açık ve kapanmaya karşı olan biri olarak söylüyorum bunları. bu başlığın, kapalı kadınların açık kadınlarda kendilerince 'ahlaksızlık' olarak nitelendirdikleri şeylerden pek farkı yok. baş örtüsüne bakmamak lazım. benim parkta yiyişmem sizin gözünüze batmıyorsa onun yiyişmesi de batmamalı. kapalı diye etiket yapıştırmamak lazım. kısıtlamamak lazım. erkeklerin ve çoğu kadınların böyle yorumlarından sonra zamanında kısıtlanmış olan kadın yapıştırır tabi tecavüzlerde kadını suçlu bulmayı.
sanırım ben aşık olup aldatıldığım adamdan sonra bilinçaltımda farkında olmadan 'onla sonum olmaz zaten' dediklerimle birlikte oluyorum. böylece aylar sonra ilişki bitince acı çekmiyorum zaten sonu yoktu diye avutuyorum kendimi.
biliyorum pişmansın. görüp, duyup, özleyip hem de çok özleyip hiçbir şey yapmadığın için. her gece onun başkasıyla uyuduğunu bildiğin halde sadece yanındaki boş yastığa sarıldığın için. her sabah gözünü açtığında sanki o ölmüş gibi davrandığın için. sanki hiç hayatına girmemiş hiç aşık olmamışsın acısını çekmemişsin gibi mutlu olmaya çalıştığın için. en kötüsü de onun da deli gibi özlediğini bildiğin halde umursamıyormuş gibi davrandığın için.
ayrılalı bi sene oldu en son onun için entry atmışım ve 8 ay sonra bugün görüyorum ki ben yine onu yazıyıorum. ve biliyorum ki seneler sonra da o hep içimde hep kalemimde olacak.
onun için ondan vazgeçtim sözlük. mutsuzdu benimle olamadığı için. sevdi biliyorum o da asikti bunu da biliyorum ha evet bir daha beni kimse öyle sevemez bunu da biliyorum ama benim yüzümden acı çekmesine daha fazla katlanamadim. Hayat hep bizi ayırmaya çalıştı. Biz ayniydik hayatlarimiz, ailelerimiz, ailelerimizin beklentileri farklıydı. Onun ailesinin istediği bir kız vardı. ve bu sene daha çok konuşuldu bu mesele. evlilik planlari basladi kiz ve erkek arkadaşımın annesi arasında. yapabilcegim hiçbir sey yoktu sözlük. sadece izliyodum. o istemiyodu bunu söylediğinde annesi 7 senenin vicdan azabini cekmicek misin demiş. ve biz bombok bi hale düştük. bu olaylardan önce ayrıldık. bu olaylardan sonra o hayatina baskasini aldi bana donmemek icin aldigini söyledi. ben her gün onun baskasiyla oldugunu bilerek daha çok çöktüm daha cok yiprandim bana böyle daha cok zarar verdigini fark edemedi bi türlü. Geç bi cok seyi ben onları el ele gördüm kadikoyde tam boganin orda tek başımayken. o düştüğüm hal her gece gördüğüm rüyalar çok yalvardim bırak onu dön diye ama dönerse bana daha çok zarar vereceğini söyledi. eger dönerse ve sonra ailesi yüzünden ayrilmak zorunda kalirsa daha çok uzulurmusum. her gün aramasini eve gelmesini bekledim ama o da benim icin benden gidiyodu. zamanla yapamadi o da bensiz daha kötü oldu dibe vurdu iyice. bi kac kez buluştuk birbirimize bakip ağlayarak anlasiyoduk sadece birbirimizin adını sayiklayarak. gozyaslarimizla anlasiyoduk. öyle delice sevdik gercek askla.
ve ben her gün bizim cokusumuzu gormeye dayanamadim artik. tamam ben aliskindim aglamalarima aci cekmeme. ama onun acı cekmesine ? asla. hem de benim yüzümden acı cekmesine. ve dün ondan vazgecmeye karar verdim. söyledim ona da bunu bir daha birbirimizi aramicaz gormeyecegiz. vazgeçtim ondan sözlük boylelikle zamanla unutacak beni ve o ailesinin istediği hayata alisacak belki de o kizi beni sevdiği gibi sevicek mutlu olucak. beni dusunmicek en azindan. ama ben napicam hic bilmiyorum ona bi daha dokunamicak olmak goremicek olmak en kötüsü de ona baskasinin dokunacak olmasi..
