Özgüveni yüksek ''bağyan'' arkadaşlarımda rastladığım durum. En nihayetinde hayatlarına giren muhteşem, yakışıklı ve fantastik hırbolar tarafından bolca boynuzlandıktan sonra o alay ettikleri delikanlıların değerlerini anlıyorlar.
Ben de senin gibi saygının, minnetin, vefanın, fedakarlığın zerresini o mal bünyesinde barındırmayan köpekleri görmek istemiyorum ama elde değil işte, keşke yok olsanız.
Kişiye hiçbir şey katmayan, hiçbir amaca hizmet etmeyen ve okudukça verdiğin para, ayırdığın zaman vs. boşa gitmesiyle insanı deli eden -kitap demek istemiyorum- kağıt israfıdır.
Devletin gereksiz müdahalelerinin bir diğer koludur. Zayıfı, güçsüzü, emeğiyle para kazananları mağdur eden polis çakması bir meslek grubu da denebilir.
"Bir erkek; evine ekmek götürdüğü, ailesine sadık ve bilinçli bir insan olduğu sürece istediği kadar erkeğim diye dolaşabilir." gerçeğini yansıtmayan başlık.
Uykumun gelmediği en yorgun halimde
Lambadan süzülen ışıkla belirir düşüncelerim.
Umarsızca geçen hayatım
Darmadağın hayallerimi toplayabilir mi?
Ağzımdan çıkan her cümleyi,
Gönlümden dökülen her parçayı eski yerine koyabilir mi?
Söyleyin tek bir hamlede nasıl dağılır tüm dünyası insanın?
Öyle pişmanım ki
Zamanın tek ilaç olduğunu söylemeyin sakın!
Lütfedip geri gelmeyen zamanın nesi ilaç olabilir ki?
Üzülmemek elde değil.
Kaderimse elde değil.
Ülkeyi sadece kendisinin sanan ve diğer tüm insanların düşüncelerini önemsemeden ahkam kesen gerici yazar beyanı.
Ülkem(!) her alanda kendini geliştirmiş, kendi ayakları üzerinde durabilen, istediğini giyinmekte özgür ve kendi iradesi ile yani sadece kendi isterse başını örtecek, kimseye ihtiyacı olmayan kadınlarla dolmalı.
Acılar, gözyaşları, değer verdiğimiz insanları kaybetmek, sınavlar, ilerde ne olacağımız sorunsalı, açlık ve susuzluk, çocukların ölmesi, her türlü şiddet, huzursuzluk ve güvensizlik ortamı, savaşlar vs....
