tam hali; ümraniyespor taraftarlarının seneye görüşürüz tezahüratı olacaktı, malum karakter sınırı.
ziraat türkiye kupası çeyrek final maçında gerçekleşmiştir.
ümraniyespor tarafarlarj tarafından yapılan bu tezahürat sonrası stadın ışıkları kapatılmıştır, bir nevş rakibe saygısızlıktır.
daha önce de ‘stad ışığı’ kaparma eylemi fenerbahçe tarafından gerçekleştirilmiş ve karanlık bir ortamda galatasaray takımı çimlerde kaymış, kupasını kaldırmıştır.
yalnız burada bir mantık hatası bulunmakta. ümraniyespor seneye süper lig’e çıkacak, fenerbahçe ise birinci lige düşecektir, bu nedenle seneye görüşemeyecekler ve bu tezahürat ölü doğmuş olacaktır.
bireysel silahlanma fikrinin kitlelere yayılması açısından tehlikeli bir varsayım.
bu varsayamın konusu, yakın bir akademisyen tanıdığımızın, avrupa’da bir üniversitede düzenlenen seminerde konu ile alakalı bir profesör tarafından düzenlenen konuşmasından kesitler barındırıyor. kendisi bize bu konuşmadan bazı önemli noktaları aktardı ve öğrendiklerimiz karşısında şaşırdık, etkilendik. bazı korkutucu noktaları da olan bu konuşmanın özetini buraya bırakayım.
bildiğimiz üzere pubg bir oyun, amacı hayatta kalmak için diğer oyuncuları öldürmek olan bir oyun. hem pc, hem ps hem de mobil sürümleri mevcut. en güçlü bilgisayardan en basit telefona kadar her türlü mecrada insanların hayatına girmiş durumda. bu profesörün seminerde bireysel silahlanma ile ilgili yaptığı bir araştırmada ilginç sonuçlara ulaştığını, şaşırtıcı sonuçlar elde ettiğini söyledi ayrıca ucu bu oyuna da dokunuyor.
yapılan araştırmda yaşı 12-18 aralığındaki gençlerin bu oyunla tanışmadan önce silah modellerini bilmediklerini, mermi çeşitleri ile ilgili herhangi bir bilgilerinin olmadığını ortaya koymuş. bildiğimiz üzere pubg silahlar üzerine temelleri atılmış çok detaylı ve profesyonel bir silah oyunu. bu gençlerin silahların marka ve modellerini ezberlemiş olması ve hatta bu silahların daha iyi kullanılabilmesi için üretilen ek ekipmanların detaylarını bile bilmesi ürkütücü bir boyut almış durumda. önemli bir detay da oyunun çok gerçekçi bir ‘insan öldürme’ simülasyonu olması. kısacası bireysel silahlanma üzerine bir antrenman yapıldığından, alıştırma süreci olarak dizayn edildiğinden bahsediyor. oyunda insanın hayatta kalmak için ilkel yönlerini ortaya çıkarması ve tüm bu ilkel duyguların yanında bu işin teknik bilgilerini de bu oyunla öğrenmesi korkutucu.
ellerine gerçek bir silah bile almamış bu gençlerin teoride bu kadar ileri boyutta bilgi sahibi olması doğal olarak onları bireysel silahlanma adına bir istek çemberi içinde arayışlara itiyormuş. sanıyorum bu oyundan etkilenerek bir çocuğun cinayet işlediği bilgisi de verilmiş konuşmada hatta bu olay ülkemizde de haber yapılmış.
şöyle bir baktığımızda korkutucu bir gerçekle karşılaşıyoruz. bu çocuklar, mermi çeşitlerinden, silahın performansını artıran eklentilerine kadar tüm detayları oynamamaları gereken bir oyundan öğreniyorlar. bomba gibi kitlesel bir ölüm makinasının nasıl ve ne mesafede kullanılabileceğine, hangi stratejik hamleleri yapıp rakip takımı yok edeceklerine dair bilgi sahibi oluyorlar ve bunları binlerce kez deneyimliyorlar. hem de gerçeğe çok yakın bir simülasyonda.
biraz üzerine düşününce konuyla ilgili bir çok varsayım insanın aklına geliyor. 7’den 77’ye oynan bu hayatta kalma oyunu oyuncuya sadece teorik bilgiyi değil birebir savaş ortamını, vahişiliği ve hayatta kalmak için diğerlerini öldürmesi gerektiği fikrini nakşediyor.
sanıyorum bu kadar büyük bir kitleye bu oyunu yaymak, sunmak, reklamını yapmak konusunda bir destek alıyorlardır.
profesörün sorduğu soru şu; bu oyunun dinamikleri neyi teşvik ediyor. oyuncular neye hazırlanıyor ve bu derin silah bilgisi neden bu kadar detaylı işlenerek kontrolü yapılamayan yaş aralıklarına hitap edecek şekilde ulaşılabilir oluyor?
