Arkadaşımın kızı 3 yaşında bir gözü 3 numara bir gözü 4 numara çıktı. Gözlük takıyor o melek gibi çocuk bir huysuzlaştı bir haylazlaştı kolay değil o yaşta görememek gözlük takmaya mahkum edilmek.
Dün gece amcamı kaybettim.
Uyku arasında öğrendim ve dönüp geri uyudum.
Belki de aylardır kanser hastası olduğu için , en son gördüğümde zaten yaşayan bir ölü olduğu için, belki de her şeyini kumarda kaybedip sürekli bizden maddiyat beklediği için, karısını dövdüğü kahrından öldürdüğü için hiç bir şey hissetmedim.
Güzel bir karadeniz şarkısı.
Diyeceum bubana kizin bana aşiktur
Dünya üç günlük dünya
sen yoksan daracuktur
Sen da der misun yarum bu sevdigum uşakdur.
Bu zamana kadar sevgililerin sosyal statülerine takmış biri olarak
''Bu ne lan bu hiç bir iş yapmasa da ben bunu beslerim bu sadece evde otursun beni beklesin ben çalışırım''dı.
Bu yeni yetme ergen benim ögrencim efendim. Bir ikidir denk geliyorum duymamazliktan geldim ama bugün dayanamadim yerin dibine soktum rezil ettim onla birlikte gülen erkeklerin hepsi başını öne eğdi kıpkırmızı kızlarda hiç bir şey anlamadılar yavrum. 6. Sınıfta böyleler lisede düşünemiyorum.
Edit: sınıfın amigosu olan bir ögrenciden bahsediyorum ve ses çıkarılmadığında arka sıralarda 31 çeken ögrencilere gidebilecek kadar bir ortamdan ayrica o kadar kız ögrencinin oldugu bir ortamdan hadi bugün küçükler anlamadılar yarın onlarda büyüyecek anlayacak gidipde tenefüste erkek arası muhabbet yapan öğrencinin ensesine vurmadık bizzat dersimi sabote eden öğrenciye kızdım ki bu da yapılması gereken bir şeydi.
anneniz bir temizlik hastasıysa yazın sıcağında çatır çatır terletir adamı.kaşla göz arasında açtığınız her pencere bir kavga sebebidir. sürekli yaptığı şeyin mantıksızlığı sorgulanır ama bir yere varılmaz. akşam üstü toz bezi ve viledayla size dönüş yapacaktır.
ortalama bir müslüman gencinin gezsin tozsun, en kopuk hayatı yaşasın arada bir vicdanına binen duygudur. harekete geçmek gerektiği düşünülür ama bir şeyler ışık hızıyla tutar ve normal hayata hemen çekiverir, düşünceler yine bir sonra ki vicdan nöbetine kalır.
yıl olmuş 2012, ben üniversiteyi bitirmişim, dedem hala işe giderken aman kızım kimsenin elinden bir şey yeme yiyomuş gibi yap koy yanına insanın başına ne gelirse dostundan gelir düşmanı bir şey yapamaz.
son cümle güzel ama o yeme yanına koy ifadesi beni içten içe nasıl bir gülme krizine sokuyor allahım yarabbim sen dedeme uzun ömür ver. *
bugün fark ettiğimdir. okulu bitireli bir yıl bile olmadı ama sanki mezun olalı yıllar geçmiş o entrylerde anlatılanları yaşamamış ya da unutulmuş.
(bkz: öğrenci evinde bulunması gerekenler)
(bkz: okulda kıskanılan tipler)
(bkz: parası biten öğrenci)
sebepleri:
ilgilendiriyordu güldürüyordu, artık ilgilendirmiyor güldürmüyor peeh geçer bunlar dedirtiyor.birazda statü atlamanın verdiği gizli gurur var sanırım. *
yeterli atama alamayan bölümler ağlar zırlarken, sınırdan atama kontenjanına giren insan korkusudur. kafa karışıktır, bu yaşa kadar doğu öcü, doğu kaka olarak anlatılmıştır. son günlerde herkes buralara can korkusu var demiştir. cesaretim cahilliğimden mi bilmiyorum, belki etrafımdakiler olmasa hiç bu kadar karmaşayada düşmezdim,ne yarım yamalak türkçe konuşan çocuklar, ne hava şartları ne ulaşım hiç biri korkutmuyor beni. yıllarca sınava giren ve atanamayan insanların olduğu bir ülkede bu şansı elimin tersiyle itmek ne kadar akıl karı bilemiyorum.
o zaman tabi bir şey hissetmiyorsun ama büyüdükçe içine batıyor lan. babam para verdiğinde bakkala giderdik ben kendime magnum alırdım ona da max hey allam çocuk nerden bilcek tabi kazıkla. şimdi her hatırlayışımda ona dondurma dolabının hepsini alasım geliyor, vicdan işte naparsın olmadık yerde hortluyor.*