Aşk buymus meğer onun mutluluğu için kendi mutluluğundan vazgecmekmis. Şimdi dualarim onunla mutlu olsun o. hep iyi olsun.
unutsun beni adımı bile hatirlamasin acimi cekmesin. ben ikimizin yerine de cekerim acıyı. gidiyorum buralardan aşkımızı yaşadığımız şu yedi tepeden..
hoscakal sevdiğim hep mutlu ol, hep iyi ol. ben kendi mutlulugumdan vazgeçtim sen hayatına sıkıca sarıl. aldığın nefesin değerini bilerek. bil ki uzaklarda senin aldığın her nefesle mutlu olan bi kız var. Her zamanki gibi öptüm seni bir daha alamicak oldugum kokunu çekerek.
ayrılmakla bitmiyormuş sevgi. sen görmedikçe daha az aklına gelir ya zaman geçtikçe daha az daha az.. sevgini içine gömdüğünü düşünürsün, hayata devam ettiğini onsuz nefes alabildiğini düşünürsün. zamanın geçtiğini düşünürsün en azından.
ben bugün 2 aydır ayrı olduğum eski sevgilimle görüştüm. gördüğüm an anladım ki meğer o gittiğinde zaman durmuş ve onun gelmesiyle yine devam ediyor. öyle kandırmışım ki kendimi sırf güçlü görünebilmek için. meğer nasıl acizmişim acımı yaşamaktan korkup kendim için o zamanı durdurmuşum. masaya geldiği an saniyeler tekrar başladı. ve sanki o hiç gitmemiş hiç olanları yaşamamışız gibi. her zamanki buluşmalarımızdan yapıyormuşuz gibi hissettim aynı sevgi aynı heyecanla baktım o yüze. özlemiştim çok özlemiştim. görünce tokat gibi çarpıyor insanın suratına özlem. o ses o bakış o gülüş aynıydı her şey son iki ay olmamış da biz aynen devam ediyormuşuz gibiydi. baktıkça doyamıyordum daha fazla ne yapabilirdim ki bakmaktan başka ben onlayken de doyamazdım öpmeye sarılmaya doyamazdım geçirdiğimiz zamanlara doyamazdım. ona doyamazdım ben. o benim için vardı bu dünyada 'ruh eşi' diye bir şey varsa eğer ben bulmuştum onu. benim ruh eşim. kendimde gördüğüm insandı o. elime ayağıma bile baktığımda o gelirdi bi an hani onun olan el ayak ben onundum tamamen kalbimle ruhumla bedenimle. ağlayarak aynaya bakınca başkasını görebilir mi insan? bir insan bir insanla bu kadar bütünleşebilir mi? o bendim sanki ya da ben oydum. ya da o ve ben diye ayrı şeyler yoktu. aynıydık. sadece 'biz' vardı.
hani inanıyoruz ya yukarıda büyük gücün olduğuna. madem ruh eşimi gösterdin bana neden ayırdın diyorum. bana sevmeyi ve sevilmeyi öğretmek için mi? sonrasında şu acıyla bırakmak için mi? neden ? sınav mı bu? neyin sınavı ? hayatım boyunca iyi şeyler yaptım. kötü biri olduğumu düşündüğüm olaylar da oldu evet ama sonra kötü mü yaptım diye sorgulamamın bile aslında iyi biri olduğumu gösterdiğini anladım.
ben kocaman bir kalbimin olduğunu gördüm ve bu kadar sevebildiğim için iyi biri olduğumu gördüm. ve bugün öğrendim ki bir insanı sevebilmek, saf çıkarsız sevebilmek kocaman ve temiz bir kalbin yapabileceği bir şey.
