akgün akova'nın Sevdiğim Kadın Adları Gibi eserinden bir şiiri.
"radyo konuşmalarınızda
niye bir çift kanadın
bir altın madeninden
daha değerli olduğunu
yineleyip duruyorsunuz"
diye sormuştun
tanıştığımızda bana
ve ben
boynundaki altın zincire değil
sırtındaki kopuk kanatlara bakmıştım
bir göle düşen tüy sessizliğiyle
aylar sonra
Prag'da
kraliçesinde kara pelerinli kentlerin,
Mekanik Müzesi'nin tavanına çelik tellerle asılmış
o eski uçağın sol kanadının üstünde duran
kimbilir hangi çocuğun fırlattığı
kağıttan uçağı görünce
gökyüzü değil
sen düştün içime
adın uçakları andırdığı için bile
sevebilir insan seni
ve sırtına saplanmış bıçakları
kendi eliyle çıkarma gücünü bulabilir
gözlerinin içeriğiyle
sevgili Burçak,
seninle çırılçıplak
gece yolculuklarına çıkanlar bilir,
uykudan sisli gözlerle kalkmış
seviştikçe genişleyen
bir havaalanıdır aşk
ve yine söylüyorum bak
araya rüzgarlar girse de
bir altın madeninden daha değerlidir
bir çift kanat
adım attığımızda buraya küçük birer çocuktuk, elinden tutulmayı bekleyen.. yanlışlara boğulduk tutunacak el ararken, birikmeye başladı anılar, biriktikçe yıkılmaya. öyle bir yerdi ki körfez kendisine ait olmayanı hissediyordu. hissettikçe değiştiriyordu, kendisine benzetiyordu. yine de affettirip, gülümseyerek hatırlatıyordu kendini yıllar sonra da. yıllar sonra elinden tutulmayı bekleyen çocuktu körfez.
