birkaç konuşmayla bir insanı tanıdıgını sanan, hatta işi daha da ileri götürüp saçma yanlış anlamalarla o insanı yargılayabilen insan tipidir. insanları samimiyertsizlikle suçlayıp asıl samimiyetsizligi de gayet yapabilir bu insanlar. bir insan herhangi bir konuda bir kişiye kırılırsa, o kişiyle konuşması ve kırgınlıgını belirtmesi gerekirken, bu insanlar konuşmak bir yana tepkisizligin boyutlarını aşıp karşısındaki insana bir buzdolabıyla konuşuyormuş hissi verebilirler. o halde bir insanı sebepsizce yargılamak yerine,o insanla konuşmayı deneyip sorunlara çözüm üretmek gerekiyormuş.ne demişler insanlar konuşa konuşa degil mi?
sinir bozucu bir durum.konuşucagın çok şey varken, kurucagın cümleler, söylemek istedigin onca şey varken, hiçbir şey söyleyemeden öylece kalırsın.içinden çıglıklar atarsın,kendi kendini telkin edersin konuşsana diye, ama tek bir kelime çıkamaz agzından.sonra saçmalamaya başlarsın.sen bile şaşırırsın ne diyorum ben diye ama engel olamazsın,aslında söylemek istediklerinle, agzından çıkanlar bir türlü birbirini tutmaz en sonunda en başa döner, susar kalırsın.tabii yavaş yavaş zaman geçtikçe atlatılır bu durum.en azından atlatılması temenni edilir.
bizzat yaşanmiştir bu cümleden sonra tum arkadaşlarda film kopmuştur ve cümleyi söyleyen şahıs hala saf saf etrafa bakmıştır,şahsin saf mi yoksa tipimi oyle gosteriyor hala anlaşilamamiştir
