hayat kısa dostlar. uzun yılların bir an kadar ufalması o kadar basit bir olay ki...
yutkunurken, bir lezzeti değil de acıyı hissetmektir ölecek olmak. ve yutkunmak zorunda olmaktır.
bakışların, mana aleminden aldıkları derinlikle koyulaşmasıdır ölümü beklemek.
dilin, bir an daha boşa dönmesini istememektir.
kendiniz için ya da en yakın sevdikleriniz için biraz daha gayret etmeyi istemektir. sırf son zamanların boş geçmemesi için.
bir daha geri gelmeyecek dakikaları, istenebilecek en fazla iştahla geri istemektir.
hayatta kaybettiklerinizi geri verebilecek birilerini aramaktır anlamsızca.
yanınızda en azından bir kişinin kalması için her şeyi feda edebilmeyi göze alabilmeyi istemektir.
bir fırsatım daha olsa ve evcil hayvanıma su verebilsem demektir ağlamaklı bir ses tonuyla.
dakikalara günleri sığdırma azmine kavuşmaktır.
adının duygu olmasından mütevellit, mahmur bakışlarında da ahenkle dalgalanan denizi görmüşseniz, aha yav ne kadar da duygusal ve narin bir hamfendi demişsinizdir. ilk fırsatta gidip hayatımda görmediğim bir güzelliği gözlerime yansıttığınız için çok minnettarım demeyi planlamışsınızdır. heyecanınız doruktatır. giderken sanki yürümez uçarsınız, şiir bile yazmışsınızdır adına. akrostiş mi deyolla ne işte ondan. fakat, hiç beklenmedik kroşeler kalbinize kalbinize inecektir birazdan. ne kadar masum ve zavallı bir an düşünsenize. işte öyle bir kızdır o. adı duygudur. ama duygu fakiridir vesselam.
ucu yoktan sonu yoktan dedikleri bir ömürleri var ellerinde. şaşkınlar. zaten durduramadıkları zaman, akıp gidiyor ellerinden hızlıca. her yeni gün, o "yokluğa" bir adım daha yaklaşmak demek onlar için. madem, ömür geçiyor ve yokluğa gidiyorum, o halde bu dünyanın zevklerinden faydalabildiğim kadar faydalanmalıyım diyorlar. güçlüysem, ezer alırım, güçsüzsem, güçlenmek için her şeyi yaparım. başkalarının hakkını gaspetmiş olmak benim için bir anlam ifade etmiyor. çünki ömür bitiyor ve ben ne zaman öleceğimi bilmiyorum. azami zevki almalıyım, doymalıyım diyorlar. ve derin bir sessizlik bürüyor bedenlerini, ruhlarını sıkıyor bir şeyler yalnız kaldıklarında. çıldırıyorlar derinlerinde zihinlerinin. ve kaçıyorlar oradan uzaklaşıyorlar bilmedikleri yerlere. karanlıktan kaçıyorlar karanlığın bağrına doğru. günde beş kez okunan ezanları duymak, ömürlerinden ömür götürüyor. yatarken, tek düşünebildikleri hemen ardından gelen sabah, daha ilerisini düşünemiyorlar, düşünse göğsü daralıyor, çünki yokluğa yakın bir zamanı düşünüyorlar. deliler gibi çalışıyorum, para kazanıyorum, yiyorum, içiyorum, aşık oluyorum, kariyer yapıyorum... koskocaman bir "niçin?" sorusu. dedikleri tek şey, dünya var başka yok. yani yüzyıllardır insanlar doğdular ve öldüler, hiç bir amaçları yoktu. ellerinde bir ömür vardı ve öylece harcadılar. sonunda öldüler. ve yenileri doğdu. onlarda bir hayat yaşadılar ve öldüler. işte bu kısır döngüdür hayat onlar için.
bir arının amacı bal yapmak mıdır yoksa çiçeklerde seyahat edip durmak mı başıboş?
-O inkârcı kâfirlere de ki, siz mutlaka yenilgiye uğrayacak ve toplanıp cehenneme doldurulacaksınız. Orası ne fena bir döşektir.