çok ilginç bir konu ve dikkat çekici de. sanırım sosyal medya sitelerinde bu oyunun yayıncılar tarafından en popüler konu başlığı olduğunu bilmek de kitlenin ne kadar büyük olduğunun bir göstergesi. bir gün insanların sürüklendiği bir çatışma ortamında bu oyundan öğrendikleri ile hayatta kalmaya çalışması fikri gerçekten korkunç. ekip olmak, insan öldürmek, ekipman çeşitliliğine sahip olmak, ilkel güdüleri sınırı alınamayan noktalara ulaştırmak. bu oyun bunun antrenmanını en üst düzey gerçeklikte yaşı çok küçük çocuklara ulaştırıyor. bu çocuklar yaş olarak gördükleri her şeyden etkilenmek için biçilmiş kaftanlar. tıpkı sigara içen rol modellerini örnek almaları gibi, sigaraya ulaşabiliyorlar ve rol modellerini taklit ediyorlar ama silahlara ulaşamıyorlar. ya bir gün belli bir yaşa geldiklerinde ulaşırlarlarsa?
yurtdışında bir askeri birlikte görev yapan askelere komutanları tarafından önerilmiş bir oyundan bahsediyoruz. hem de şu cümlelerle; ‘’bu oyunu oynayın, olası bir durumda düşmana karşı nasıl pozisyon almanız gerektiğini ve bu pozisyonlarda hangi silahların hangi tepkileri verdiğinin antrenmanını yaparsınız, defalarca denersiniz.’
gerçekten korkutucu bir ‘oyun’. bu hipotezin hiçbir zaman teoriye dönüşmemesi umudu ile.
Saygısızlığın sınırını iyice aşmış öğrenciler(!)dir.
Şimdi bu çocuklardan okuyup devletlerine, milletlerine yararlı olmalarını bekliyoruz. Evet eğitim sistemimiz istenildiği kadar iyi işlemiyor olabilir fakat eldeki tüm imkanlara dahil olmak, en önemlisi ders çalışan arkadaşlarına saygılı olmak zor değil. Bu çocuklar ‘arka sıra’ diye tabir edilen bölgede yaşarlar. Buradan da çıkıp okulun arkasındaki trafoya gidip sigara içer, diz atarark birbirlerine dövmeli şaka yaparlar. Tüm varlık amaçları bundan ibarettir.
Öğretmeninin ağzına bakan, yeni bir şeyler öğrenmeye çalışan ‘ön sıradakiler’ doktor olmalı ki bu ‘arka sıradakiler’ dayak yediklerinde, kafalarını yardıklarında o yarıklara dikiş atıp, müdahale edebilsinler. Bunu çeşitlendirebiliriz.
Saygı duymak zor değil, en azından minimum düzeyde zorunlu eğitimini alması gerektiği için bunu yapıyor. Bitir sevgili kardeşim zorunlu eğitimini, sonra bas git sanayiye mi gidiyorsun, mevzuuuya mı gidiyorsun, nereye gidiyorsan git. Orada ders çaılşmak, derse adapte olmak zorunda olanlara yazık.
ülkemizde nadir olrak gündeme gelen fakat bir o kadar da önemli alan.
türkiye’de iki takım türk futbolunun altyapısında güçlüdür. bunlardan biri tabi ki galatasaray diğeri ise trabzonspor’dur. son zamanlarda trabzonspor altyapısından uluslararası düzeyde futbol oynayabilecek futbolcular çıkmıştır. galatasaray’da ise daha önce de uluslararası futbol oynayabilecek futbolcular çıkmıştı ve hala çıkmaktadır. zaten milli takımın yüzde 70’nin galatasaray futbolcularından oluştuğu dönemi de biliyorsunuzdur.
emre belözoğlu bu konuda önemli bir noktadadır. kendisinin bir fenerbahçe efsanesi olduğu söylenir, doğrudur yanlıştır bunu tartışmam. bu fenerbahçelilerin bileceği iştir. beni ilgilendiren tarafı ise türk futboluna galatasaray tarafından hizmet etmesi için yetiştirilmiştir. emre için şöyle de diyebiliriz. galatasaray alt yapısından yetişen daha sonra yaşlılık döneminde fenerbahçe efsanesi olan bir futbolcudur, yine galatasaray’da uefa kupası’nı ve süper kupa’yı kazanarak önemli bir başarı göstermiş, yurt dışında top koşturmuştur.
şimdilerde bu kalibrede olan bir oyuncu daha var o da ozan kabak’tır. yine galatasaray alt yapısından yetişmiştir. tıpkı atalay gibi, tıpkı celil gibi, yunus gibi, ismail gibi. bu çocuklar daha 17-18 yaşlarındalar ve aralarında müthiş yetenekli olanları var. trabzonspor ise abdülkadir diye bir futbolcu gündeme çıkartmıştır. yusuf yazıcı’yı da unutmamak gerek. abdülkadir gerçekten çok yetenekli bir oyuncu. ozan kabak ve abdülkadir şu an bile uluslararası seviyede maçlara çıkabilecek düzeydeler.
