insana çok pis koyan durumdur, özellikle yanınızda izleyen başka arkadaşınız da varsa.
Hiç unutmam, lise 2'deyiz, güya halı saha maçı var. Amaç belli, bizim arkadaşı bi güzel benzetecekler. Sorun klişe, kız meselesi.
Halı sahaya gittik, adamlar bi otobüs gelmiş. Hepsi izbandut gibi, minimum üniversiteliler. Biz ayvayı yediğimizi baştan anladık zati.
Maç bitti, giyindik çıkıyoruz. Arkamızdan yürüyorlar. Halı sahadan çok az uzaklaşmıştık ki, "Bilader, bak bakayım bi" diye seslendi birisi. Arkadaşı çağırıyorlar. Biz sakin sakin izliyoruz, biliyoruz olacakları.
Kısa bi konuşma geçti aralarında. Arkadaşı ortaya bi aldılar, anam anam.. Giren girene. Takım ben dahil tıfıl tiplerden oluşmuştu, hiç bişi yapamadık. Kalıplı bi arkadaş var o da izledi. Bence haklıydı, katılsa onu da götürürlerdi. Sadece izledik. Elimizde çekirdeklerimiz eksikti.
Dövmekten yorulunca saldılar, araca atlayıp gittiler. Çıt çıkmıyor takımdan. Yerler kan. Sürüklüyoruz arkadaşı, her dakika kan tükürüyor. Tekrar halı sahaya doğru gittik, yara bandı istedik vs.
Pazartesiye kadar arkadaş baya baya düzeldi. Kalıplı arkadaşa 'çekip çıkarabilirdin' tarzı bi sitem etti, sonra da konuşmayı kesti. Olay kapandı.
Geçen gün ikisiyle de konuştum. Hepimiz farklı şehirlerde olsak da hâlâ araları bozuk. Dövülenin yerinde olmak kadar, dövülmesini izlemek de kötü. Hele bir de tıfılsanız.
Beraber geldiğiniz arkadaşlarınızın sizi tanımıyormuş gibi davranmasına neden olacak durum.
ayak ucuyla tekmelenip "bu nerden çıktı ayol" denmesi donup kalanların buzlarını çözebilir.
sonrasında göz hapsinde tutulan akbilin tekmelendiği yere güzel bir strateji ile çömelinmesi ve ayakkabı bağlıyormuş havası verilerek yerden alınması, olayı çözecektir.
