Garip bir rahatlik var uzerimde, bana yabanci duruyor ama sevdim gibi de bunu. Sanki o cok sarilmak istedigim beden yanimda gibi, sariliyoruz. Oyle bir huzur, oyle bir haz aliyorum aldigim her nefeste. Boyle uzanmisiz yatakta da saclariyla oynuyorum gibi. Cok rahatim ve cok mutluyum. Ama degersizim de, onemsiz ve sevilmeyenim de bir o kadar. Fakat umrumda degil, yabanci oldugum bu rahatlik bedenimi o kadar sarhos etmis durumda ki hicbir sey umrumda degil. Gece cok usudum hala isinamadim fakat vucudumun titremesi bile rahatsiz etmiyor beni ve Gozlerimin sismesine sebep olan goz yaslarim sanirim bir ise yarayip rahatlamami sagladi. Gozlerimin sisligini ve goremememi bile umursamiyorum, gormek istedigimi goruyorum boylece. Icmeden sarhos oldum sanirim, umarim kendime gelmeden sizar kalirim ya da bir mucize olur ve iyice mutlu olup mutluluktan olurum.
Balkondayim, eski odamin balkonunda. dun bana gonderilen bir sarki eslik ediyor degersiz kimsesizligime, ozlem yeni yeni kendini belli ediyor. Uzun zamandir bu balkona gelmemisim koltugun yastiklari garip geliyor gozume. Hava guzel, karsi bloktaki isitme engelli komsularimiz arabalarini yikiyorlar. Karamel rengi kopekleri de suyla oynuyor, havliyor kopek onlar duymuyorlar fakat ben duyuyorum. Kopegin tuylerine ahenk katan yesil bir tasmasi var. Benim actigim sarkiyi da duymuyorlar, sadece az once benimle yasit ogullari gordu beni. Beyaz tisortlu olan benimle yasit, diger yesilli abisi. Biraz bakistik ve o kirmizi arabasini yikamaya devam etti. Araba guzel, son model sayilmaz ama yine de guzel. Beyaz bir arac gecti simdi, arkasindan yuruyen bir kiz; beyaz bir kisa kollu giymis, mor da bir cantasi var. Oysa ondan birkac dakika onceki orta yasli kadin kalin giyinmis gozukuyordu. Ilginc geldi bu bana cunku uzerimde hirka var. Demek ki usuyorum. Bilmiyorum, kendimde degilim oylesine giymis de olabilirim. Ruzgar esti hafiften simdi, yanaklarimdaki goz yaslarini kurutmak istercesine. Kurutmadi ama, aksine varligini hissettirdi bana ve islaklik tazelendi. Aglamak guzel, yasadigimi hissettiriyor. Karamel renkli kopek kuyrugunu salliyor ben aglarken. Mutlu halinden sanirim, az once onunla da bakistik. Yine bir araba gecti bu sefer siyah, yeri gelmisken sol gozumden daha fazla yas akiyor, sag gozum daha az duygusal galiba. Neyse, onemli de degil hava guzel, kuslar ucuyor, karamel kopek mutlu. Herkes mutlu sanirim, ben haric. Olsun; hava guzel, kuslar ucuyor ya bir de kara kedi tatilde, bu bana yeter...
Vucudum sadece hayatta kalabilmek icin calisiyormus gibi. Hicbir sey hissedemiyorum, tarifsiz bir sizi var beynimde. Aglamak istiyorum sanirim, degersiz hissediyorum, hayal kirikligi da var biraz. Kotuyum isin asli, oyle duzeltilecek turden de degil.
Ask yok, anlatacak bir sey de yok demek oluyor bu.
Beyninizdeki hormanlarin bilmem ne olmasi zirvaligi iste ask. Asik oldum diyenlere inanmayin, seviyorum diyenlere de inanmayin. Isin asli kimseye inanmayin sonra uzuluyorsun.
Sevin siz sadece fakat karsinizdaki sizi her an birakabilecekmis gibi de hazirlikli olun. Yani emin oldugunuz tek sey kendi hisleriniz olsun, karsinizdakine cok inanmayin ve baglanmayin. Oyle ask mask da aramayin, yok cunku. Cok sevince bir sasiriyorsunuz 'asik mi oldum lan ben' oluyorsunuz 'kimseyi boyle sevemem' diyorsunuz.ama merak etmeyin biraz zaman sonra geciyor o da. Sevgi de geciyor, azaliyor en nihayetinde.