Bir bakış vardır erkeği çekici yapan. Gülümsediğinde böyle göz kenarları kırışır parlar o gözler, gözlerinin de güldüğünü görürsün ama o gözlerde başka bir şey daha vardır tutku mu acaba? Tam da geçen zamanı durdurabilecek bir şey. Aşk gibi sevgi gibi bağlılık gibi iyilik gibi bir şey. Aşktır herhalde aşıkken gülmek başkadır çünkü. Bambaşkadır.
sözlüğe girdiğimde ilk yaptığım şey itiraflara girmek olmuş bunu fark ettim. sanırım çoğunlukla bu başlık altında entry giriyorum. böyle bir içimi dökesim sonra güne devam edesim geliyor nedense. dün ona bu sözlükte yazdığım bir entryimi gönderdim. o, onun gözüne bakmayacak kadar onu unuttuğumu düşünürken ben onun gözlerine tekrar esir olmaktan korkuyordum.
affedersiniz ama hayat o kadar boktan ki. tüm gün uyuyup sadece o yatakta götümü büyütmek istiyorum. uyanık olduğum zaman sürekli düşünmekten yoruldum. arkadaşlarımla konuşurken bile aslında ben konuşmuyor gibiyim aklım sürekli onda, onun yanındakinde. sınavlar bitti hala Aydın' a gitmiyorum. biliyorum çünkü gittim mi annem başlayacak noldulara sonra ben annemin yanında ağlamamak için sıkıcam kendimi sonra onu terslicem. hem annemin vicdan azabını çekicem hem 'o' nu düşüneceğim.
annemin yanında nedense daha bir hassas oluyorum. evet annem beni böyle görmemeli. ben bir üzülüyorsam o on üzülür o anne çünkü. bense hayatı yavaştan yaşayarak belki de arada aynı hatalarla öğrenen annemin yavrusu. hiç bir zaman annem gibi temiz yaşayamadığım bu hayat.. diyorum ya boktan. çok boktan.
yine olaylı bir sabaha açtık gözlerimizi ey sözlük. buraya da yazmasam halim ne olacak ? gayet uyandım falan biraz mutluluk var çünkü eski sevgilim tivitırda benden bahsetmişti. evet o da benim gibi unutamamış diye gülüp pis pis yattım. sen misin pis pis gülüp yatan bu sabah onun hayatında birinin olduğunu öğrendim. 1 ay geçmedi ki. 13 ayı bir ayda unutabiliyor mu insan? ben böyle hayatın taa..
aradım konuştuk. neden aradın derseniz söz vermiştik birbirimiz bu konuda üzmeyecektik güya. ben onun için çok değerliymişim sadece hayatına birini almak için almış falan filan laf kalabalığı. inanmıyorum artık. sadece canım yanıyor sözlük. çok canım yanıyor. keşke görmeseydim. keşke kör olsaydım da görmeseydim. ne bileyim. keşke ikimizden biri ölseydi de ben bunu görmeseydim. keşke ölseydim. inşallah ölürüm.
aşk iki kişiliktir, aşk dediğin birlikte mutlu olmaktır çünkü. birlikte film izlerken filmin ortadan kaybolmasıdır. beraber yürüdüğünüzde etrafta kimseyi görememektir. aşk dediğin gözü kör ettiği sürece aşktır. aşk 3 harfli olup da aslında tüm alfabeyi barındıran bir duygudur. aşkta her şey vardır. iki ruh iki beden arasındaki her şey. aşk güzeldir. özeldir.
