Yaklaşık bundan iki ay önce şahit olduğum bir olay bu. aklıma geldi yazayım dedim.
aralık ayının ilk haftası günlerden perşembeydi. Hava soğuk Saat 21.00 sıralarıydı. Fatih-millet caddesinden eve doğru giderken önümde 15 metre mesafede iki kişinin orta yaşlı bir adamı tekme tokat dövdükten hemen sonra oradan uzaklaştığını gördüm. Biraz da merak ederek neler olduğunu anlamak için adımlarımı hızlandırarak adama yardım etmek için oluşmaya başlayan kalabalığa doğru yürüdüm. Olay yerine vardığımda yerde acı içinde kıvranan yüzü kan içinde olan birini gördüm. Kimi ambulans çağırıyor kimisi 155 'i arıyor.(her kafadan bir ses, bağrışmalar Falan) Olayın aslını öğrenmek için hemen yanımda duran 2-3 kişiye neler olduğunu sordum ama onlarda, "bizde bilmiyoruz, yeni geldik " cevabını verdiler.
Sonra arkadaşı olduğunu anladığım bir kişinin etraftakilere duyurmak istercesine kalabalığa bakınarak (Bozuk Türkçesiyle ) "Ben sana demedim mi kimseye yardım etme diye? bak gördün işte .insanlar böyle nankörler" gibisinden bir söz söyledi.
Adam arkadaşının suçsuz olduğunu etraftakilere göstermek istercesine bu sözü yüksek ve titrek bir sesle aralıklarla bir kaç kez aynı şekilde tekrarladı. Bu adamın anlattığına göre ise olay şöyle gelişmiş; "Dayak yiyen adam arkadaşıyla beraber yolda yürürken yanına 14-15 yaşlarında bir kız çocuk yaklaşıyor; Ve bir yere gitmesi gerektiğini ama bunun için 10 liraya ihtiyacı olduğunu söylemiş. Bu hayır sever amcamız da kıza 10 lira yerine 20 lira verdikten sonra arkadan yaklaşan iki kişi, "Kıza neden para veriyorsun?" Deyip adama tekme tokat girişiyorlar. Ve adam iki kişiye karşı direnç gösteremediği için kanlar içinde yere düşmüş. düşerken de başını kaldırıma çarpıp bilincini kaybedip bayılmış.
Akabinde oradan geçmekte olan saf ve vicdanlı insanlarımızda neler olduğunu anlamak ve yardımcı olmak için oraya toplanıyorlardı. Herkes olayın ne olduğunu anlamak için merakla birbirine soru sorup duruyordu. Kimisi "ambulans çağıralım" diyor, kimisi "polis çağıralım" diyor. o sırada Adam bilinci kapalı şekilde yerde yarı ölü gibi yatıyordu. Yüzünde akan kan ise durmuyordu. Kendisine yardımcı olmak için başında duran sivil giyimli genç bir sağlıkçı adamın kanlar içindeki yüzünü etraftakilerin verdiği peçetelerle sık sık siliyordu. Aradan 10-15 dakika geçtikten sonra dayak yiyen amcanın bilinci yerine gelmeye başladı. Ve aradan 4-5 dakika daha geçtikten sonra bu amca Ayağa kalkmak için doğrulmaya çalıştı ama başında duran genç arkadaş kendisine hastaneye gitmesi için biraz daha beklemesi gerektiğini söyleyip ikna etmeye çalışıyordu.
Aradan biraz daha zaman geçtikten sonra adamın bilinci tamamen yerine geldi. ve adamın hareketlerine ve yüz ifadesine dikkatli bir şekilde baktıktan sonra onun temiz suçsuz biri olmadığını fark ettim.
Doğrusu onun arkadaşından o sık sık söylediği sözü ilk duyduğumda olayı aslını az çok anlamıştım fakat o anda vicdanım yerde kanlar içinde yatan adamı suçlamama izin vermediği için olayın yeterince aydınlanmasını bekledim.
Çünkü normalde durduk yere suçsuz bir şekilde dayak yiyen kişi şok geçirir, şaşkınlık yaşar, vücudunda titremeler olur. Dahası içine girdiği şoku da hemen üzerinde atamaz. Oysa bu amca da ne şaşkınlık vardı, ne şok geçirmişti, ne de vücudunda olması gereken titreme vardı. Yani yediği dayağa şaşırmadığı ve kabullendiği yüz ifadesinden net şekilde belli oluyordu. Adam yerde otururken, yanı başında duran sivil giyimli genç sağlıkçı, adamın ambulansı beklemesi için elinden geleni yapıyordu ama bu amca ambulans ile birlikte polisin de çağrıldığını bildiği için ısrarla oradan uzaklaşmak istiyordu. Ambulans ne ise ama bu amca polis lafını duyunca sanki silahlı hasımlarıyla karşılaşacakmış gibi bir an önce oradan uzaklaşmak istiyordu. Ki buda onun suçlu olduğunu gösterir gibiydi. Çünkü suçsuz olan böyle bir durumda polisten kaçmak yerine, hakkını araması için gerekirse karakola kendisi gider. Ama maalesef bir den fazla suçu olan her diğer suçlular gibi bu amcamız da polislerden nefret ettiği için gitmek istemiyordu. Zira halkın güvenliğini, huzurunu temin etmekle görevli polislerin kendisine suçsuz insan muamelesi yapmayacaklarını biliyordu.
Dakikalarca başında bekleyen genç sağlıkçı adamın ambulansı beklemesi için ikna çabalarına devam ediyordu. Lakin. Bu amca "polisi de çağırdık birazdan gelirler" lafını duyunca "fetönün polisi mi? yok istemiyorum gelmesin!" Şeklinde bir tepki vererek ayağa kalkmak için tekrar doğrulmaya çalıştı. Tabi arkadaşı da o arada sık sık söylediği; "Ben sana demedim mi kimseye para verme diye? bak gördün işte .insanlar böyle" sözünü tekrarlayıp duruyordu. Böylece etraftakileri arkadaşının suçsuz olduğuna inandırmaya çalışıyordu. En sonunda da polis ve ambulans olay yerine varmadan kendisine yardımcı olanlara, "Eyvallah" bile demeden arkadaşı ile birlikte yürüyerek oradan uzaklaştılar....
Atatürk, Sabahattin Ali, ve Yaşar Kemal gibi mümtaz kişiliklerdir. Kısacası hayatları kaybetmiş iyi insanların hepsidir. . Ama madem ki ölenler geri gelmeyecek, bari tüm kötüler bir an önce gitsinler isterim. gitsinler ki, toprağın altında da olsa, istemeyerek de olsa bize bir iyilikleri dokunsun.
