Okul, dershane bunlar çok zor şeyler değil. 1 gün canın bir şeye sıkkındır ya derslere girmezsin yada hoca anlatırken başka bir şey düşünür o gün derse hiç katılmazsın. En kötü arkadaşların vardır yanında. Bir süre sonra moralini düzeltirler, kafan dağılır. Özel derste öyle mi ama? Hayır. Hafta da 1 olan o 2 saatlik dersi her saniyesine varana kadar dinlemek zorundasın. Aklının başka bir şeye kaymasına hakkın yok. Resmen bitse de gitsek diye düşünüyosun o 2 saat boyunca. Of kabus gibi ya. Eskiden dershaneye bile laf ederken şimdi birde özel ders çıktı başıma. Meğer dershaneye şükür etmeliymişim, o kadar yani.
Hayatımın en acı gerçeklerinden biri. Eskiden şikayet ettiğimiz şeyleri bile şuan mumla aradığımız durumlar olabiliyor. Bunu son bir kaç ayda daha iyi anladım. Geçmişe bakmamalı insan. Tekrar geçmişe dönemeyeceğini bilmek, o günleri, o mutlulukları, aşkları tekrar yaşamayacağını bilmek acı veriyor çünkü.
