bugün rezil oldum sözlük. bildiğin rezil oldum.
şu pot kırmalarım olmasa herşey çok daha güzel olacak.
ama yine de o soruyu duymak beni mutlu etti.
insanlara onları önemsediğimi sadece 'nasılsın?' diyerek anlatacabileceğimi bir kez daha
hatırlamış oldum ya da sadece bir 'nasılsın'la mutlu olabileceğimi...
yanında mutlu olabildiğim tek kızın yanında olamıyorum. o saf ve temiz güzelliğiyle gelsin, yanıma otursun istiyorum. hemen her şeyi, her seferinde berbat etmeme rağmen beni sevsin istiyorum. "gözlerinin içi bir deniz" gibi klişelere takılmadan gözlerinde kaybolmak istiyorum.**
benden ona yazı yazmamı istiyor. ben aslında yazmıyorum artık, prensip gereği. bunu da sadece onun için, o okusun diye yazıyorum. sırf onun için de olsa yazmaya devam edeceğimi bilsin diye yazıyorum. Onu sevdiğimi tekrar söylemek için yazıyorum.
her şey biter. su, yıldız,tarih,insan ve fikir. bir gün biz şu an her neysek, o da biterse diye üzülüyorum. kararsızım, dilemmam büyük.
sana yazacağım şeyler var daha güzel kız demiştim. sözümde duruyorum. ve o bilir ki bu çok sık olmaz.
son olarak biricik sevdiğime bir sözüm var:
Allah kalbi temiz insanın yakarışını duyarmış ya, hah işte ondan susuyorum ben. Sen dua et ama ikimiz için de. eminim karşılık bulacaktır.
17 eylül'de saat 17-19 arası sahaflar festivalinde olacak. 16'sında emrah serbes 18 inde de alper canıgüz geliyormuş. Mutlu olmak işte bu kadar basit benim için.
işçi mehmet abi, çiftçi musa dayı neyse de hilmi abi deyince içim cız etti. bu muhafazakar terbiyesizlerin hakkından gelelim dostlarım. benim önerim odalarına dansöz göndermek. fikirlerinize açığım.
insan konuşan bir varlıktır. * Anlatır, anlatır. anlaşılmak ister. ama bazı insanlar anlaşılmaz. anlatırlar kendilerini, açıklarlar düşüncelerini. ama dedim ya bazıları an-la-şıl-maz. *
işte o zaman o anlaşılamayan adam düşünür tek başına. Der ki bir gece yarısı şişenin yarısında:
Yalnız olmayı bile beceremeyen insanın maruz kaldığı durumdur.
Her işi yapmak için birine ihtiyaç duyan zihinsel ve fiziksel gelişimini tamamlayamamış insan türü olan "yalnızlığı tek başına kaldıramayanlar" yalnız kalmanın zamanı gelince bunu da başaramazlar. Salaktırlar afedersiniz. Tıp dilinde "Petrificus Totalus" olarak bilinirler. *
Bu durumla ilgili hıncal uluç'un kayıtlı hiçbir sözü olmaması durumun başka bir ilginç noktasıdır.
Edit: Kendi içinde çelişen denilmiş. ironisi falan hepsi içinde başlığın. hepsi içinde.
--spoiler--
Zeki Alasya pazartesi günü kendi dizilerinin yayın saatinde Leyla ile Mecnun izlerken yakalandı. Gerekçe olarak "Erdal Bakkal oruç yemiş, çok komikti yaa" dedi.*
--spoiler--
Selamlar... Yine bugün karşınıza, hayatın içinden gibi, değil gibi; bazen saçma bazen değil, yani bu tarz şeylerle çıkmaya çalışacağım. Ve bu hikayem de aslında çoğunda olduğu gibi babamla başlıyor.
12,5 yaşlarındayım. Babama gittim bir akşamüstü. Bana nasıl şiir yazıldığını öğretir misin, dedim.
+Şairlik öyle öğretmeyle öğrenilen bir şey değildir, dedi. Feleğin çemberinden geçmen gerek. Biraz acı çekmelisin oğlum.
Getireyim annemin iğnesini deyince "öyle acı değil lan" dedi. tamam peki ne yapacağız dedim. başladı anlatmaya.
