hafta içi her sabah, derse giderken durakta karşılaştığım adamdır.
ilk günlerde şöyle bir göz ucu ile baktığım 40lı yaşların üzerinde görünen -ki bunu geriye doğru taradığı saçlarından kanaat getirmiştim- giydiği all star adidas ayakkabısı pantolonunun altında beni kurtarın diye bağırıyordu. elindeki tesbih ise benim ne işim var böyle bir ayakkabı giyen kişinin elinde ipliğim kopsa da yerlere savrulsam diye dua ediyordu. adam kendinden emin her şey çok normalmiş gibi etrafına bkaınıyor göz ucu ile bana bir bakış attığında birşeylerin yanlış gittiğini anlamıştım neyse ki beklediğim minibüs geldi ve hemen binerek uzaklaştım
ertesi gün yarı uyur yarı uyanık evden çıkıp gene durağa vardığımda aynı durumda, aynı noktada sanki hiç hareket etmemişçesine duruyordu. bu sefer pek aldırış etmeden ama yine minibüse binerken, gözlerinin beni takip ettiği hissederek binip uzaklaştım.
bir sonraki gün hava şartlarını gerektirdiği şartlarda montunu değiştirmiş,başına beresini geçirmiş ama all star adidas ayakkabıları ayağında ve elindeki koyu kırmızı tesbihi duruyordu. bu sefer sigarsını yakmış uzun uzun nefeslerle çekiyordu. biraz daha geç gelmiş olduğum için o saatte bindiğim minibüsü kaçırmış olacağım ki ,bir 7-8 dakika daha bekleme anlamına geliyodu bu, bizim adama olan iglimi artırmak yoluna gitmiştim.
düşüncelere daldım. belki de küçük esnaf diye adlandırılan, çarşıda ara sokaklardan birinde kendine ait bir dükkanı bulunana biriydi. kısa bir meslek yakıştırmasından sonra çilingir olabileceği aklıma geldi. * şöyle adama bkaıp bir daha düşününce sanki daha çok bir kıyafet dukkanına sahipte, sadece kasada oturup çalışan kızlar sayesinde işi yürütebilen bir esnaf profili daha çok akılma yattı. tüm bnları düşünürken yine benim minibüs geldi bindim ve minibüsün camından adama doğru bakarken bir kez daha göz göze geldiğimizi fark ederek, başımı öne eğdim ve sün hareketi ile uzaklaştım.
bir kaç sonra ki gün, değişen tek şey yine adamın, geriye taranık olan saçlarının ortaya çıkması ve montunun dışında kalan gömleğinin beyaz yakalarının biraz daha sarımtrak bir renk almasıydı. buludnguğu yeri öyle bir parsellemişti ki dışarıdan yaklaşan bir insanın gözüne çarpan ilk şeydi. uzaklardan gelen, bizim all starlı ve tesbihli adamınm yaşıtlarında biri yakşarak;
- bilmem ne numaralı minibüs buradan geçiyor mu? diye sorduğunu duydum
+ ben de bilmiyorum. diye cevap verdi
- peki ben buraya gitmek istiyorum. hangi minibüse binmeyelim. diye sordu uzaklardan gelen yaşıt adam.
- bilmiyorum. dedim ya! diye tersledi. bizim adam.
oysa ki ben onu belki de altı ya da sekizinci kez aynı şekilde ve aynı saatte görüyordum ve hiç bir zaman ben binmeden önce herhangi bir minibüse binmemişti. onca zaman orada bekleyen biri az buçuk gelen geçen minibüsleri öğrenebilirdi. bu durum benim korkularımı daha da artırmıştı. kim di bu adam ve niye sadece orada duruyor ve hiç minibüse binmiyordu.
dersimin olmamasına rağmen bir gün yine aynı saatte durağa gittim ve bu sefer bizim all star adidas ayakkabı giyen ve tesbih çeken adama yaklaşmadan uzaktan izlemeye başladım. hangi minibüse biniyor hangi durakta iniyor. hatta nereye gidiyor diye takip bile edecektim. bir beş ya da yedi dakika değişen pek birşey yoktu. sonra duran bir minibüse doğru hareketlendi. ama kapısı yerine şöförün bulunduğu sol ön cama doğru ilerledi ve şöföre birkaç şey söyleyip geri dönüp aynı noktada bir sigara yaktı.
bu hareketine hiç bir anlam verememiştim. bir on beş, yirmi bir dakika daha bekledim ve bir iki minibüs şöfürü ile aynı şekilde irtibata geçtiğine tanık oldum. bir kaç kare de bizim adamla göz göze gelmiştim ve daha fazla dikkat çekmemek için duraktan uzakşaklaştım.
bugün bu adamın ne iş yaptığını çözmüş bulunmaktayım. artık alışmıştım zaten ama merakım hiç bir zaman geçmemişti. ben yine minibüse binip yerime oturmuşken bizim all star giyip tesbih çeken adam bu sefer bindiğim otobüs şöförü ile şöför camından irtibata geçti. bir an yerimden kalkıp hemen minibüs şöfürünün yanında soluğu aldım. pek birşey duyamamıştım ama şöför biraz elizi yüzü düzgün birine benziyordu.
dayanamayıp ne iş yaptığını ve bizim adamın neden her sabah burada durduğunu sordum!
