yavaş yavaş düşünmeye başladığım tekliftir. gerçi daha o kutsal kişiyi bulamadık ama olsun ben şimdiden düşünmeye başliyim 5 senede ancak adam akıllı bişey bulurum.
son yıllarda dikkatimi çeken durumdur. örnek olarak samsung ve apple ı versem sanırım çok daha açıklayıcı olur. bir taraf samsungcular bir taraf applecılar... tabi bu sadece iki firma için geçerli değildir. her futbol takımının taraftarı olduğu gibi şirketlerin de taraftar sayıları gittikçe artmakta ve tüketiciler gittikçe daha da taraftarlaşmakta. futbol takımları da şirkettir fakat taraftarı olmasının nedeni futboldur. bunun nedeni olarak bence özellikle reklamların etkisi çok büyük. ek olarak artık şirketler müşterileri sadece para olarak görmüyor onları şirketin bir parçası olarak görüyor. örneğin iyi faaliyetlere sponsor olmaları, siyasi ya da toplumsal olaylara kendi müşterilerini etkileyebilecek tepkiler vermeleri buna örnek olabilir. bu ilerde mevcut düzende neler değişebileceğine dair bize ipucu verebilir. örneğin hükümetler ya da şu an ticari faaliyette bulunmaları yasak olan siyasi partiler gelecekte şirketleşebilirler ya da en azından özel şirketler yönetimde daha çok söz sahibi olabilirler. rahmetli steve jobs u düşünün. eğer abd başkan adayı olsa kayda değer oy almaz mıydı?
edit: bir başka neden de üretilen ürünlerin veya hizmetlerin artık daha subjektif yani bireyin kişiliğine hitap etmesi olabilir.
ben şunu bilirim; türkler ırkçılığa karşı savaşta ün sahibi bir millettir. bunu geçmişe bakarak görebiliriz. avrupalı götlerin amerikalı ibnelerin ırki soykırım yaptığı zamanlar bu millet 12 farklı ırkı bir arada tutup en iyi şekilde yönetiyordu. fakat onlar gerçek türktü. şimdi ise avrupalılar ırkçı olmadığını savunuyor. tam tersine de ortadoğunun ırkçı olduğunu savunuyor çeşitli kumpaslarla (bkz: el kaide) gelgelelim sonuca. sözlükte ırkçı söylemlerde başlık açanlar ki kürt olduğunu savunsun ki türk olduğunu savunsun kesinlikle ne türk ne de kürtlerdir. onlar iki milleti birbirimize nasıl düşürürüzü düşünem kırma insanlardır. kızkançlık, haset, kin ve nefret kanlarına işlemiştir. burdan bütün kardeşlerime oyuna gelmeme çağrısında bulunuyorum. çok hassas bir konu olduğunu da biliyorum. gaza gelmeyin lütfen. (bkz: ukrayna suriye ırak libya mısır tunus)
ırkınıza sokayım be ne ırkmış arkadaş. yok türkler böyle yok kürtler böyle yok ingilizler şöyle. yeter be amk! beyin dolu başlıklar açın biraz da takdir edelim.
ülkemizde pek bilinmeyen ama önemli sayılacak bir seviyede olan bşr sektördür. hatta bazı kesimlerdeki köylüler kurbağa yetiştirip yetkili firmaya yaklaşıl 3 tl ye kilosunu satmaktadır.en çok ihraç edilen ülkeler; fransa ve çindir. bu ülkelerde kurbağa burjuva yemeğidir. ve kurbağanın sadece bacakları yeniliyor.
insan olarak düşünmek istiyorum. evet efendim her köşe başında dilenen suriyeli insanları gördükçe inanın bana insan olarak üzülüyorum. ve hepsinin yanında da en az 2 çocuk var o çocuklar için en azından üzülüyorum. bir düşünmek lazım hiç bir insanın kaderi dilenmek, sokakta yaşamak olmamalı. siyasi konuları bir tarafa bırakalım. sikmişim esadı obamayı putini şunu bunu. ne yapılmalı bilmiyorum ama en azından biz türkiye olarak kendimize yakışanı yapıp onları dışlayıp, siktirsinler gitsinler falan dememeliyiz bence.
(bkz: bulvar)
bu gazetede ne yazılsaydı gerçekti. ne çizilseydi doğruydu. biraz feminist bir gazeteydi sadece. erkekten çok kadın resimlerine yer verirdi. tabi o zamanlar internet bu kadar yaygın değildi. ne günlerdi be!
(bkz: elimden her iş gelir abi)
sözlükte çalışıyorum.
çok güzel entry yazarım.
dil bilmem ama küfürde üstüme yoktur.
her gün sunum yapıyorum.
kezbanlardan anlarım.
ilkbaharın sonlarında dökülen polenlerin etkisiyle de erkek ırkının bilinçaltında oluşan yaz-deniz-seks üçlemesinin eksik olacak üçüncü elementini tamamlama girişimidir.
sağlı sollu odaları olan bir koridorda yürüyordum. ama o kadar uzun bir koridordu ki yarım saat yürüdüm. en son odaya varmaktı hedefim. nese bir süre sonra en son odanın kapısına geldim. tam kapıyı açıcaktım ki arkadan biri omzuma vurdu döndüğümde karşımda fatihle cemili gördüm. kafalarını sağa sola hareket ettirip, o kapıdan girme dediler bana. ve ben onları dinlemedim o kapıyı açtım. bi kadın. ama çok çirkin. dişleri falan çürük, böyle saçı başı dağınık bildiğin cadı gibi amk. kapıya dönüp baktım. niyetim kaçmaktı. ama o iki ipne kapıyı üstüme kilitlemişlerdi. neymiş sözlerini dinlememişim.nese kapıdan umudumu kesip kadına döndüm ve dik dik baktım. kadın sadece suratıma bakıyordu. hareket etmiyordu. suratıma bakıp sik gibi gülüyordu. iki seçenek kalmıştı ya beni sikecekti ya da beni öldürecekti. kokuyordum ama belli etmiyordum. nese kadın bakmaya devam ederken elinde bir tane gözlük göründü. yaklaştı ve gözlüğü bana verdi. çok da hoş bir gözlüktü. gözlüğü taktım ve herşey o an değişti. kadın afet olmuştu karşımda.tam o sırada şoförsüz bir kamyon girdi aramıza.. nese bindik kamyona. sürüyorum ama o kadar hızlı sürüyorum ki motordan sesler geliyor sanki kıyamet kopuyor. en son bir viraja geldim. hayatımda böylesini görmemiştim. virajı alamadım. uçuruma yuvarlandık. ama taklalar atarken de kullanıyorum kamyonu. vites bile değiştiriyorum. en son kadının camdan fırladığını gördüm ama düştüğünü görmedim. o anda uyanmışım. biraz daha kalsaydım keşke kadının düşüşünü görürdüm.
