Gidiyorum sözlük. 8 yıldır burada bir şekilde yazıyordum, artık pek anlamlı gelmemeye başladı.
8 yıla üzülüyorum fakat burada kalmak mutlu etmiyor artık.
Tanıştığım arkadaşlarım ve hatta çok sevdiğim arkadaşlarım oldu, belki bir zaman karşılaşırız..
Cevap alamasa da bir tebessümle bile yetinecek annelerdir. Çok da iyi yapıyorlardır.
Bebeği geçtim, yolda gördüğüm kedi köpekle bile konuşuyorum. Ciddi manada selam veriyorum, saçma bile olsa bir şeyler söylüyorum. Sık gördüklerime mutlaka bi isim takıyorum.
Bir de bitkilerle konuşmayı da çok seviyorum.
Sanırım saydıklarım bir insanla konuşmaya, anlaşmaya çalışmaktan daha mutlu ediyor beni.
Yazdığım bir yazıya büyüleyici demişti biri.
Ya kendisi büyülenmek istedi, ya da yazdığım gerçekten öyleydi bilmiyorum.
Fakat yine de çok mutlu olmuştum.
Karyolamın Demiri (Yandım Ayşem Zeybeği)
Saatlerdir dinliyorum, sanırım daha çok dinleyeceğim. Her dinleyişimde tüylerim diken diken oluyor. Çok güzel yahu.
Evin bahçesinde bir kına gecesi ve nikah. işte bu kadar. Kısacık saatlere binlerce lira vermek kabus gibi geliyor.
O paralarla nasıl gezilir kim bilir..
insan hep çok sevdiği istediği şeylerle imtihan oluyor..
Korkuyorum.
Bu duygu sana da yabancı değildir eminim, trenle geçerken veya bir doğa yürüyüşünde uzakta bir ev görürsün ve birden, niçin burada yaşamıyorum ki, diye düşünürsün. Burada mutlu olabilirdim. Zaman zaman her insanın bu düşünceye kapıldığına ve bir kez uzun süre bir evden gözlerini ayıramadığında, bu imgenin her çizgisiyle zihnine nakşolduğuna inanıyorum.
Kaç yaşımda olduğumu hatırlamadığım bir dönemde yüzleştiğim gerçeklerdi. Sonrasında hayata bakışım, insanlara olan inancım, sevmek ve sevilmeye dair tüm bildiklerim yalan olmuştu. O zamandan beri de öyle.
Bir diğeri de dedemin vefatı oldu sanırım. Sonrasında ben tamamen değiştim.
Tam olarak doğru da değildir. Arayana, çalışmak isteyene iş çok.
insan istiyor ki, okuduğum yıllar, verdiğim emekler boşa gitmesin, kendime uygun bir işte çalışayım, aldığım maaş beni tatmin etsin, diplomamın bir anlamı olsun.
Fakat insan bu rüyadan uyanıveriyor aniden. 4 yıl bir şekilde emek verip okuduğun bölümün hiçbir anlamı kalmıyor, ortaokul mezunu olan insanlarla aynı maaşı alıyorsun, çalıştığının emeklerinin karşılığını da alman mümkün olmuyor haliyle. Belki siyasi bir partinin destekleyicisi olursanız iyi yerlere gelmeniz mümkün olabilir.
Üniversite güzel bir rüya, iş hayatı da aniden uyandığın, boşluğa düştüğün o kısım.
Sabah haberlerde gördüğüm, günün devam eden kısmında ise aklımdan asla çıkmayan gencecik bir kız.
Yitip gidenlerden, birkaç gün konuşulup unutulanlardan sadece biri. Gerçekten çok üzgünüm.
içimde varolan tüm umutları silip götüren bu çağdan nefret ettim.
Yine de en başından, usanmadan, bu dünya için hayırlı evlatlar yetiştirebilmek tek temennim. Mümkünse..