herkes aşkı yaşayabilir.mühim olan aşkı taşıyacak yüreğe sahip olmak. siz siz olun aşkı bulduğunuzda bırakmayın koşun peşinden unutun mantığınızı. kalbiniz olsun sizi yöneten. anca böyle aşkı dolu dolu yaşarsınız. çünkü aşkın olduğu yerde beyin olmaz. aşk dediğin iki bedende tek ruhu yaşatır. tek ruhu..
evet bu gün içimden geçenleri itiraf edicem sözlük. ayrıldıktan sonra bu gün ilk defa aynı ortamdaydık. bi arkadaşın doğum günüydü. sırtım kapıya dönüktü göremezdim geldiğini arkadaşım dürtcekti öyle anlaşmıştık. her kapı açılışında çılgınlar gibi kalbim atıyordu. hiç böyle heyecanlanmamıştım. neden heyecanlandığım konusunda da en ufak bir fikrim yoktu. her zaman ki o ve her zaman ki ben aynıydık işte. sadece ayrıydık.
ve beklenen dürtme geldi. arkamdaydı bir an arkadan sarılıp yandan boynumu öptüğünü düşündüm. o kokuyu tekrar aldığımı düşündüm ama önüme düşen bir elden başkası olmadı evet o eldi hep soğuklarda elimi koruyan el. sadece bir el sıkışması. ne kadar garip. masada 10 tane adam var hepsiyle gülüp konuşuyoruz ama onla değil. bağırası geliyor insanın lan kendine gel sen bana hepsinden daha yakınsın biz neler yaşadık bu mu sonumuz iki yabancı gibi olmak mı diye ama bağıramazsın tabi götün yemez. oturduğu yer itibariyle ancak ve ancak gözlerimi yuvalarından çıkarıp onu dikizleyebilirdim. elinden düşmeyen telefonu soldaki televizyanda gösterilen maç sayesinde hiç göz göze gelmedik. belki böylesi benim için daha iyi diye düşündüm. o gözlere baktım mı ona olan tüm kızgınlığım geçerdi çünkü.
dakikalar geçti.. pasta geldi kestik ettik oturduk derken kalktık sonunda. kapının önünde toplandık dağılcaktı herkes. hala beni sahipleniyordu fark etmiştim. yanımda biri geçtiğinde tedirgin oluyordu hep böyleydi bu huyunu severdim sevdiğimi de bilirdi. herkes tek tek birbirini öpüyordu uzaklaştım. el sıkışmaya gerek yoktu. bu beni daha çok üzüyordu çünkü. o o'ydu. bana en yakın olan. elimi sıkarsa daha çok parçalancaktı kalbim. sakın sakın sakın diye düşünürken önüme geldi. sınava kaydolmuşsun dedi yapabilceğim en kötü hatayı yapıp gözlerine baktım. hani o büyülenme var ya filmlerde gördüğümüz o gerçekmiş işte. gözüne değil de içine bakıyordum sanki gözlerinde yaşadıklarımızı görüyordum. sorularını cevaplıyordum ama tıpkı bir mal gibiydim.
hem gülümsemek hem ağlamak istedim. ikisinin arasında o donuklukta mal gibi kaldım işte. elini uzattığında ayrılabildim gözlerinden. sıktı ve gitti. bağırarak ağlayası gelir mi insanın? o kadar kızgınlık bi bakışmayla gider mi? nasıl saçma değil mi? aşk saçmalıkmış harbi. onlar önden iki kişi yürüyorlardı bi ona bakıyordum bir de gözyaşım akmasın diye yukarı yıldızlara doğru. gözden kaybolana kadar izledim. sadece izledim. o gitti. ben de midemdeki kelebeklerden ayrılıp içime oturan öküzle baş başa kaldım.
sol tarafta beni bekleyen yastık yorgan sağ tarafımda televizyon ve karşımda açık camdan bana doğru gelen bir esintiyle beraber yere düşen yağmur damlalarının sesi. pıt pıt...