1461 trabzon adında bir takım var. kadrodaki en yaşlı isim kalecileri, 22 yaşında. abilik yapıyor, mükemmel. biliyoruz ki trabzonspor’un pilot takımı hüviyetindedir bu takım. içerisinde yetenekli çocuklar var.
fenerbahçe’de ise böyle bir oyuncu yoktur, alt yapıdan çıkıp kalitesini gösteren bir fenerbahçe yetiştirmesi genç tanımıyoruz. son zamanlarda böyle bir atılım var ama o atılım da 17-18 yaşında çocukları transfer etmekle sınırlanmış. kısacası fenerbahçe’nin türk futboluna futbolcu yetiştirmek gibi bir başarısı hiçbir zaman olmamıştır, daha çok genç oyuncu öğütme merkezidir.
beşiktaş ise bu konuda yeni yeni atılımlar yapmaya çalışan bir kulüp. yok çocuğunu vidyoya çek vodafone sponsorluğunda bize gönder seçelim gibi saçma sapan sponsor eğlenceleri ile takılıyorlar. teknik direktörlerinin fatih terim kompleksi yüzünden bir iki genç oyuncu denemesi oluyor ama o da belli bir noktaya kadar. madem terim ozan’ı 11’e monteledi o zaman ben de dorukhansu’yu 11’e koyayım gibi anlamsız, basiretsiz çocukları harcıyor. belki çocuklar zamanla iyi futbolcu olacak ama sırf terim hırsından bu çocukları olmadan yiyor, bitiriyor.
bugün galatasaray sahaya tam 8 alt yapı oyuncusu ile çıktı. sonradan da bu sayı tam 10’a çıktı. türkiye’de bunu yapabilecek başka bir majör kulüp yok. işte o yüzden beşiktaş keçiörengücüspor gibi maçlara 37 yaşında topçuları ile çıkmak zorunda kalıyor. fenerbahçe zaten ne olduğu belli olmayan ortalama birinci lig topçularına sahip, çoğu da yabancı. türk olan gençler ise transfer arasında ‘devşirme’ statüsünde takıma katıldı. soran olursa fenerbahçe’de genç oyuncu var ayağı yapılsın diye.
uzun lafın kısası şudur ki; çok kısa süre sonra milli takım trabzonsporlu ve galatasaraylı topçulardan kurulu bir iskeletle tekrar hayata dönecek. araya bir iki boluspor’dan, altınordu’dan devşirme fenerbahçe topçusu eklenecek. yedeklerde de bir tane belki beşiktaş alt yapısından dorukcan diye biri olur.
umuyoruz ki bu örnekler artar ama her mevkisinde 35 yaşında adama sözleşme çakan takımlar olduktan sonra iş yine trabzonspor ile galatasaray’a kalacak gibi. işte o zaman milli takım eski özlenen hüviyetine kavuşacaktır.
bu kardeşikte en çok da ezeli rakibimiz fenerbahçe camiasına üzülüyorum. koskoca fenerbahçe camiası 500-600bin taraftarı olan bir semt takımıyla nasıl kol kola girer de kardeşlik statüsüne çıkar, bu kaçıncı galatasaray karşıtı kardeşlik böyle. utanmasalar trabzonspor’la bile kol kola girip galatasaray’a sallayacaklar ama farketmez. trabzonspor bunların foyasını bir kez daha ortaya çıkardı, itidalli camiadır trabzonspor camiası, bu çakallıklara gelmez.
sarı lacivertle turuncu siyahlıların kardeşliğidir. aslında düşmanınım düşmanı benim de düşmanımdır duruşu bu.
halbuki bırak beşiktaşı ufak tefek anadolu kulüpleriyle kardeşlik kurmaya, düşmanlık beslemeye devam etsin, mesela kayserisporla. sen neden gidip de böyle ufak takımların statüsünü kardeşlik kurarak yüceltiyorsun?
tabi karşında bileğini bükemediğin bir galatasaray var, küme düşüyorsun. denize düştün yılana sarılıyorsun. keyfin bilir, o yılan seni zaten sokar.
acilen düştüğün bu ezik, üçüncü sınıf takım statüsünden çıkıp tekrar ülkenin en iyi ikinci kulübüne dönüşmen dileğiyle.
ps: seni başkanından, yönetiminden ayrı tutan çubukluna saygı duyan bir galatasaray taraftarı.
2013 kadrosu dünyanın en ünlü futbolcularından birkaçının üzerine temellendirilmiş, diğeri kum zemine temel atar gibi çöl bedevileri üzerine kurulmuş. E tabi kararsızlık bu kadroda mümkün ve kaçınılmaz.
işte vizyon farkı. Oldu olacak kulüp binası önüne antep fıstığı tezgahı kurun başına da ömer’i koyun satış yapsın. Yan tarafa da hurma koyarsınız başında belhanda falan baya baya ticari zeka lan bu.
gerek iş gerekse turistik olarak konaklanılan şehirlerdir.