-O gün bazı yüzler ağarır, bazı yüzler kararır. Yüzleri kararanlara: "imanınızdan sonra küfrettiniz ha? Öyle ise inkâr etmenize karşılık azabı tadın" (denecektir).
-Onların, ateşin üzerinde durduruldukları zaman: "Ne olurdu dünyaya döndürülseydik, Rabb'imizin âyetlerini yalanlamasaydık da müminlerden olsaydık" dediklerini bir görsen!
-Ardından da Cehennem vardır, orada kendisine irinli su içirilecektir.
-Onu yutmaya çalışacak, fakat boğazından geçiremeyecek ve her yandan ona ölüm gelecek, fakat o ölemez. Arkasından da çetin bir azab gelecektir.
-Orada onların bir inlemeleri vardır. Bunlar orada (sağır olup) bir şey de işitemezler.
ve daha nice ayetler, bu tarz entryler girip, kafirlikleriyle gurur duyan insanların düşecekleri durumu açıkça göstermektedir.
allah (c.c) bu insanları, yüce ayetlerinde onlar için vaad ettiği cezanın kat kat üstünde bir azapla azaplandırsın. dini hafife
aldıklarını zannedip, komik duruma düşen bu insanları, dalga geçtikleri müslümanlarla ahirette yüzyüze getirsin de, yaptığı
densizliklerin acısını en derinlerde hissettirsin. pişmanlıkları o kadar çok olsun ki, bu pişmanlıkla terlesinler ve terlerinde
sözlükte çok gördüm böylelerini. çok rahatsız oldum dostlarım. keşke böyle şeyler yapılmasa deyip duruyorum kendi kendime. sorsanız sanki teker teker ölçüm yapmış gibi diğer yazarların "iq" sunu sayıverir size. hep de -1 ve 0 civarında gezer bu "iq" değerleri. sanki hanımefendinin ya da beyefendinin - bunun dışında kalanlar affetsin- zeka seviyesi pek yükseklerde. aklı beynine sığmamış neredeyse. senin vazifen yazı yazmak, verilen "başlıklarla" ilgili görüşlerini belirtmek. sana mı kaldı başkalarının zeka seviyesini ölçmek. bak einstein'in öğretmenlerine. elemana bu gerizekalı demediler mi? sonra noldu? işte "that's the point" diyoruz burda. velhasıl kelam, burası sidik yarıştırma yeri değil. bunu yapanların olgunlaşmamış ya da en azından hamlıktan az da olsa çıkmamaış kişiler olduğu ortadadır. güzel güzel yazalım, okuyalım.
deminden beri soruyorum kendime bu soruyu. arkadaşım sevebilirsiniz, aşık olabilirsiniz, nutella ya da peripella anladık da, sol frame neden bununla dolu onu anlayamadık. biz anlayamadık. yani ben ve benimle aynı fikirde olanlar.
"yahu yeter kardeşim allah aşkına, ya da neye inanıyorsanız onun aşkına. iki dakka durun. tamam anlaşıldı yani bokunu çıkarmayınız artık." diyerek hissettiğim rahatsızlıktır. belki benimle aynı fikirde olanlar vardır.
not: futbolu sevmemenin dişilik ya da erkeklikle ne alakası vardır? ulan beygir misin biraz düşünsene. belirteyim dedim. futbolu severim ayrıca. burada işin abartılmasına bir isyan vardır. bazı arkadaşlar bi okuyuşta çıkaramıyorlar ana düşünceyi. onu belirtmek istedim.
ağızların tadını bozan, insanı olmadık düşüncelere garkeden ölüm hakikatini düşünen ateisttir. ölüm, bir ateist için ne mana ifade eder dediğiniz zaman, koskocaman soru işaretleri, korkular, ümitsizlikler gelir akla. bir sabah, her günkü gibi uyanıp, gerine gerine kalkıp, hayata devam edemeyeceğini düşünmek, bir ateist için bu anlama gelmektedir. ya da çok sevdiği birinin, bir gün aniden toprak altına girmesini kabullenememenin verdiği çıldırtan karamsarlıktır bir ateist için ölüm. henüz koşup oynama çağında bir çocuğun, kaza sonucu ölüp yok olduğunu kabullenmek için, olmadık kandırmacalara düşmektir bir ateist için ölüm. zalimin, ezdiği mazlumlara hesap vermeden ölüp gitmesine bir anlam yükleyememektir ölüm bir ateist için. şimdi düşünün, bir ateist için ölüm buysa, ölümün inanca kapı açması gerekmez mi?
