bir de saflık duygusu beni de etkiliyor.
Bu yüzden olacak ki ismet Özel, benim kendimde fark ettiğim bu düşüncemin ilk teyitlerinden biri.
Şimdi bana yapmış olduğu etkiyi değil de genel bir fikir oluşması adına bir şeyler yazmak sözlük olması gereği daha uygun. radiohead in uyuşturan parçası. Dinlerken bulunduğunuz yerden kıçınızı kaldırmadan sizi fizana bile götürebilecek bir şarkı. Ha böyle bi kolaylık varken de fizana giderseniz mallık yapmış olursunuz o ayrı. Ayrıca bu grubun ve thom york un müzikleri genelde böyledir.
Hayal kırıklığı düzelir geçer elbet bir gün hayal gerćek olur.gec olur belki ama olur.
Yaratıcı olmamı engelleyen her sey once beni monotonluga sonra umutsuzluğa sürüklüyor.
Umudun varlığı duygulardan beslenir. En karamsar hissiyat bile bir siir yaratmanızı sağlayacak. Bu bir umuttur.
Monotonlukta duyguya yer yok. Mekanik bir sistemde umuda da yer yok. Haa siz farklısınızdır az buçuk bi daķka noluyoruz ya diyebiliyorsanız ya o mekanik ortamı yok edeceksiniz ya kendinizi umutsuzluk denizinde boğacaksınız.
Hevesim kaçtı her şeyden. Eski bir kaç dostum ve sevdiğim bir kaç insandan başka inan ki insan görmeye tahammülüm kalmadı. Küçükken kolaydı arkadaş olmak, kriterler bellidir. Oyun bozan olmaması yeterliydi ha bir de topu varsa... şimdi, insan mı, üstelik yeni insanlar mı... gerçekten çok yorucu. Öylesine ince eliyorum ki unu artık insan tanımak benim için meşakat isteyen bir eyleme dönüşüyor. Ne kadar da burnu havada bir durum, değil aslında. Eger boyle yapmayacak olsam her sarfettigim kelimeden pismanlik her duydugum cumleleren sonra bıkkınlık olusuyor.
insan sevdiklerinin yanında olsun ister pekala. Bu bencilliği her insan yapar. Fakat insan sevdiğini uzaktan daha derinden sever. Ben de bu böyle. Simdi bu başlık altına keşke Oğuz Atay ölmeseydi diyebilirdim. Ölmeseydi peki. Ben bu herifi kafamı çatlatana kadar anlamaya çalışmayacaktım, o zaten kendini anlatıyor olacaktı. Ben onda kendimi görüyorum ya onu yasıyor olarak gördüğümde ters giden bir durumu fark etseydim bütün büyü bozulurdu. Şimdi öyle mi; hayatıma yön veren adam.
Bunun hakkında iki kelam edebilen insanlar bu eylemi mutlaka akıllarından geçirmiştir. Bilmem iki kelam edebilir miyim ama ben de bir şeyler yazmak isterim.
Bulunduğum mekana, zamana;yanımda olan insanlara, hayvanlara; izlediğim filmlere okuduğum kitaplara dinlediğim müziklere........ kısa süreli adaptasyondan sonra gece olmasıyla sonlanan ve ardından başlayan bir iç sıkıntım var. Yarın yine aynı kısa süreli uyumluluk yükümün olduğunu bilmek beni intahar düşüncesine sürükleyen düşüncelerden. intihar etmeye çalışsam nasıl hissederim? sorusuyla başladı. Önce korktum. Düşüncesi bile korkuttu. Bıraz çocukluk vardı ilk soruda. "evet yapılabilir fakat öyle sıradan bi intihar olamamalı" diyerek intihar mekanları tasarlamaya başladım ikincide. Sonra ölümden korkmamaya başladığımı hissettim. Başıma gelebilecek en son nokta ölümdü en nihayetinde.üçüncu sorum şöyleydi: "eğer ben intihar etmek istersem beni bundan ne/kim vazgeçirebilir?". Bunun cevabını uzun bir süre bulamadım. Hala müthiş iç sıkıntım vardı. Bir gün bu iç sıkıntının şekli değişti. Heyecan ekilmişti sanki kalp kabımdaki hisler çorbama. Çok sıcak içemiyorum. Ama o çorbanın varlığı açlığımı bastırıyor. Bir gün tok olmanın umudu doluyor içıme. Bu umut varken nasıl intihar edeyim söyle. Ve cevabım buydu. Beni intihardan vazgeçirecek şey hislerdi. Aşktı.
Ve eklemek isterim:Bir gün intihar edebilecek olmamın çekiciliği benim ilhamımdır.
Ne dert dinlemek isterim ne derdimi anlatmak isterim, belki bir kaç kelam sonra öylece bakmak susmak isterim. En nihayetinde kimse kimseyi tam anlayamaz, anlarsak ki eger midemiz bulanacak.üstelik konuştukça basitleşir cümleler. Karşımda susmanın derinliğini bilen biri zor bulunur.benim veli nimetimdir. Baş tacımdır. Değer veririm.