şahsım adıma söylemem gerekirse kırkın üzerinde şehrimizde bulundum. kimisi önyargılarımı kırdı, kimisi beni olumsuz yönde etkiledi.
bölge bazında ziyarette bulunduğum ve önemli gördüğüm şehirlerimizle ilgili kısa bilgiler girmek isterim.
güneydoğu anadolu;
şanlıurfa - şehir merkezine girişte ‘peygamberler şehri urfa’ya hoşgeldiniz’ şeklinde bir yazı bulunuyordu ben gittiğimde fakat ben hiç peygamber görmedim. ayrıca peygamberlerin zamanında ikamet ettiği bir kültüre değer toplum da göremedim. şehir resmen hırsız kaynıyor. çok kolay bir şekilde sizi şehrin yerlilerinden ayırabiliyorlar ve turistik olarak bu şehirde bulunduğunuzun farkındalar. balıklı göl oldukça muazzam bir yer, yem satılıyor balıklara atmak için. gittiğim dönemde tası 50 kuruş idi. siz balıklara yem atarken çantanızdan cüzdanınız kuş olup uçabilir, dikkat. gölge bu şehirde her şey. gölge bulunmayan bir bölümde sıcaklık 220 dereceye kadar çıkarken gölge altında 50 dereceye kadar geriliyor. yanlış hatırlamıyorlarsam baharatçıların falan olduğu bir sokak vardı, her yerden et mangal kokusunun geldiği. orası çok otantik ve güzel bir bölgeydi. ilçelerinden ise viranşehir’e gittim. burayla ilgili lafı uzatmaya gerek yok. adına münasır bir yer. call of duty yeni oyununda bu bölgeyi haritalandırıp oyuna monte edebilir.
diyarbakır - önyargılarla gittiğim bir şehrimiz fakat gittiğimde biraz fazla önyargıya sahip olduğumu farketmiştim. halkı urfa halkına oranla çok çok iyi durumda. hem eğitim hem maddi gelir açışından. diyarbakır gerçekten de o klasik tabire uyan bir yer. doğunun paris’i.
gaziantep - mükemmel bir gastronomi şehri. buraya atanıp gelen memurlarla tanıştım, çoğu bu şehrimize gelmeden önce 60 kg olduklarını söylüyor fakat yemek kültürü o kadar zengin ve leziz ki kendileri 90 kg sınırlarına vurmuşlar, şehirde çok fazla fitness center var. neden olduğunu tahmin edebiliyorsunuzdur. çok büyük bir şehir. sanıyorum batıda özellikle de ege’deki birçok şehirden de büyüktür.
doğu anadolu;
kars - ani harabelerini ziyaret için bu şehrimize gitmiştim. kars müthiş bir müze formunda. rus ve ermeni dönemlerine ait binalar şehre farklı bir hava katıyor. insanı konusunda bu kadar cömert konuşmak imkansız. özellikle de selim adında bir ilçesi var ve neden varolduğunu inanın bilmiyorum.
ığdır - sanıyorum ülkemiz sınırları içerisinde bundan daha garip bir şehir yoktur. şehri sanki bıçakla ikiye bölmüşler gibi bir ortam var. sınıra yakın bölgelerde azerbaycan türkleri yaşıyor. şehrin diğer kısmı ise kürtlerin yerleşim yeri. birbirlerinin alanlarına pek girmiyorlar. vali yolu diye bir yer var, cadde. üzerinde kafelerin kalitesi ve çeşitliliği sanıyorum ilk 10’a girer. şehrin zengin kesmi azerbaycan türkleri. neredeyse tüm işletmeler bu topluluğun elinde, çalışanlar ise kürt vatandaşlar. karakoyunlu adında bir ilçesi var. ilçe chp belediyesi tarafından idare ediliyor. merkez belediye ise yanlış hatırlamıyorsam hdp tarafından kazanılmış fakat şehrin büyük bir kısmı mhp seçmeni. ak parti seçmeni ise neredeyse yok gibi ya da bana denk gelmedi. şehirden iki milletvekili çıkıyor, biri mhp’den diğeri hdp’den. demiştim, sanki bıçakla ikiye ayrılmış bir şehir. bu şehrimizde gördüğüm atatürk portresini ve türk bayrağı sayısını ankara’da görmedim ben.
van - çok büyük bir şehir ama bir o kadar da karışık. halkı kadınlara gram değer vermiyor. bankta tek başına oturan bir kadına bile iyi gözle bakılmaz denildi bana bu şehirde. çok çok ilginç bir şehir. van gölü muhteşem, kahvaltısı eşsiz. turstik yerleri sınırlı fakat çok değerli.
ağrı - neden var olduğu belli olmayan bir şehir. ağrı dağı’ndan adını aldığını düşünebiliriz fakat ilginç olan şu ki dağın yüzde 70’i ığdır topraklarında bulunuyor. inanılmaz kaçakçılık var bu şehirde ki özellikle doğubeyazıt’ta. doğubeyazıt karışık bir yer ama çok eski yerleşim yeri, gerçekten yazık.