şöför: bizim adamın minibüslerin saatlerini takip ettiğini ve duraktaki haraketi ve yolcu alma dakikalarını belirlediğini söyledi.
bir an içime bir huzur bir serinlik doldu. artık onu sorgulamak zorunda kalmayacaktım.
belkide sırf ben niye bu sefer hep bindiğim minibüse geç kaldım, ya da tamam binmiş miyim! ve ona göre en tehlikelisi niye hep bindiğim halde bu sefer niye binmedim? sorularının, all star adidas ayakkabı giyen ve tesbih çeken adam da benim onun hakkındaki düşüncelerimden daha çok yer edindiğini anlamaya yoğunlaşmıştım. bana dikilen gözleriin nedeninin bu olduğu kanaatına varmış oldum ve kendisine yöneltilen otobüs saatleri ve gitme yönleri hakkındaki soruların bunalmışlığını anladım.
ama hala bir soru ve bunca yazı yazmama neden olan şey hep aklımda.
bu şekilde duş alan insanlardır vardır.* duş başlığını suyun en tazyikli şekilde akmasını sağlarlar. araba yıkamacılardaki tazyikli su ile yıkanma hevesindedirler.*
Amerikalı yönetmen Marty Callaghan tarafından çekilen belgeseldir. tam ismi ermeni isyanı(1894 - 1920)/ armenian revolt (1894 - 1920 )
Ermeni lobisi baskısıyla amerika da yayınlanması yasaklanmıştır. türk tarih kurumu tarafından satın alınarak kendi sitesi ve youtube yayınlamaya başlamıştır.
1978 yılından beri düzenlenen ve 1576 merdiveninin sonunda çatıya ulaşılmasıyla sonuçlanan yarışmadır.
bu seneki yarışmada ahmet arslan isimli 11 dakika 42 saniyelik dereceyle tamamlayarak, 7. olmuş.*
not: ben 6. kata 102 adet merdiveni çıkarken maf oluyorum helal olsun.
tanım: ileride birgün umut edilen dindar ya da tinerci olmayan nesildir.
'dindar bir nesil yetiştirmek' toplumsal yapıda nesil yetiştirmek faşistlikten başka birşey değildir. hangi demokratik ülkede nesil yetiştirme savunula bilir ki. insanlar siyasi baskı tarafından ne kadar yönlendirilirse yönlendirilsin değişmeyecek tek gerçek kişinin inancıdır. inançlıyım der belli bir safa geçer her isteleni yapar ama sadece otaritenin faydalarından yararlanır.* günümüz türkiyesinin yarısından fazlası bu insanlardan oluşmaktadır. türkiyemizin en büyük derdi de budur.
gelelim gerçekle yüzleşmeye türkiye cumhuriyeti kurulduğundan beri atatürkçü, laik ve çağdaş bir devlet anlayışı benimsenmiştir. bu her bozulmaya çalışıldıgında ortaya çıkan darbelerle ülke daha da çağdaşlıktan uzaklaşmıştır. burda da çok açık şekilde nesil yetiştirme politikaları oldugu doğrudur. öğretmen okulları, halk evleri v.b. askeriyesinden, memuruna, öğretmeninden, kaymakamına atatürkçü nesil yetiştirilmeye çalışılmamış mıdır ?
şimdi işin doruk noktasında akla gelen; bu devlet bunca zamana kadar atatürkçü nesil yetiştirmeye çalıştı? sen nasıl olda şu an yüzde elli oy alıyorsun. tam ters köşe düşündüğümüzde sen dindar bir nesil yetiştirmek istiyorsun bu ülke buna tepkisi nasıl olacaktır.
şimdi burada ki esas derdimiz bu politika siyaset görüş bize ne kazandıracak ki ? 100 yıl geçmesine rağmen hala bir adım ileri atamayan bir millet* olmaya devam edeceğiz çünkü birileri gelecek bizim nesil diyecek o gidecek bizcilerin nesil diyecek şu birbirini tekrar eden sonsuz bir döngü içerisindeki kovalamaca ne zaman son bulacak ? işte bu döngü ne zaman kırılırsa esas türkiye o zaman ortaya çıkacak.
umarım gelecek nesiller ne dindar ne tinerci sadece 'fikri ile kalbi bir' bir nesil olsun.
gelen minibüs sizin bineceğiz minibüs değil ise, 'ben binmeyeceğim' diyebilmek için minibüsün geldiği yönün tersine doğru bakmaktır. bir saniye baş çevrilip seni gördüm mesajı verilir ve yine ters yöne bakılmaya devam edilir. ısrarcı minibüs şoförlerinin selektör, korna ve yavaşlama belirtileriyle karşı karşıya kalınmasında durumunda istemem denen baş hareketiyle* son bulan eylemdir.
leyla ile mecnun dizisinde yer alan diyolagların içerisinde bir kişi tarafından söylenen sonra herkesin durup aynı anda kamera bakarak tekrarladıkları cümlelerdir. sosyal mesaj içeriklidirler.
traş olunduktan veya diş fırçalandıktan sonra yüzdeki yerlerini alan, dikkat edilmeden dışarı çıkılması durumunda çeşitli uyarılara maruz kalabilirsiniz.
an itibari ile tüm haber bültenlerinde yerini almış olan gelişmedir. akdeniz universitesi tıp fakultesi hastahanesinde 9 saatlik bir operasyonla gerçekleştirilmiştir.
