Semih Gümüş'ün başında bulunduğu Oggito Öykü'de "Et" isimli öyküsünü okuyup ürktüğüm yazar.
"Kızıl yas elbiseleri içindeki kadınlar dizlerine vuruyor, kayıp ölüleri için ağıtlar yakıyordu. Saydım. Gözlerindeki her bir yaş, bir kelimeydi. Kelimeler döküp kelimeler yaktılar. Bir zamanlar annemin, “Sulandığında yalnızca çiçekler mi büyür,” diye sorduğunu anımsadım. Şişmiş göz kapaklarının toprağında, kirpiklerini büyüten kadınlar da vardı."
nargile kafeden çıkmayan, iki lafı bir araya getiremeyen, tesbih sallayan yoksa araba anahtarıyla işini gören, sırf arabası var diye kendini lord zanneden, instagramda çok yakışıklıymış gibi ekrana buğulu buğulu bakmaya çalışan, göğüs kıllarını sergilemekten gocunmayan ama nedense kaşlarını alan, nefesini tutarak giydiği dar gömleği ile kaslı olduğunu sanan, diğer yandan memecikleri gömlekten taşan, kadına bok gibiymişcesine davranan ve bunla gurur duyan erkeklerin götünü kaldırmayı bırakın artık.
yeter amk. bu barzoların bir ortamda gerine gerine gezmesinden, çok bir olayı varmış gibi bacaklarını açarak oturmasından, kadınları elinin kiri gibi anlatmasından bıktık.
'ateş ediyorsun kankaaa' ' yine yakıyosun karrdişim' 'adamsın kardoo' laflarıyla bezeli ekurisinden bıktık. kardeşimsin deyip deyip ikinci günde birbirlerini satan kardoları nasıl oluyorsa ondan.
kim la bunları şişirip üzerimize salan?
hayır sonra bize çok iş düşüyor, havasını indirmek zor oluyor. cesaretli piçler bir de. nelerle sınanıyoruz bir bilseniz.
yüz vermeyin şu adamlara, sürünsün pezevenkler. gerekirse bok gibi davranın. yapmazsanız iki elim yakanızda bilin.
şimdi dağılın ve bana onların kellesini getirin, bilek açıkta giydiği tayt bozması pantolanlarından fışkıran bacak kıllarının tek tek acı çekmesini istiyorum. gidin ve yolun hepsini.