şırnak - adını duyduğunuzda irkildiğiniz bu şehir dedikleri ya da haberlere konu olduğu kadar karışık. her an her şey olabilir hissi veriyor, adıyla bile.
erzurum - bir insan neden yaylada 12 ay yaşamak ister? inanın bilmiyorum. pasinler diye bir ilçesi var. özellikle gidip gördüm, türk’ün en önemli savaşlarından biri olan pasinler savaşı’nın vuku bulduğu yer. yanlış hatırlamıyorsam türklerin anadolu’daki ilk savaşı. inanılmaz bir coğrafya, sanırım en yüksek rakımlı yerleşim yerlerinden biri. orada o düzlüklere bakıp savaşı hayal edebiliyorsunuz çünkü neredeyse savaşın yapıldığı tarihten bu yana bir şey değişmemiş. o rakımda, o coğrafyada ordular birbirlerine girmiş, ordulardan biri bizans ordusu, erzurum pasinler ve bizans kelimeleri yan yana gelebilir mi? evet gelir. oradan da kars ani’ye gidip tarihi ani bölgesini fethediyor türkler. gidip görülmesi gereken yerleri var. mesela peri bacaları var bu şehirde, garip değil mi? inanın ülkemiz açık hava müzesidir.
erzincan - bir iş için bulundum. pembe bir konakta iş yemeği yemiştik, bir de tercan diye ilçesine gittim. çok geri kalmış bir yer. pembe konak demiş miydim? pembe konak demişim.
karadeniz;
samsun - gördüğüm en teneke şehirlerden biri. şirinler adında bir samsunspor taraftar grubuna sahip. ömrümde bu kadar vasıfsız, ipe sapa gelmez, boş beleş adam topluluğu görmedim. sanki yarardan çok zararları var takımlarına. atakum güzel-di. sonraları büyük bozmuş ama üniversite altlarında hala nezih bir yaşantı var, 5 seneye oraya da ulaşırlar. denizi çok sığ ve tamamen kumlu. denizin içinde 50 metre yürümeniz gerekiyor yüzebilmek için ve böyle sığ bir denizde her sene yüz kişi civarı boğulma vakası gerçekleşiyor. garip, tabi elin suriyelisi nerden bilsin yüzmeyi.
trabzon - memleketim. trabzon ilginç bir şehirdir. müze de diyebiliriz kendisine. her köşesinde binlerce yıllık yapılar bulunur. insanı biraz terstir ama asla arkadan iş çevirmez, köstek olmaz. şehrin insanları turiste çok alışık. avrupa’dan ve uzakdoğu’dan çok turist geliyor, hristiyanlar için birçok yapı var. kimisi hacı olmaya geliyor kimisi ziyarete. araplar tarafından yomra adında bir ilçesi işgale uğramış durumda. şehirde çok zengin bir arap kesmi var, tatile geliyorlar ve trabzon yaylalarını işgal etmiş durumdalar. suriyeli çok nadir görebileceğiniz bir etnik köken, halk suriyeli mültecileri burada barındırmıyor ama katarlı, suudi gibi ‘paralı’ halkları görmekten memnun. trabzonspor burada her şey. bir yerin wi fi şifresini bilmiyorsanız trabzonspor1967 yazmanız yeterli ama kotayı aşmayın, dikkat.
çorum - sadece leblebi. başka bir olayı yok.
tokat - yere batan sarayı gibi bir yeri var. bir de içme suyu güzel. sanırım niksar ilçesi.
amasya - iki dağ arasında akan bir nehrin sağına soluna kurulmuş şehir. sıkıcı ama güzel. yolda yürürken dur lan şu dağa çıkayım bi sigara içip ineyim diyebileceğiniz bir şehir. yarın da yolun karşısındaki dağa çıkabilirsiniz.
kastamonu - antalya’ya da gitmiş biri olarak bu şehirdeki orman yoğunluğunu görünce şaşırdım. tüik verilerine göre şu an ikinci sırada. çok temiz bir havası var ama çok kayalık bir bölge. sanırım masif bir arazidir. abana diye bir yer vardı, denize giriliyordu.
sakarya - ilginç bir yer. bir şey yazmaya sanırım gerek yok. trafik kuralları bu şehirde şehir meydanında ferman gibi 24 saat bağıra bağıra okunmalı. karasu diye bir yerde denize girdik, deniz mi bize girdi biz mi ona belli değil. çok dalgalı, alıp sizi tabana vuruyor. taban taş, dayak mı yedik serinledik mi bilemiyorum.
sinop - cennetten bir köşe. havası inanılmaz temiz, insanı inanılmaz naif. kültürlü ve kaliteli. sahilleri muhteşem, suyu muazzam. el değmemiş bir bölge resmen. sanıyorum güney’de olsa dünyanın en iyi tatil yörelerinden biri olurdu.