islam devleti, islami kurallara göre yönetilen bir devlet çeşidi olduğuna göre, türkiye bir islam devleti değildir demek zorunda kalıyoruz. hal böyleyken, ülkenin yüzde bilmem kaçı müslüman olduğu için, bu ülkeye islam devleti denilmesinin sebebini anlamak mümkün değildir.
her şey sınırsız olsun, sonra yok kota aştın yok hızı ne kadar bilmem ne derdi olmasın diyerekten abone olunan tarifenin, sinir bozucu bir şekilde yavaş işlemesidir. sövdürdüğü de oluyor mütemadiyen.
bir deli ne hisseder acaba? bunu araştıran bir insanın delirme ihtimali var mıdır? bir delinin dünyayı çok farklı gördüğü muhakkaktır. ama olaylara, nesnelere nasıl manalar yüklediği tam bir muammadır.
bir tek bilgi ve teknolojisini alamadığımız avrupa denilen cenahtan, her türlü melaneti ala ala, giderek içine düştüğümüz ahlaksızlaşma durumudur. ne yazık ki bugün bir kadın neredeyse çırılçıplak sokağa çıkmakta bir sakınca görmemektedir. ve bunun üzerine birileri bişeyler söylediği zaman, ani ve sert çıkışlarla, yobazlık, gericilik ve daha bilmem necilikle suçlamalar yapılmaktadır. normal değildir yahu. bu hiç bir şekilde normal değildir. tamam çarşafa bürünün demiyorum ama edepli giyinin kardeşim biraz.
daha taharet nedir bilmeyen bacak kadar bebeler, benim hayatımda duymadığım küfürleri peşpeşe sıralıyor. ben utanıyorum durduğum yerde. şimdi bakıyoruz, nedir bunun sebebi? herkesin de bildiği gibi, çocuğu doğurup sokağa fırlatmakla ana, doğurtmakla da baba olunmuyor. tabii olarak, bugünün ana ve babaları da avrupadan alınan terbiyeyle yetiştiği için çocuklarının terbiyeli olmasını beklemiyoruz. toplum olarak insani değerlerimizi, kesinlikle ciddiye almayan, artık bunların eskide kaldığını iddia eden, ve çocuklarına da aynı zihniyeti aşılayan insanların varlığını, müstehcen yayınlarla gençliğin ruhunu, aklını kemiren avrupa'ya borçluyuz.
şimdi bir çok insan çıkıp, "ulan her haltı avrupa'ya bağlamışsın ne alaka" diyecek. şimdiye kadar bunu kabul etmeyenler çıktığı gibi, bundan sonra da çıkacaktır. ama gerçek budur. avrupanın kılığını kıyafetini almayı çok iyi becermişiz örneğin. kıyafetle toplumun ileri gideceğini zannetmek ne kadar da zekice. ambalajla uğraşmaktan, avrupa ambalajın altındakileri kullanırken, biz buna vakit bulamamışız. avrupa bilimle içli dışlı olurken, biz geleceğin bilim adamlarını birbirine kırdırmışız.
yaşanan ahlaki çöküntüyü inkar etmek mümkün değildir. buna katılmayan, şiddetle karşı çıkanlar olacaktır. olsun napalım.
ateizm görüşüne sahip bir insanın bir gün içinde neler yaptığının mikro planda ele alınarak genel bir fikir edinme çabasıdır bu.
nasıldır bilmiyorum, aslında gerçekten öğrenmek istiyorum. her inancın kendi içinde bi yaşayış şekli vardır ama inançsızlık söz konusu olduğunda buna nasıl bir açıklama getirildiğini soruyorum ve rica ediyorum anlatılmasını. sonuçta okuduklarımızdan az çok fikir sahibi olsak da yaşayan birinden dinlemek gerçekten daha isabetli olacaktır diye düşünüyorum. örneğin gece yatarken ne düşünür, sabah kalktığında ne düşünür, en önemlisi ölüm ve doğum hakkında ne düşünür bir ateist.
