Kimseye guvenmeyecegini anladigin anda başlıyor her şey. Yalniz kalmayı seviyorsun. Huzur, tek yoldasin oluyor. Anlatmakla bir seyleri, eline ne gececegini sorgulamaya başlıyorsun. Ve bu genelde koca bir hiç oluyor.
Düşünüyorsun, geçmiş-gelecek kendi ayaklarinin ustunde durdun ya. En zor gununu yalniz atlattin ya. Diyorsun, Allah'tan başkasına ihtiyacim yok. Insanlar umrumda değil.
1 yil önce tam bu aylarda anladığım durum. Keske daha erken yasasaymisim.
Yazık yazık.. insanlıktan nasibini almamış soysuzlar. Dün insanlarin imanini bozuyorsunuz derler bugün el kadar bebege tecavüz ederler.
Bu dünya nereye gidiyor böyle!
ilahi adalet umarım tecelli eder, umarim eder. Bu dünyada işkence gormek sizin icin bi ödül olucak!!
Biliyorum ya, belki de umut ediyorumdur -ayri bir muamma- hayata sarilicam. Güçlü olucam. Pes etmicem.
Dimi duzelicek her sey? Bunyem o kadar zayif ki artik, bir kötü şeyi daha kaldıracak halim yok. Ölmeyi çok istedim. Hala istiyorum.
Ve isteyecek miyim?
Bilmiyorum.
Hayatın nasıl planlar içersinde olduğunu bilmiyorum. Ve bundan korkuyorum.
Neye niyet neye kismet gibi bir yıl yaşayacağız yine. Üzülmek istemiyorum, gücüm yok.
Tükendim.
Afları hiçbir zaman desteklemedim, desteklemem. Cezasi neyse cekilmeli. Belki düzelir umuduyla devlet yürümez. insanlar korkuyor şimdi, ya başıma bir şey gelirse diye. Kimse tam anlamıyla cezasını çekmeden aftan yararlanmamali.
itiraf mı bu yoksa kaç aydir kendime söylediğim, biriktirdiğim onca şey mi; bilmiyorum.
Her seyin farkinda olmak cok yorucu. Anlasilmamak. 1 sene önceki hakime, ne kadar mutluymussun be oysa! Şimdi bakıyorum aynaya, bu ben miyim, ben kimim diyorum.
Cok yoruldum. Hayattan, insanlardan.. Cevremdeki herkesi sifirlamak istiyorum. Geçen sene onlar benim canim dedigin insanlarla gün geliyor, aranda mesafe oluyor; hayat gercekten çok tuhaf. Insanin başına ne geleceği hiç belli olmuyor.
Hayattan korkuyorum, olacaklardan.
Bir kararım var sözlük! 19 Eylül'de bu son olucak. Defterime son kez yazıyorum ve yepyeni bir hakime oluyorum..
Insanlar değişir, her şey gibi.
Şahsımca en tehlikeli yaş grubudur. Kişilik oturmamış, duygular zirvede, ne yapacağını bilemezsin. Sadece duygulardan örülmüş, en güzel çağ denilerek abartılmış bir balon gercekten.
Demokrasi ülkesinde yaşıyorsak eğer, her birey kendi düşüncesini özgürce ifade etme hakkına sahip.
Yenikapı mitingine katılmakla vatanına sahip çıktığını göstermezsin. Adi üstünde "demokrasi mitingi" ve açık bulununca üstüne yüklenen bir insan. Ne kadar çelişkili hareketler böyle!
Kişinin, sadece bir sözüyle vatan haini olmasi ne kadar manidar?
Ya eski yaptıklarının çöpe atılması?
Olmayın, bu kadar nankör olmayın. Ülkece illa bir boşluk bulup, kaos yaratmaya çalışmayın.
Davut Guloglu denen, kişiliksiz insana saldirin.
Bilin ki, her ne olursa olsun, bir islam ülkesi, ezan okunuyor, ki okunmasına bile bir bayana o şekilde kufur edemezsin.
Hazir ortam hazir, nasil gundeme otururum, ben de abartayim bunu diyerek şarkıcı Sila'dan prim yapmasina kizin.
Kimse kusura bakmasin. Bu benim fikrim. Madem demokrasi ülkesiyiz. O zaman herkes fikrini belirtmekte özgür. Özellikle de "kimsenin özel hayatına saygi çerçevesini asmadan".
Çok yoruldum. Eski hakime değilim artik. Eski ani mutluluklarim yok. Yasli bir insan gibi hissediyorum kendimi. Biran önce 3 yıl 5 yıl, her ne vakitse gecsin de hayatima bakayim modundayim.
Olan yapmacikliklar boğuyor beni.
Insanlardan soguyorum her gün, her dakika.
Sadece hayalim için yaşıyorum, sadece hayalim için yasicam.