artvin - gerçek karadeniz kültürü. tulum, tulum, tulum. dağları müthiş, fotoğraf makinanızı alıp düşünmeden buraya gidin. insanları da çok iyi davranıyor. muazzam bir yer.
rize - fenerbahçe, reis ve dolgu üçgeninde varolmuş şehrimiz. şehir maalesef siyaset kokuyor, müthiş bir doğası var. siz yürüyorsunuz sokaklarında tam boy reis reklam tabelaları da sizinle yürüyor. çokça siyasetçi çıkmış bu şehirden, son olarak çıkan siyasi kişilik ise cumhurbaşkanımız recep tayyip erdoğan.
bayburt - no comment. mantıksız bir yer. neden şehir olduğunu ve kendine ait plakasının var olduğunu anlamadığım bir ilçe.
gümüşhane - bayburt v2. tek numarası trabzon’a yakın olması. bir de yaylası var, kelkit, orası iyi.
iç anadolu;
ankara, eskişehir üzerine yazmaya beis görmüyorum.
konya - alaaddin tepesi diye bir yer vardı sanırım. ayakkabı boyacısı çocuklar size falçata çekiyor orada. mevlana alanı güzel, çok farklı ülkelerden gelen insanlar vardı buraya. suya bozuk para atılıyordu yanlış hatırlamıyorsam, o paraları çocuklar dalıp topluyordu. neye niyet kime kısmet. sokakları çok temiz, yere izmarit attığınızda uyarıyorlardı. şimdi ne durumda bilemem ama içindeyken şu tabiri çok duyardım. polisin mesai yapmadığı yer diye. bir de en çok alkol bu şehirde tüketiliyor cümlesi var. bu ikisini duymadıysanız gerçek konya’ya gitmemiş olabilirsiniz. bilimiyle ünlü bir şehrimiz.
kütahya - arabesk rap fabrikası.
kırıkkale - arabesk rap fabrikası.
kırşehir - neşet ertaş.
yozgat - bu şehirle ilgili şunları duymuştum. altında maden olarak toryum mu öyle bir şey olduğu söyleniyordu. nükleer santraller arttıkça bu şehrimiz kalkınacağına inanıyor. maden dedikleri gibi varsa neden olmasın?
ege;
izmir üzerine yazmaya gerek duymuyorum.
aydın - bir şehrin sahil bölgesiyle iç bölgesi arasında bu kadar fark olabilir mi? olabilirmiş. ben bu şehirde bunu deneyimledim. inanılmaz güzel sahiller ve iç anadolu’yu andıran iç bölgeleri. çok iyi zeytinyağı.
muğla - bir il ilçesinin yanında ezilebilir mi? burayı görün, şehir merkezi ve bodrum arasındaki milyonlarca farkı rahatlıkla bulabilirsiniz. zeki müren kokuyor ayrıca.
marmara;
istanbul hakkında yazmaya gerek duymuyorum.
kırklareli - sanırım iğneada adında mükemmel bir yere ev sahipliği yapıyor. gidin görün.
edirne - burada ömür boyu yaşanabilir. belediyecilik kötü, şehrin bir yorgunluğu var ama insanları pırlanta.
tekirdağ - edirne ile birlikte ayrı bir kafada olan başka şehrimiz. kahvelerinde bira içilebiliyor ve aynı zamanda ud çalınıyor. çok güzel bir yer.
akdeniz; yazacak pek bir şey yok. tatil, sıcak, güneş, silah falan.
..ve daha niceleri. ülkemiz her bölgesi, her köşesi rengarenk bir yer. her sınır bölgemiz komşusu olduğu bölgelerin kültürü ile alışveriş içine girmiş ve iç anadolu hariç her bölgemizde bunun izlerini gördüm. bu özellik muazzam bir ayrıcalık. buna sahip olduğumuz için tek tip değiliz, tek tip olmayan ülke insanları arasında daima sorunlar olur ama birlikte yaşamaktan da imtina etmezler. çünkü birileri ile iç içe yaşayarak gelişmiş kültürleri vardır. ülkemizi gezin, her bir köşesi ayrı bir hikayedir.
Ekonomik krizin yaşanmış en derin örneklerinden birinin içinde bulunan bu ülke, tüm dünyaya kriz ortamının ne denli tehlikeli olabileceği üzerine örnek teşkil edecek görüntüler sunuyor.
Ps: vidyo içinde rahatsız edici görüntüler bulunmakta.
Bu maçı canlı kanlı izlemiş 6000 adet farksever şimdilerde nerede ne yapıyor acaba? Bir çoğu vefat etmiştir yalnız içlerinde yaşayanlar da vardır.
Bu dedelerimden bazıları 15-16 yaşında maça gitmiş desek aşağı yukarı 1925 yılında doğmuşlar demektir.
