bir klip vardı 90larda. Daktilo görünüyordu en başında, sonra da bir kadın duvara boya fırlatıyordu falan. Kadın bir şarkıcıydı. Şarkı neydi, kadın kimdi? 3-4 gündür beynimi meşgul ediyor. Kafayı yemek üzereyim!!
Sözlerime yaşanan o malum olaydan dolayı çok üzgün olduğumu söyleyerek başlamak istiyorum. Ama ben burada şu ana kadar gördüğüm herkes gibi sadece buralarda yazayım, en ağır lafları söyleyeyim, hiç bir erkeği ayırmaksızın hepsine giydireyim şekillerine girmeyeceğim. Çünkü aralarında sevgililerini hatta sorumlu olmadıkları bayan arkadaşlarını tenha bir sokaktan geçmesi, geç saatte bir taşıta binmesi vs. gerekiyor diye evine kadar bırakan ve bunu sırf o bir kaç tane sütü bozuk insan denk gelebilir diye, daha sonradan o sizin çekindiğiniz yerlerden tek başına ve artık daha geç bir saatte geri dönmeye çalışmak zorunda kalarak yapıyorlar. Bildiğiniz gibi bir insanın psikolojik sorunları sadece kadına zarar verme eğilimi yaratmıyor. Hepsine toptan sövdüğünüz, "kızları değil erkek çocuklarını eğitin" diye yazdığınız o erkek çocuklarının içinde hiç tanımadığı bir kadının otobüste yalnız kalmaması için kendi durağında inmeyen bireyleri de var. Görgü ve edep cahili insanları, hani en ufak fırsatta her şeyi yapabilecek olan, kaybedecek bir şeyi olmayan insanlar var diye malesef kimse kendinden ya da yaptığı şeylerden vaz geçemez, geçmemeli. Her fırsatta "vay efendim bu ülkenin çivisi çıkmış da nolacak bu hal" diyenler ise en ağır cezalı yargı sistemi olan şeriatte bile daha sonra öldürüleceğini bile bile suç işleyen insanlar mevcut. Malesef ki tamamı eğitimli, görgülü, işte o istediğiniz şekilde olan halk türü sadece bir ütopya. Evet hepimiz isteriz öyle olunsun. Evet herkes her zaman rahat olabilsin ama malesef bu mümkün gelmiyor bana. idam da gelse her gün, her hafta yeni idam mahkumları gelecektir o sehpaya. Duygularını sadece sosyal medyada boşaltıp görevini yaptığını zannetmek, instagram'a yazılı resim atmak, tivit atmak ya da facebook'ta işte bu kadar uzun yazı yazmak hiç bir işe yaramaz. Evet benim yazdığım bu yazının da hiç bir anlamı yok. Ama "ben içimi döktüm rahatladım." olacak ve kendimi daha iyi hissedeceğim. Tıpkı sizler gibi. "Kadın değilsin anlayamazsın" , "sen bizim yerimizde olsaydın anlardın ancak"ları duyar gibiyim. Fakat gene unuttuğunuz bir şey var ki o da annesi, ablası ya da sevgilisi, karısı olan bir erkek, yanındaki kadının başına böyle bir olay gelirse diye o kadının kendisinden daha fazla endişelenir. Tüm erkeklerin yanında değer verdiği bir kadın varken başına gelebilecek kötü olaylar için en az 1 tane planı vardır. Sorabilirsiniz çevrenizdekilere. Bu yüzden erkekler şöyle erkekler böyle diyerek ya da sadece sosyal medyada duyarlı olarak herhangi bir şeyin düzeleceğini, düzelebileceğini düşünmüyorum. Sivil toplum örgütlerine üye olarak, dernekler ile ortak hareket ederek, gerekli yaptırımlar sağlamaya çalışarak bir şeyler düzelir. Yoksa kimse de "aa çok tivit atılmış bak tt yapmışlar" ya da "abi instagram'ı gördün mü herkes çok tepkili" diyerek işe koyulmaz. Gidip bir dilekçe vermek bile burada sayfalarca yazı yazmaktan kat kat daha etkili. Gerçekten bir şeyler değişsin istiyorsak bunun için harekete geçmek mecburi.
Not: Hırsızın hiç mi suçu yok diyerek linç etmeye çalışanlar olabilir. Ancak onu zaten hepiniz yazdınız. Tekrar etmeye gerek duymadım. Saygılar.
3 gündür yaşadığım durumdur. Çocukken izlediğim bir klibi hatırlamaya çalışıyorum. Suda yüzen bir tahta ev vardı. Bir sahnede de cam şişede bir balık. Sadece bu iki sahne aklımda. Şarkıyı hatırlayamıyorum delireceğim!
Bugün Kadıköy'de bir barda arkadaşlarımla oturup içtik. Hesap ödemeye giderken uzun zamandır uzaktan kesiştiğim bir kız kırık bir Türkçe ile beni yanına çağırıp "Kuzenime çok benziyorsun, seni öpebilir miyim?" dedi. Afallayarak "Tabi" dedim. Yavaşça yaklaşıp öptü. Gerçekten böyle bir durum var mıydı yoksa iyi bir numara mı bilemedim ancak uzun zaman sonra bir kadının beni öpmek istemesi gerçekten hoşuma gitti.
Özledim. Sevmeyi, sevilmeyi özledim. Biri için bir şeyler yapmayı, biri için yapılan şeyleri zorsunmamayı özledim. Sıcak bir bakış, içten bir gülüşü özledim. Ama en çok da sevilmeyi özledim.
3 haftadır görmediğim kedimi o kadar özledim ki.. Resmen evlat hasreti çeker gibi kedimi özledim. Islak burnunu sürtmesini bile özledim. Yorganımı emmesini özledim. istanbul'a dönmek istiyorum. Ama stajım engel oluyor. Okul açılsın istiyorum.
sevgilimle uyumaya alıştıktan sonra, ilişki bittikten sonra bu boşluğu yastıkla doldurdum. yerini tutmadı. tutmuyor. işte tam da o an, yatağa yattığın an. iyi geceler deyip sarılarak uykuya dalmadan önceki andır.
size güvenmiyordur. bu kadar. toplumun ne dediği umurunda falan değildir. ilişkisine, karşısındakine güvenen biri için evlilik sadece bir kağıt üzerindeki imzadan fazlası değildir.
