anneme karşı geldiğim, onu üzdüğüm ve ağlattığım zaman hissettiğim duygu. bazen nefsimize yenik düşeriz ve aniden birine çatmamız gerekir. oda biricik anamız olur.
okuyamamış toplum içerisinde daha öncelerden ezilmiş ama üniversite okumak için canını verebilecek insanlardır. üniversite ortamı gibi ortam yoktur. en güzel aşklar, dostluklar burada yaşanır.
ilgi görme karşısındaki dayanılmaz duygu seli... her insanda olabilir. sabretmek gerek. kalp ve beynin yer değiştirdiği dönemlerdir. aşka saygı duyulmalıdır
90'lar böyleydi. milenium nesil çocukları yazı tura atmanın ne olduğunu bile bilmiyor olabilirler. anne ve babalar olarak çocuklarımıza 90'larıda öğretmeliyiz.
köyde yaşıyorsak aile içersinde ''ahır boş'', ''evin altına inebilirsin, ''köpeğin yanına'' yatak sereriz gibi espirelerin uçuştuğu durumdur. bazen olay ciddiye alınır ve ahıra gidilir
sabah kahvaltılarının vazgeçilmezi haline geldi. çocuklarımızın elinden alamaz olduk. fakat ben yinede sağlıklı ve doğal ürünlerden yanayım. yani sebzenin yada meyvenin en doğal haliyle yenmesininden yanayım.
artı şeker vücudumuz için en gereksiz maddedir. hiç ihtiyacı yoktur.
okuduğum bölümde bölüm birincisiydim ve hiç bir sınavda kopya çekmedim. fakat sevgilim çok ısrar etti ve bir dersten sadece bir soruyu söyledim. yıllar sonra aklıma geldi. ozamanlar yaptığım kötü bir davranıştı şimdiyse dürüst bir insaım