Bana kafiyeyi, redifi, kelime oyunlarını, genel kuralları anlattı. Can kulağıyla dinledim. Bazı şiirlerini ve diğer şairlerin antolojisini getirdi, gösterdi. Artık yazmaya başlayabilirdim. ilkin şöyle başladım:
Afakı gözlerinin saçlarına denk midir?
Benim güzel yarim bu dünyaya renk midir?
ilk görüşte tutuldum, ayla güneş misali
Mahareti aşkımızın sendeki ahenk midir?
sevdiğim kıza götürülecek kıvama gelmiş diye düşünerek okula gittim. Beni görünce gülümsedi hafifçe. Dünyalar feda olsundu ona. Eline kağıdı tutuşturdum, bunu okumalısın dedim. Açtı, okudu.
Çok güzel olmuş. Abin çok sevinecek dedi. Anlamadım önce. Sonra şiiri tekrar okudum. Acı gerçeği anladım. Şiiri akrostiş sanmıştı akıllım. Ona benim bir abim yok da diyemedim. Sustum.
Babama gittim. Şiir işi olmuyor dedim. Biz biliyoruz da mı yazıyoruz deyip sırıtınca soğudum birden. Resmen düğünlerdeki biz biliyoz da mı oynuyoz diyen adamlara döndü bir an. Başarısızlığım onu gülümsetiyordu. Ya da olaylardan haberi bile yoktu. Galiba ikinci ihtimal daha yüksekti.
Şiir olmayınca mektup yazayım dedim. Babama mektup yazacam deyince başladı anlatmaya. Sağ alt köşeye ad yazılır, sol alt köşeye adres yazılır, pullamayı unutma gibi saçma tavsiyelerde bulununca kaçtım ordan. Kıza mektup yazacaz yaa. Elden verecem. Ne pulundan bahsediyosun diyemedim. Mektuptan da soğudum yeminlen.
Söyleyemedik işin doğrusu. Bir de üstüne kız 3 yıl boyunca abim var sandı. Sürekli olmayan abime selamlar söylendi. Olmayan abimle kayağa, yazlığa gidildi. Olmayan abim evlendi. Çoluk çocuk sahibi oldu kerata. Şimdi boşandı. 45-50 yaşındaki olgun komşularından dolma,sarma teklifi bekliyor.
Beni de hep böyle güzel havalar mahvetti. Ama bunu önce Orhan Veli söyledi diye o ünlü olmuştu. Ben ise hukukçu. Lanet olsundu. O kız için yazdığım ama okutmadığım son şeyle bitiriyorum yazımı.
Kaç kere ver şunu dedim, vermedin. Ver artık şunu. Gözlerimi senden alamıyorum.
Not: Bu yazı onun için yazıldı. Uğruna günlük tuttuğum kız. Senin için... ara beni , özledim seni.
beni adam yerine koyup bir entryim için uzun bir mesaj atan yazar. saygı duydum. mesajı için o işler karışık hacı demek istiyorum. ayrıca birlikte içilecek adam havası sezdim sende ama şu ana kadar içtiğim en zararlı şey mahalle bakkalının 25 kuruşa sattığı meyve suyuydu be kardeş. *
zor birşey be birtanem. nereden başlasam bilemiyorum. ilk olarak şunu söylemek istiyorum; hayatıma giren en tatlı en dürüst en hoş en güzel en hayran olunası insansın. seni sana anlatmak. başlıyorum.
sen güzelliği ile etrafa ışık saçanımsın. sen girdiği yerde ağırbaşlılığıyla dikkat çekenim, övgü alınca yüzü kızaranım, bana ders vermeleriyle hocam, benden birşeyler öğrenmesiyle öğrencim, gözlerimin içine sevgiyle bakışıyla sevgilimsin.
ben "seni seviyorum" cümlesinin gizli öznesi, sana gönülden,yürekten bağlı olan aciz insan. bir büyüğüm sevmek zaten başlı başına salaklık, aşık olmak ise salaklığın daniskasıdır derdi. ben bu daniskanın öznesi,yüklemi, her şeyi oldum.sana aşık oldum.
güzellik ve iyi niyet adına bildiğim her şeyin birleşimini buldum sende. sen vardın, diğerleri vardı. diğer insanlar. hatta sen varken diğerleri yoktu bile. peki ben sana niye bu kadar aşık oldum? niye bağlandım sana bu kadar? niye bir insanı bu kadar sevdim? bunu çok düşündüm.
