hic tanimadigi bir insani ozler mi insan, cok ozler hemde, ozellikle de bu yuzden ozler. o insanin seklini semalini degil, fikirlerini ozler, emeklerini, fedakarliklarini ozler.
bir insani putlastirmak degildir bu, vefadir. sana karsilik beklemeden sunulan gelecege bir tesekkurdur ataturk ozlemi. yalnizca icerden bakmayin, dis dunyaya bir adim atin, ordan bakin, duygusallastirmadan bakin duruma, butun buyuk dunya liderlerinin tarihlerini inceleyin, sonra anlayacaksiniz, onun gibisi olmadigini.
regl dogal bir seydir. kadinin dogurganligini simgeler. ozellikle bizim ulkemizde zordur kadin olmak. her cinsiyetin kendine gore zorluklari vardir tabi, anlayisli olmak lazim, saygi duymak lazim.
su anda kilometrelerce uzakta cin halk cumhuriyetinde bile okullarda ataturk dersi veriliyor. bizim icimizde ise hala bunun tartismasini yapabilecek yuz bulabilen insan musvetteleri var. umalim ki isler o raddeye gelmesin ama saniyorum cok yakinda en basta bu tartismalari yaratanlar atam gelsen de bizi kurtarsan diyecekler.
bos bir muhabbettir ve zaman kaybidir, bazen insanlar soyleyecek mantikli seyler bulamazlar. hani derler ya bazen susmak gerekir diye, bence sadece bazen konusmak gerekir. nedir yani butun gun o kadar cok konusuyoruz da mantikli ne soyluyoruz birbirimize, sohbetlerimiz ne kadar verimli geciyor. kadin benim anamdir, sevgilimdir, karimdir, dogmamiz prenses kiz cocugumdur, ve bu basligi acanin su sonsuz bucaksiz evrende kapladigi hacim son derece anlamsizdir.
ben alevi degilim ama tanidiklarim kadariyla soylemem gerekirse aleviler Allaha yalnizca inanmiyor ayni zamanda cok seviyorlar. yalnizca Allahi da degil, cicegi, bocegi, tasi, topragi, nefes alan almayan her seye karsi buyuk bir sevgi var iclerinde. sevgi den daha buyuk bir inanc var mi?
pisman olmak dunde yasamaktir, herkes biraz pismandir ve herkes biraz biraz dunde yasar. ben sahsen yaptiklarimdan da yapamadiklarimdan pisman olurum zaman zaman. ama her ikisini de abartmamak lazim. ne cok pisman ne cok yuzsuz olmali insan hatalarina karsi.
artik kalmadigina inandigim bir kavram, samimiyetsiz samimiyetler var artik, her adin sonuna eklenen cimlar, yalandan duygusallasmalar, ben senin her zaman yanindayim diyen ama bir turlu yanimizda olmayanlar. her seyi kolay elde etmenin verdigi rahatligin getirdigi cagimizin en buyuk kaybidir.
kizin biri istanbulda bir korku evine gider, burda korkudan altina iserken videosu cekilmistir. uzerinden nerdeyse bir yil gecer, kizin sevgilisi bu videoyu izler kizdan ayrilir. kiz pencereden atar kendini. basta saka sandim, yakin bir arkadasim videolari paylasinda anladim ki ulkemizde durumlar hic iyiye gitmiyor.
