Deyişteki bir sözcüğü hem varlığın hem de yokluğun sonlu olduğunu tarif eder, hem de birbirine geçişi vurgular. Üstelik ikisi de geçmiştir ama şimdiki zamanı tarif eder. Dil hep geç kalır ama şimdi duyumumuzu iletmeyi başarır. Masal bunu bilir. Masal filozoftur.
En saçma düşüncedir. Dövülüp kolu kırılan insanın "benim kolumu kırdılar ama en azından öldürmediler." demesi kadar saçmadır. Çaresizliğin bir sonucudur.
Ayaklarına dokunurum gölgede, ellerine ışıkta,
yol gösterir bana kartal gözlerin uçarken de
Matilde, ağzından öğrendim öpüşlerle, öğrendi dudaklarım hemhal olmayı ateşle.
Ah o kesin yulaf mirası bacaklar,kırların kalbine
uzanan savaş,
dayadım da kulaklarımı sinene
kanım işledi o saat dağlı sesine.
(bkz: pablo neruda)