sen ahlaklıydın. seni görenlerin kendine çeki düzen vereceği kadar. sadece ben değil, sıradan insanların bile. sen bunu "ben korkutuyor muyum sizi" ye bağladın. benden çekiniyorlar mı diyordun. hayır güzelim sen onlara sürekli akıllarında olması gereken şeyleri hatırlatıyordun. edeb, ahlak... sadece insanlar -en azından bazıları- kendi hayatlarını sorgulamaya korkarlar. en doğrusunu kendilerinin düşündüğünü zannederler. fakat sen onlara, bana doğruyu gösteriyordun, olması gerekeni.
sen güzeldin. beni benden alacak kadar. sana kaç kere dalıp gittiğimi hatırlamıyorum bile. işin garibi ikimizi topraktan yaratılmışız. sen nasıl bu kadar güzel oluyorken ben bu kadar çirkin olabiliyorum? çernezyomdan mı yaratıldın acaba? verimli toprak ya o bakımdan. piiii. bu esprimi ben bile beğenmedim.
sen alçak gönüllüydün. öyle ki şimdi yazdıklarımı okuyunca bana kızacaksın, yine kendini gömmüş beni yüceltmişsin diyeceksin. gerçek bu ama.
sen zekiydin. o sessiz görünüşünün, o soğuk bakışlarının ardını gördüm ben. seninle konuştum, seni anlamaya çalıştım. böylece şimdiye kadar tanıdığım en harika insanı buldum. insanın konuşması belli eder zekasını. ben de ne kadar zeki olduğunu seninle konuşunca anladım. belki bilmiyorsun ama ben ben seninle ilk konuştuğumda, sohbet ettiğimde anlamıştım yapını. kendi kendime bu kız özel demiştim. öyle çıktın.
öyle çıktın deyince aldığın karpuzun kelek çıkması mevzuu aklıma geldi de. nasıl bir serbest çağrışımmış dedim kendi kendime. annemin de hep söylerdi "manyaksın oğlum sen" diye. ben de inanıyorum buna. kafam normal çalışmıyor ve bu iyi birşey değil. ama ayrıca beni ben yapan şey bu. neyse senden bahsederken birden nasıl kendime döndüm arkadaş
kısacası canımın içi, sen benim gözümde böylesin. daha çok var anlatacak ama evdekiler pis pis bakıyor. başka zamana kaldı artık.
arkadaş hep derdi: oduna bile bir sarmaşık sarılsa o odun olmaktan çıkar sarmaşık sarılmış odun olur. aslında bana burda hafiften odun demiş, laf sokmuş ama severdim, iyi çocuktu. neyse ben sarmaşığımı buldum be güzelim ve beni hep, sonsuza kadar sarsın istiyorum. söylesene çok şey mi istiyorum?
bir şaka yaparlar kendine gelemezsin diyordu yılmaz organize işler de. sen de bana şaka yaptın. ben şakaya alınmış gibi yapınca da küstün. o zaman suç kimde tabii ki bende. ben, iflah olmayan ben, bütün gereksizliklerin ardında olan ben. bugün yine mutsuz olan ben.
ama bu gerekli inan bana. sen bana darılmadan, küsmeden ayrılamam ben. anla artık yavaş yavaş bırakmalıyım seni. mesajlaşmalarımız azalmalı önce,sonra sana bu kadar iyi davranmamalıyım. nasıl yapacağım bilmiyorum ama bugün başladık işte. yazdığım şeyi hatırlıyor musun? sen beni sevmeden olmayacak bu iş demiştim şiirin bir kısmında. şimdi ise sen benden nefret etmeden olmayacak. en azından benden biraz tiksin be güzelim. zor değil ben her gün yapıyorum.
bugün o mesajları içim yana yana gönderdim ya da göndermedim. benden uzaklaş diye. ama sen hala gereksiz yere hem beni hem kendini üzüyorsun diyorsun. gereksiz yere değil. işte böyle bir haklı nedenim var. şimdi üzülürsen çabuk geçer ama ayrılacağımız vakit geldiğinde bana daha sıkı bağlanmışsan o zaman çok üzülürsün.