Şimdilerle 93 yaşında bu taraftarlar. Elbet içlerinde hala hayatta olanlar vardır. Kendileri bulunsa, şöyle beşiktaş meydanında yanına şu anki kadrodan birkaç yaşıtı da getirilse, adriano, pepe, love falan.. güzel bir sinerji olur, yeni nesil arabacıları etrafına toplayıp anlatsa..
Ne tür bir duygudur bilemiyorum. Ne anlatır muamma ama cümlelerinin sonunu ‘böyle gelmiş böyle gidecek’ gibi bir sonla finallendireceğine eminim.
Ps: 2007 yılında da 8 fark görmüş eski topraklardır. Bu skordan kurtulmuşlarsa da 2007’deki skor baya etkilemiştir. Bu kadar darbeye taş olsa dayanmaz. Aralarda da 0-6 falanlar var.. vayki vay.
Bu dedelerimizden helallik almadan semtçiler cennete adım bile atamaz.
Yemek endüstrisinin ulaştığı çılgın saçmalığın ürünü.
Dişi civcivler ve erkek civcivler ayıklanıyor. Dişiler yumurtlamak için hayatlarına devam edecekken erkek civcivler insanlık dışı bir yöntemle daha bebeklik günlerinde öldürülüyorlar.
Hepsi insanın kendi zevki için kurduğu endüstrinin kurbanı oluyor.
şimdi bak güzel kardeşim, ben bu işi anlamadım gitti. bu durumu nasıl içselleştirdiniz? ayık kafalı olan biri varsa sizden buraya açıklama getirsin.
bu adam, şu an futbolcusu olduğu takıma bir zaman önce başka takımdayken atılan 8 golün 2’sini atmış bir futbolcu. bu maç öyle böyle bir maç da değil, şl tarihi fark rekoru. yani uefa sitesine girdiğinizde alt tarafta “cl records” diye bir sekme altında bu rekorun adı yazıyor. fark rekoru liverpool-besiktas 8-0 diye. sonra oradan ayrılıp kasımpaşa kulübü’ne gelmiş. orada da jimnastik kulübüne karşı kazandıkları bir maç sonrasında şöyle bir açıklamada bulunmuş;
şimdi ise bu hareketleri yaptığı takımda senelerdir forma giyiyor. kendisine ‘efsanemiss’ diyen beşiktaşlılar bile gördüm.
bu midesizliğinizin, rahatlığınızın bi açıklaması olması gerek be dostum. ne yani, başka forma altında sizi rencide eden, takımının attığı gol sayısını eliyle tribüne gösteren, sürekli göndermeler yapan sonra da 8 atılan takıma transfer olup 8 numaralı formayı giyen biri içinizde dolaşıyor.
resmen truva atı. dünya futbol tarihinin en iyi trollü babel’i saygıyla anıyorum.
ülkemi elin yabancısına daha ne kadar güldüreceksiniz? işiniz gücünüz rezil rüsva olmak.
o altta farkettiyseniz iki adet fiyat seçeneği var. eğer beşiktaşlıysanız size 14.99 poundddaaahahahaa
ayrıca real madrid’e yazıklar olsun, biraz liverpool’dan feyz alsınlar şu ticaret işini. malmö’ye 8 adet taktılar ne tişört ne çorap bastırdılar, yazıklar olsun.
gerçi düşününce real madrid büyük takım ya. öyle liverpool gibi köy takımlarına 8 atınca tişört basacak kalibrede değiller.
yüzsüz ve görmemiş liverpool, pü allah belanı versin.
siyah beyaz yayıncılık tarafından piyasaya sürülmüş kitap. içerik olarak birçok başarısız gruba yön verecektir diye düşünüyorum. bu işi daha önce yapmış ve mahkeme yoluyla şampiyonluk kazanmış tecrübeli kişilerin de düşünceleri kitapta yer alıyor.
ayrıca kitabın tasarımını beğendim. siyah ve beyaz temada hazırlanmış bu kitabın birçok başarısız grubun dikkatini çekeceğine ve başucu kitabı olacağına eminim. ne de olsa eski tecrübelerden ipuçları var, şimdilerde de lazım olanlar için bulunmaz nimet.
kitap içinde geçen bazı cümleler dikkatimi çekti.
mesela;
‘’mübaşir adımızı haykırmıştı. ne dediği pek anlaşılmıyordu ama ‘cimnastik’ kelimesini zor da olsa seçebildik. işte o an süreç başlıyordu, yeşil sahalarda elde edemediklerimizi gri mahkeme duvarlarında halledecektik. zaten spor budur, yeşil zeminde başaramıyorsan gri sahalarda koşacaksın..’’
etkileyici bir bölüm. bir de şu paragrafa göz atalım.
