senin gormemis olman kadinlarin da taciz etmeyecegi anlamina gelmiyor maalesef. ayrica iletisim kurmadigin, aranda bir sey gecme ihtimali olmayan herhangi birine bu tarz mesajlar atmak da dogru degil zaten. bunu erkek de yapsa, kadin da yapsa tacizdir.
ankara cok garip bir sehir. bir yandan nefret ederken bir yandan da seni icine cekebiliyor. bir bakiyorsun, guvenpark'ta sallana sallana dolmuslara yururken icinden ankara sokaklari soyluyorsun. bir bakiyorsun, sevdiginin yuzune bakarken icinden ankara'da asik olmak soyluyorsun. istanbul yolundasin, geri donuyorsun sehrine, istanbuldayim soyleyerek donuyorsun. bir daha donmek istemiyorsun, ayni yolda yeniden yurumem diyorsun ama kendini yeniden ne zaman bilet alabilirim diye dusunurken bulabiliyorsun.
yaklasik bir ay kadar once, sarhosken gunesin dogusunu izlemek icin balkona cikmistik. o gece de birkac gun once ayrildigim sevgilime "ozledim." yazip "ben de seni ozledim aslinda." cevabini almistim. sonra devami gelmemisti konusmamizin. aglayarak "ben sevilmek istiyorum artik. cok yoruldum." demistim. bu da farkli bir sekli iste. yasiyoruz illa ki.
19 yasindayken, yani gecen yil, kendimden 11 yas buyuk bir erkekle birlikte olmustum yaklasik 1.5 ay. zengin degildi, issizdi. ailesiyle sorunlari vardi. evli bir ablasi vardi, onunla beraber yasiyordu. ailesi bir an once is bulup evlenmesini istiyordu ve iliskimiz daha on yedi gunluk olmasina ragmen "hanim hanim bir kiz" olarak beni "uygun" gormuslerdi. ayrilmamiza kadar gecen sonraki bir ay benim icin cehennemden farksizdi. evlenecegimizi, onun ailesi istedigi icin bebegimiz olacagini ve kucagimda bebekle okula gidecegimi dusunup agliyordum. daha da kotusu, onunla bir omur gecirmek bana imkansiz gibi geliyordu. sonra ayrildik.