ben de isterim hep gülelim eğlenelim kam alalım dünyadan(nedim) ama hayır başka türlü olmayacak(attila) ben artık ayrılıyorum huzurundan. inşallah benden nefret edersin çünkü ben senden edemiyorum. nefreti bırak sevgim azalacağına artıyor. seninle konuştuğumuz her yeni gün daha bir hayata bağlanıyor köklerim. ama sen gidince köklerim sökülü kalacağım bir başıma. beni kaybettiğin için de üzülme. ben şuna inanıyorum ki beni seven insanlar beni yanlış tanıyor. beni gerçek anlamda tanıyan biri ne kadar aşağılık bir insan olduğumu anlar. sana hep iyi yönlerimi gösterdim ben. hiç kötü yanımı bilmiyorsun. ya da en azından zararsızları biliyorsun. ben hiç de senin düşündüğün gibi biri değilim. hep o olmak istedim ama ben kötüyüm. iğrenç, pis bir insanım ben. beni bırak allah aşkına. arkadaşım da bunu söylerdi. sen o kızı hak etmiyorsun derdi. hak etmiyorum seni.
şimdi diyeceksin ki bunları niye anlatıyorsun peki. gizli gizli yapsana. ona sana bile söyleyemeyeceğim bir sebebim var diyeceğim. yalnız şunu söyleyebilirim, ben kafası çok karmaşık biriyim. o kadar şey dönüyor ki kafamda... işte ben beni bu deli halimle sevebilecek birini bulmuştum. ama elimden kaçırıyorum yavaş yavaş. içime bir hüzün çöktü artık. belki de ölene kadar da kalkmayacak.
başım ağrıdı düşünmekten. ne yazacağımı değil, ne yapacağımı...şunu anladım ki sadece sevmek yetmiyor ama yaptığım tek gerçek şey bu son iki yıldır. en azından en gerçek şey.
ve artık beni sevme istiyorum. böylesi daha kolay olacak. artık inandım olamayacağına bu işin. yok bizim için bir gelecek. yoksun artık. bunların hepsi önlenebilir miydi? evet. ama artık önlenemez. kaçınılmaz sona yaklaşırken fotoğrafına aşkla ve sevgiyle bakıyor ve sana hoşçakal diyorum.
dün gittin.aramızdaki mesafe biraz daha arttı.gittin ya içimden bir parça da kopup gitti sanki.çok acıttı.artık geçen her gün her saat bizi biraz daha sona yaklaştırıyor hissi veriyor.çok ağır geliyor.kalbimin üstünde öyle bir ağırlık ki hareketlerime yansıyor artık.ağırlaştım iyice.niye bilmiyorum.bugün ben de gidiyorum.her ne kadar fiziki olarak yakınlaşıyor olsak da aslında biraz daha uzaklaşıyoruz.
yine düşündüm dün.niye bu kadar zor diye.insanların gözünün paradan başka birşey görmediği, mal mülk için her türlü dolandırıcılığı, sahtekarlığı yaptığı, insani değerlerin hiç bir öneminin kalmadığı, bir tarafta açlık içnde kıvrananlar varken diğer tarafta bir takım insanların sefa sürdüğü, duyguların yok olduğu bir dünyada biz birbirimize bu kadar önem verirken, pamuk ipliğine bağlıymışçasına birbirimizin kalbini kırmaya korkarken, bir tebessümle bile mutlu olabilirken niye bu kadar zor.bazı insanlar için kolayken niye bize zor?cevap yok işte.her zamanki gibi.sana sormuyorum bunları kendime soruyorum ama bir cevap alamıyorum.geçen gün dedin ya çok değil bir süre sonra çıkıyorum hayatından diye, birgün olacağını biliyordum ama senden duymak daha bir acıttı sanki.ama yine de zamanı geldiğinde ben yapamazsam eğer sen yine söyle tamam mı?'çık hayatımdan' de.lütfen.çünkü ben kendimde o cesareti bulamıyorum.o konuşmayı yapacak gücüm yok artık benim.neyse canını sıkmak istemezdim.sadece gitmeden sana yazmak istedim.şu anki ruh halim de böyle olunca ortaya böyle birşey çıktı.inşallah oralarda keyfinin kaçmasına sebep olmam.belki de burçlar doğru söylüyordur.birbirimiz için üzüntü kaynağı olmaktan öteye geçemiyoruzdur.bu arada gerçekten ne buluyorsun bende anlam veremiyorum sen yanımda olsan aşk böyle birşey işte derdin eminim.