‘’ ....ilk duruşmada istediğimizi alamamıştık. rakiplerimiz bizden daha güçlü, daha başarılıydı. ne yapsak yetişemedik. bu düşüncelerle mahkeme salonunda sinirden kendi kendime konuşmuşum. hakim beni işaret ederek; ‘ayağa kalk!’ demiş. o an dalgındım, duymamıştım. arkadaşım dürtünce farkına vardım ve ayağa kalktım. kalkar kalkmaz gülümsedim. ben gülünce hakim de bana bir soru sordu; neye gülüyorsunuz? diye. hemen cevap verdim, arkanızda ‘futbol yeşil sahalarda kazanılan başarılarla ödüllendirilir yazıyor hakim bey, ona gülüyordum’ dedim...’’
muhteşem. bu eseri kazandıran yayınevine teşekkürler.
Puan tablosuna bakan her futbol severin karşılaştığı gerçek. Üstün Ali koç yönetiminin dahiyane kararlarıyla getirilen cocu ve comolocci reis himayesinde gerçekleşmeye gün geçtikçe yaklaşan.
Şimdi fenerbahçeli arkadaşlarım, ezeli rakiplerim buna üzülüyor olabilir ama bardağın dolu tarafından bakarlarsa sevindirici de olabilir.
Bildiğimiz üzere bir laf vardır fenerbahçeli kardeşlerimin sıkça sarfettiği. Derler ki; biz dekoderleri iptal etsek eski adıyla lig tv batar. Bu şimdi beinsports oldu tabi. Tam da bu konuda iyi haberlerim var sevgili son kale sivil toplum kuruluşu arkadaşlara. 1.lig de beinsports’da yayınlanıyor. Yani dekoder iptal ettirmenize gerek yok çünkü seneye takımınızı izleyemezsiniz.
Bunları düşünün kardeşim, bu kıyağımı da unutmayın lem.
Tıstıstıs.
bir tarafta sıhhi tesisat esnafı halı saha takımı diğer tarafta nordic tesisatçılar birliği karma takımı.
güçlü bir vs.
öz kardeşler sıhhi tesisat halı saha takımının maçlarını izliyorum. zorlu ekiplerle karşılaşıyorlar. ali şahin bey sitesi halı saha takımıyla maçlarını izlemiştim, tam bir derbiydi.
diğer tarafta ise en son hazırlık maçını izlediğim başka bir tesisatçı karması takımı var, malmö. sanıyorum son antrenmanlarını beşiktaş adında bir ekiple yaptılar. ter atmadan yapılan hafif bir antrenman maçında varını yoğunu ortaya koyan jimnastik ekibini darma dağın etmişlerdi. şimdi olaya biraz objektif bakarsak ayıp ettiler. ne anlar jimnastik ekibi futboldan.
o yüzden malmö’nün zayıf ve basit rakiplerine karşı laubali üstünlüğü bu vs’nin sonucunu belirler.
kazanan tabi ki öz kardeşler sıhhi tesisat halı saha takımıdır.
He şöyle de bir ortak yönleri var. Boru işinden iyi anlıyorlar.
En azından elindeki topu ceza sahasında bulunan rakibinin ayağına bırakmıyor ya da süzülen topu tutabileceği halde tutmak yerine direği bükerek ağlara gitmesini engellemeye çalışmıyor.
Bu kardeşimizin adı ismail chippe olsaydı tolga zengin’le bile vs’ye girerdi ama işte...
bir süre önce bim, apple menşeili olduğunu iddia ettiği aksesuarları ucuz fiyatlandırmayla satmıştı. apple bu şirkete bir ihtarname çekmiş. ürünlerden birini alan tanıdığım var, bir ay geçmeden kablonun her iki tarafından koptuğu ve tellerinin gözükecek kadar açıldığını görmüştüm. orijinal kutusundan çıkan kablo ile farklılıklar gösteriyordu fakat üzerinde apple damgası ve çok iyi konumlandırılmış seri numaraları vardı.
bana eski malzemelerle üretilmiş ve elde kalan apple ürünleri hissiyatı vermişti. meğerse gerçek bambaşkaymış, replika ürünleri orijinal diyerek satmışlar.
malum, gündemde menemenin soğanlısı mı soğansızı mı tarşıması var. aklıma direk düşen menemenle özdeşleşmiş ekip geldi.
menemen dedin mi beşiktaş tesisleri akla düşer. kokusu sinmiştir salonlarına.
merak edilen şu; menemen konusunda profesyonel ekip acaba menemeni soğanlı mı soğansız mı tercih ediyor?
bence bu bilgi önemli. beşiktaş yönetimi acilen bir basın toplantısı ile bu işe son noktayı koymalı. işi ehline bırakın kardeşim. 7/24 mutfakta menemen pişiren bir ekip bu yemek çeşidi üzerine ihtisas yapmış durumdadır.
fotoğraftan çözemiyorum, soğanlı mı soğansız mı? menemenle çok haşır neşir olmadım çakallı menemeni dışında. tinerci arkadaşlar şu fotoğraftaki menemenin soğanlı mı soğansız mı olduğunu bir bakışta anlar. bi mesaj atarsa biz de bu alt kültür simgesi ile ilgili kültürleniriz.
ne de olsa bilgi bilgidir, menemen masanın üzerinde.
