Oğlumun 23 Nisan gösterisi için okuldaydık. Deprem başladığında kaldırımdaydık eşimle yolun ortasında kalakaldım. Dengemi zor sağladım. Eşim oğlumu sınıftan almak için okula koşturmuştu. Bayılanlar, çığlık atanlar kıyamet mi kopacak dedim. Deprem bitmek bilmedi.
Altından hiç anlamadığım için çok fazla bir şey istemiştim. Hoca bozulmuştu baya nikahta. Şu an ne istediğimi hatırlamıyorum bile. Sanki alacağım da ondan mı istedim. illa mehir belirleyeceksin dediler.
Bugün yaklaşık bir saat kayınpederimle konuştum. Konuşmak hiçbir şeyi çözmeyecek biliyorum ama içimdeki her şeyi döktüm. Kayınvalidem evden giderse bizim perişan olacağımızı düşünüyor. Dün 7 yaşındaki oğluma bile sürekli "seninle de görüşeceğiz" deyip durdu. Kayınpederim kendi derdine düşmüş "bana kimse bakmaz" dedi. "Evet, baba doğru diyorsun sana kimse bakmaz" dedim. Bundan sonra kimsenin şımarıklığına katlanma niyetimiz yok eşimle. Bir karar veriyorlarsa bize güvenerek vermesinler. Yakın bir zamanda hayatımızda çok köklü bir değişiklik olabilir. Kayınvalidem and içmiş kimseye huzur verme niyeti yok. Keşke bir an evvel gitse böyle strestli hayat. Onu hiçbir zaman iyi hatırlamayacağım.
Bir yakınımız biraz akilsiz bir adam. Saçma sapan bir suç işlemiş bir yerde hapse attılar şimdi. Çok yatmayacakmış ama on beş yaşındaki oğlunu oto tamirciye çırak olarak vermişler mecburiyetten. Çocukta biraz özel bir çocuk okuyamadı o yüzden. 3 kardeşler bir De yeni bir bebek doğdu. O kadar üzüldüm ki çocukları için. Bugünlerde neden hep kötü şeyler duyuyorum bilmiyorum. Dünya bu kadar kötü bir yer miydi?
Oğlum bir haftadır yemek yemiyor. 4 farklı doktor gördü ve son doktor tahlilleri yaptıktan sonra "oğlunun bir şeyi yok seni manipüle ediyor, üstüne düşme" dedi. Demir eksikliği hariç bir şey çıkmadı kan tahlilinde. Ama bu çocuk öyle bir kusuyordu ki öyle bir ishaldi ki. Doktor tüm ilaçları kesti ve "pedagoğa götür" hemen dedi. Okulda zorbalığa uğruyor desem okulu çok özledim, okul var yarın yuppi, diyor. Bilmiyorum valla bir haftadır delirdim. Yemek siparişi verdirip verdirip yutamıyorum diye yaygara koparıyor. Gerçekten çok zor bir dönemden geçiyoruz.
Ömründe ilk kez lcw'nın maymunlu olduğu dönem mağazasına gitmiştim halamla. Çok pahalı sanıyordum orayı. içeride kucak dolusu alışveriş yapan insanlar vardı. (yer Karşıyaka çarşı) halam bana bir şey almamıştı.
Röportajın sonlarına doğru çıkan kızılımsı güzel bir genç kız var ve benden fazla kazanmasın eşim diyor. O kız gibi düşünüyorum. Kimse kendisinde olmayan nitelikleri karşısındakinden beklemesin bence.
Günaydın sözlük. Bugün 5. Gün. Oğlum hala yemek yiyemiyor. Portakal, karpuz suyu içiyor ve 3 kaşık çorba sabah akşam bu kadar. Öyle zayıfladıki. Bugün üçüncü kez hastaneye gidebiliriz.
Bir çocuk büyütmek o kadar zorki. Çocuğu için hiç zahmet vermeyen ailelerin çocukları zarar veriyor efendi çocuklara.
Maalesef korkunç. Ahmet' i aklıma getirmeye bile dayanamıyorum. Öyle güzel bir çocukmuşki. Umarım Ahmet'e kıyanlar en ağır cezayı alırlar. Güneşi göremeden ölüp giderler umarım. Ahmet'in annesi yasemin hanım'la empati kurduğumda delirecek gibi oluyorum. Nasıl bir dünyadayız? Bugün bizim buradaki çarşıda 9 -10 yaşlarında kızlı erkekli 30 civarı çocuk sürekli patlayıcı atıp yoldaki herkesin huzurunu kaçırdılar. Bu kadar çocuk insanları rahatsız etmenin kötü bir şey olduğunu bilmiyor inanabiliyor musunuz? Demek ki neymiş insanları doğurmaya teşvik etmek yerine önce onları eğitmek gerekiyor. Bugün o çocukları görünce gelecekten hiç umudum kalmadı.
Hakketmeyen çok kadın var. Şöyle bir şey var koca kişisi durduk yerde kadını başka kadın için boşuyorsa geberene kadar nafaka ödesin bencede. Kadının hırsları yüzünden evlilik bitiyorsa nafaka falan verilmesin kadına.
Oğlum çok hasta oldu. iki gündür midesi bomboş. ilaçları bile midesinde durduramıyorum her şeyi çıkarıyor. Bir yandan ishal. Nasıl iyileşecek? Bugün yine hastaneye gidebiliriz. Oğlum için dua edin olur mu? Çok zayıf bir çocuk zaten bir şey olacak diye korkuyorum.
Nazara geldik. Eşim, ben ve oğlum hasta olduk. Hala düzelemedim. Eşimde kırık, çiban çıktı. Bende çiban çıktı Hayatımda ilk kez. Oğlumla ben üstüne grip olduk. Üstüne misafir yoğunluğu.
Ramazanın son günlerinde iftara misafirliğe davetliydik sonra başladı her şey. Eşim akşam vakti yolda düştü. Bir kaç gün sonra yine düştü. Allah oğlumu korusun.
iki gündür misafir misafir. Valla bunaltıcı. Keşke anneme yakın bir yerde yaşasaydım, en azından aynı şehirde. Hayat böyle o kadar zor geliyor ki. insan gençken bunları düşünemiyor. Bir de düşünün eşimin ailesi hem üst katımdalar hem bana gram faydaları yok sadece zarar..
Zarar ziyanlar her yönden.