neyse dün sesini duydum çok iyiydi.o kadar mutlu oldum ki anlatamam.hayati'nin de dediği gibi sen bu dünyaya gülmek için geldin.hep gül hep mutlu kal.allah razı olsun gülmene vesile olan insanlardan.sen iyi ol bana güç veriyorsun.ben de olmaya çalışacağım.zaten üzüm üzüme baka baka misali artık duygularımı anlık yaşıyorum.geçer bu halim merak etme.kendine çok kocaman kocaman iyi bak tamam mı? Allah'a emanet ol.görüşmek üzere...
her iki kişiden birinin ak parti ye oy vermesi ardından ailede çıkan sen mi verdin tipi kavgaları daha da artıracak durumdur. ayrıca bugün 5 kişilik çekirdek ailemizde babama bu durumu söylediğimde hanginiz çinlisiniz lan diye şaka yapmışlığı da vardır. *
bugün sana yazacağımı söylemiştim ya yazıyorum işte. ama o zamandan bu zamana çok şey değişti.
dolmuşa bindim eve gitmek için. dolmuş varacağı yere aheste aheste giderken ben çevreyi izliyordum. bir sürü hayat gördüm sevgilim. bir sürü insan. dondurmasını düşürdüğü için ağlayan bir çocuk gördüm, ona dondurmasını düşürdüğü için kızan bir anne.
fakirliği ile ünlü semtlerden geçtim bugün. ordaki insanları gördüm. çoğu kötü giyimliydi. genç erkekleri işsiz güçsüz olduğu 1 km öteden belli olacak kadar dağınık idi. genç kızlarının ise hayattan beklentisi olmadığı gün kadar açıktı.
ben ise seni düşünüyordum kalbimin tek sahibi. aramızda çözülmeyecek gibi duran onca problemi. o an dedim ki kendi kendime versinler bana prensesimi fethedeyim dünyayı. bitireyim açlığı, fakirliği. mutsuz olan insanların yüzünü güldüreyim. ama birden gerçek dünyaya döndüm ve dedim ki yok böyle bir dünya, yok böyle bir şans.
evet, bizim için bir şans yok diyorsun ya hani, olamayız beraber diyorsun ya, tebrikler inandırdın beni sonunda bir şans olmadığına bizim için.
artık senin mutlu olduğuna emin olarak ayrılacağım hayatından. çok sürmez 3-4 hafta sonra gidiyorum. tercihlerini doğru yaptığına emin olup gidiyorum.
belki kahrolacağım, belki sürekli seni düşüneceğim ama doğru olan bu. ve ben bir kere de olsa doğru olanı yapmak istiyorum.
bence böyle daha mutlu olacaksın. en azından kimseden gizli saklın olmayacak. en önemlisi de kimseye benim yüzümden yalan söylemeyeceksin artık. yalan söyleme sevda çiçeğim. sana yalan yakışmıyor.
ben de mutlu olurum merak etme. sen bakma kahrolurum dediğime benim kalbim çok nankördür. ona buna aşık olur hemen. unuturum seni.
biliyor musun, öyle acıttı ki şu son paragrafı yazmak. ve biliyor musun öyle olacağını hiç sanmıyorum. ama umuyorum. seni unutamamaktan, kalbimin senden vazgeçememesinden çok korkuyorum.
ne yaman çelişki bu. hiçbir şey yapamıyorum hayatımın en güzel kızı elimden kayıp giderken. kimseye dert yanamıyorum. kimseye anlatamıyorum. içimde dura dura patlayacak. hiçbir şeyden emin değilim. hayatımın hiç bir kesin yanı yok. tek bir şeye eminim canımın içi.
sen hayatıma gelmiş, hayatımdan geçmiş en güzel şeysin. seni bırakmayacağım.önemli değil ne yapıp yapmadığın sınavda. kötü değilmiş hem de öğrendim. en azından çok değil. biliyorum beklediğin gibi gelmedi ama sen moralini bozma, sana yakışanı yap ve düşünme. ne beni ne de kötü geçen sınavı. sadece çalış. sadece çalış. lütfen çalış. sen allah a inan. ben inanıyorum ki boşa olmayacak bu çalışmaların. dayan ancak allah a dayan. ama beni de ciddiye al ve bana inan.
