south park'in bilmemkacinci bolumunde islenen buram buram ahlaksizlik, terbiyesizlik akan zekice soru. hemen hemen soyle bir sahneydi;
--spoiler--
bir barda oglu tarafindan taciz edilen baba, arkadaslarina derdini anlatir. arkadaslari soyle teselli eder:
- peki, ya oglunun olumcul hastaliginin tek ilaci babasi tarafindan sikilmek olsaydi?
--spoiler--
kisacasi, rezalet. insan nicin boyle dusunur, neden? bir bakima, kimi insanlarin bos vakitlerinde turlu kurnazliklarla ahlaki nasil sarsacagini dusunuyor olmasi ilginc fakat katlanilir dert de degil. insan bu soruyu bir duydu mu, bir daha unutamiyor. adeta kirleniyorsunuz.
istanbul'un fethiyle baslayan sanli siralama.ikinci siraya 2002 dunya kupasi ucunculugunu koyabiliriz, hmm, su an sesli dusunuyorum, ucunculuge de sertap erener in eurovision basarisi diyelim.veya bir dakika, 3 kitaya hukmedilen yillar da var.
taksimde neden sokakta surune surune dilendigini sordugum yasli bir teyzenin yakalandigini soyledigi amansiz hastalik.milyonda bir gorulen henuz adi bile konmamis bir hastalikmis, sayet fatih terim tarafindan dollenmezse bir ay bile yasamasi mumkun degilmis.duydugumda sok olmustum.
not: burada bahsedilen terim baska bir fatih terim siz tanimazsiniz.benim bi arkadasim mahalleden.
turkiyenin her konudaki kalitesine paralel olarak yerlerde surunmektedir.mafyalarin elindeki futbol kulupleri, cirkef, kultursuz, megaloman futbolcular, uyusturucu kacakciligi yaptigi belgelenmis katillerle mac izleyen kulup baskanlari, mafyayla flort eden fasist antrenorler, telekiz yayini yapar gibi her yana reklam dolduran salak yayinci kuruluslar vs.. gercekten de rezil bir durum, ortada sozunu edecek bir kalite de yok.
dogal olarak 50 yildir ancak bir kez dunya kupasina giden bir milli takimi.sanirim bunda anormal bir olay yok, ama futbolseverler cildiriyor gidemedikleri icin. yahu son iki maca bile sansini tasiyamamis bir milli takiminin dunya kupasinda ne isi var? ustelik hepsine gittin de buna gidemedigin icin mi agliyorsun, senin ulkenin tam olarak hakettigi iste bu.ne daha iyisi, -daha dibi kaldiysa- ne de daha kotusu.
dunyada esi benzeri olmayan buyuk turk dusunurlerine gore bir celiskidir.ornegin, hicbir komunist insaat sirketlerinin yaptigi evlerde oturmamali, iscilerin haklarinin yendigi atolyelerden cikan kiyafetleri giymemeli, matbaa ve yayinevleri de sirket oldugu icin kitap basmamali/okumamali vs.. uzadikca uzar, genel olarak kapitalizmin sundugu imkanlari kullanmak onlar icin bir celiskidir. peki neden celiskidir derseniz, bugune dek ben anlayamadim, hicbir yerde de aciklandigini gormedim. bu dusunce akimini benimseyen superzeki turk gencligini, komunist eylemcileri siritarak izlerken "converse giymis ya hahahaha" derken gorursunuz, uzerlerine giderseniz cehaletle yogrulmus beyinlerinden daha da salak fikirler sicmalari olasidir.
guzel bir paris aksamustlerinden biriydi, dostlarimla birlikte pipolarimizi tutturup, kahvelerden, tutunlerden ve kadinlardan sozediyorduk.sahsen, pek de kadinlardan yana sansli olmadigimdan bir ara dalmis fotograf makinemle etrafi seyrediyordum.birden uzakta bir cocugun cim yedigini gordum, evet, cocuk agzina cimleri atiyor fakat nedense yutmuyordu ve sanirim agzinda calkalayarak balgamla karistiriyordu.meraklanip biraz daha izledim, cocuk kipkirmizi surati ve agzinda cimlerle, adeta bir embesili andiran surat ifadesiyle, sirita sirita, tam da alabildigine simartilmis bir turk okuzune yarasir mal tavirlariyla yanindan gecen liseli kizlarin ustune agzindaki buyuk tukruklu cim topunu tukurup, essek gibi gule gule kacti.tipinden turk oldugunu tahmin ettigim cocugun formasinin arkasinda saint-dizier (bir turk okulu) yazisi vardi.bu vesileyle turk insanini bir kez daha, bir kez daha dusunme sansim buldum.geneliyle ilgili bir yargiya varmak istemesem de, gercekten dunyanin sayili okuzlerinin bu milletten ciktigina bir kez daha emin olmustum.
ingilizce hazirlik siniflarinin kabuslarindan biri.eskiler, bu soruya yanit ararken hickirigi tutan ve 10 yil boyunca okul bahcesinde hickirarak, aglayarak gezen duskunun oldugunu anlatir.hersey "my name is bulent" dedikten sonra baslamis, daha gencecik yasinda hayati bir trajediye donusmus.tam 10 yil, 10 yil okul bahcesinde "why! why!" diyerek hickirarak aglamis bu adam.ne demek oldugunu bilir misiniz 10 yil boyunca hickirik tutmasinin? sonunda hastalanip surunmeye baslamis, kimligi bilinmeyen bir ogretim gorevlisi tufekle vurup oldurmus aci cekmemesi icin.
daha biraz once yeni katildigi bir sinifta "please introduce yourself" sorusuna yanit verirken panikleyip terledigi, ilk kez tanistigi elit insanlarin karsisinda ezildikce ezildigi icin kendini bir kez daha tanitma cesareti gosteremediginden, sadece "bakin ben de geldim" selami vermek uzere basligini acmaya calisan yeni yazar, ben.
turkce adi "gokbilimci olan" alexandre najjar romani.galileo galilei'nin bir asistaninin pek de astronomiyle ilgisi olmayan maceralarini anlatir. tam bir facia olan turkce cevirisi,iyi bir roman bekleyen gokbilim meraklilarinin hayal kirikligini ikiye katlar.
