radikal dil devriminde orta asyada kullandığımız kelimeler esas alınmıştı.
o zamanlarda bilim gelişmemiş olduğundan, bugün kullanımına ihtiyaç duyulan terimler daha ortaya çıkmamıştı. türkler anadoluya geldiklerinde savaş sebebiyle bilimle fazla haşır neşir olamamışlardı.
dil olgusunu çevre şartları oluşturur. şive ve türklerin anadoluya gelince konuşmalarının değişmesinin sebebide budur. araplar bize yakın bir konumda olduğu için bizim onlardan etkilenmemiz pek bir tehlike oluşturmamıştı.
ancak radikal dil devrimi ve avrupa dillerinden etkilenmemiz insanların kafasında paradoxlar oluşmasına sebep oldu. zira onlarla çevre şartları bakımından hiçbir bağımız yoktu. öz türkçe ile diyer dilleri karşılaştırdığımızda aralarında azımsanmayacak ölçüde kelime sayısı farklı olduğunu görürüz.
"Ölüm arzusu, bilgeliğe kavuşulduğunun ilk belirtisidir. içinde bulunulan yaşam katlanılmazdır, başka bir yaşam ise, ulaşılmaz. Ölmek isteğinin eklentisi utanç biter artık; nefret edilen eski hücreden alınıp, ilk iş olarak nefret edeceği yeni hücresine geçmeyi arzular, bunun için yalvarır. Eski inançların tortuları da bu düşüncede etkilidir; yeni hücreye nakledilirken efendi ortaya çıkacak, mahkûma göz ucuyla bir bakacak ve karar verecektir: ''Bu adamı yeni hücreye götürmenize gerek yok, artık benim yanıma geliyor o."
tam anlamıyla açıklamıyor aslında bu entry. müsayit bir ruh halinde olmadığım için sadece küçük bir bölümüyle alakalı olan bir aforizmasını koydum.
Hüsranla sonuçlanan durumdur. Ciddi hatta katil ruhlu birisinin (bkz: ben) espirisi kendisine ve çevresindekilere zarar vermesidir. ona göre espiri, geyik yapmak pekte iyi şeyler değildir. bu göreceli duruma rağmen espiri yapması ona garip şeyler hissettirir. zira içindeki bilgiverici geyik anında ortalarda yoktur.
tam bilgisayarda keyif yaparken, youtube'da şarkı dinleyip kendinden geçmişken, explorerdaki diyer sekmeyi tıklayıp blogdaki konuna yorum yazanlara bakarken "tak" sesiyle insanı morartan durumdur. öfke geçip pc yi açtıktan sonra fanın uçmasından korkulur.
