(bkz: napoli)'de bulunan en güzel pizzacılardan biridir. 1870 yılında kurulmuştur ve (bkz: eat pray love) filminde julia roberts'ın pizza yediği mekan olmasıyla daha da ünlenmiştir. sadece margherita, çift mozzarellalı margherita ve napoletana pizzalarını üretir ve her seferinde taptaze domates ve buffalo sütünden elde edilmiş mozzarella kullanır.
(bkz: negroni) ile benzer olan ancak cin yerine köpüklü şarap konularak hazırlanan bir içki. içimi negroniye göre daha kolaydır ve daha güzel bir tadı vardır. milano'da bulunan bar basso'da yanlışlıkla keşfedilmiş bir içkidir.
çıtır çıtır milföy hamurunun içerisine muhallebi kıvamında bir karışım konarak ve üstü sütlaç gibi hafifçe yakılarak hazırlanır, bolca tarçın ve pudra şekeri dökülerek yenir. Özellikle lizbon'un belem bölgesinde bulunan pasteis de belem bu tatlının en güzel yapıldığı yerdir. Porto içinse cafe majestic oldukça ünlüdür. Portekizlilerin genel olarak kahvaltıda tükettikleri bir tatlı olmasına rağmen günün her saatinde tüm pastanelerde bulunabilir.
(bkz: şafak pavey)'in birleşmiş milletler görevlisi olarak gittiği iran'da yaşadıklarını ve gözlemlerini anlattığı, kırmızı yayınlarından 2011 yılında çıkmış olan kitabı. kitap Oldukça samimi ve akıcı bir dille yazılmış ve zaman zaman gülümseten ama çoğunlukla iran ve iran'da kadının yeri gibi konuları sorgulatan önemli bir eser çıkmış ortaya. Bu yolculuk ise, şafak pavey'in kendi deyişiyle oldukça büyük umutlarla başlamış ancak iran'dan derin bir hayal kırıklığı ile ayrılma ile son bulmuş.
Ben hayatı, yaşamak için değil, matem içinde sonsuz bekleyişe göre düzenlenmiş Acem ülkesinde nafile zamanlar bekledim Severek ve ümit ederek Bize çok benzeyen, bir uçtan diğerine savrulan kültürleri içinde hiç yabancılık çekmedim. Bize hiç benzemeyen toplumsal bezginliklerine yabancı kaldım. Büyük bir coşku ile gittiğim ülkeden derin bir hayal kırıklığı ile ayrıldım. Kolayca halledilebilecek, insana dair nice sorunun Kafdağının arkasına gömülmesini, sosyal özgürlüklerin beş para değeri olmamasını hüzünle izledim
1888 yılından beri fırıncılık yapan (bkz: puglia)lı luini ailesinden giuseppina luini'nin 1949 yılında yaşadığı bölgenin lezzetlerini tanıtmak amacıyla (bkz: milano)'da kurduğu fırının adıdır.
özellikle de içi taptaze domates sosu ve ağızda uzadıkça uzayan (bkz: panzerotti)leri ile ünlü bir mekandır. duomo di milano'nun hemen yakınında bulunur ve her daim önünde kuyruklar oluşur. sadece bu kuyruğu düzene sokmak için görevliler vardır.
sıcacık panzerottinizi yedikten sonra luini'nin tam karşısında yer alan cioccolati italiani'de nutellalı dondurma yemeniz tavsiye edilir.
