Yıllar önce girdiğim bir entry'i, öylece bir başlıkta gezinirken gördüm. Hatta ne güzel bir entry bu kim yazdı acaba dedim. Yazarına baktım ki ne göreyim. Yıllar önce kendim yazmışım. Sonradan hatırladım ne zaman yazdığımı. insan bir hayli değişiyor vesselam.
Değişim kendi kendini yabancılaştırıyor insana. Yabancılaşmak çok garip bir kavram. Belki de modern dünyanın yan etkilerinden biri. Sahi acaba ortaçağ'da bir kont'un akşam evine gidip, sosyal, kültürel, teknolojik gelişmelerin kendini yabancılaştırdığını düşündüğü olmuş mudur? Bundan beş sene önce yaz aylarında arkadaşlarım şu anda ne yapıyor diye düşünürken, ve tatil biter bitmez yazın neler yaptıklarımızı konuşurken. Şimdi anlık olarak konuşabiliyoruz, canımız sıkılınca uçağa atlayıp buluşabiliyoruz. Acaba on sene önce var olmayan akıllı telefonlarımızın hepsi bir anda çalışmasa yaşam nasıl devam eder, kaos oluşur mu? Düşününce çok mu güzel şeyler bunlar?
als hastalarına bağış toplamak amacıyla yapılan eğlenceli bir duyarlılık projesi. bill gates, mark zuckerberg, jimmy fallon, justin timberlake, triple h, dwayne johnson gibi birçok tanıdık isim destekliyor. biri sana ice bucket challenge yolladıysa 24 saat içinde başından aşağı buzlu su döküyorsun ya da 100 dolar bağış yapıyorsun. eğer başından aşağı suyu dökersen 3 kişiye challenge yollama hakkın oluyor.
Olmadık bir şekilde dinleriz bu şarkıları. Bizi alır çok uzaklara götürür. Sanki yıllardır dinliyormuşuz gibi. Tekrar tekrar tekrar replay butonu kırılacak gibi olur. Şarj biter, bizim dilimizde hala o şarkı. Ümidi, korkuyu, acıyı, umudu aynı anda hissettirir. Omuzumuzda bir el hissetmiş gibi oluruz, tüylerimiz diken diken olur. Haykırmak isteriz, yıllarca farklı hesaplar yüzünden içimize attıklarımız şeyleri. Garip. Herkesin yaşadığı hayat işte.
elektronik cihazlar, kuruyemiş, altına kaçıran ufak veledler, kıllı ve göbekli 65 yaş üstü amcalar, cami' de mihrap' ta yıkılmış olmasına rağmen hala penelope cruz edasıyla hareketlere sahip olan yaşlı teyzeler, havuz başına getirilmeyecekler arasında ilk sıraları işgal ediyor.
önümüzdeki yıl için planladıgım uludağ sözlük zirvesi.
sırf ekonomiye birşeyler katılması için biz insancıkları sömürmekten geri durmayan zihniyetin ürününü protesto etmek amacıyla yılın en saçma günü 14 şubatta boğaz köprüsünde eylem yapıyoruz. önce bir gidelim ne yapacagımıza orada karar veririz.
Aşşagıdaki cümleleri her okudugumda kendimi buluyorum. Gerçeklerim beni dertlendiriyor. Dertlendikçe yazası geliyor insanın. insan yazdıkça daha çok dertleniyor .
"fakat, allah kahretsin, insan anlatmak istiyor albayım; böyle budalaca bir özleme kapılıyor. bir yandan da hiç konuşmak istemiyor. tıpkı oyunlardaki gibi çelişik duyguların altında eziliyor. fakat benim de sevmeye hakkım yok mu albayım? yok. peki albayım. ben de susarum o zaman. gecekondumda oturur, anlaşılmayı beklerim. fakat albayım, adresimi bilmeden beni nasıl bulup anlayacaklar? sorarım size:"nasıl?" kim bilecek benim insanlardan kaçtığımı? ben ölmek istiyorum sayın albayım, ölmek. bir yandan da göz ucuyla ölümümün nasıl karşılanacağını seyretmek istiyorum. tehlikeli oyunlar oynamak istiyor insan; bir yandan da kılına zarar gelsin istemiyor. küçük oyunlar istemiyorum albayım."
malumunuz kara tarih yaklaşıyor. yılbaşı zımbırtıları almış başını gidiyor ama asıl tehlike ondan sonra başlayacak. her yer kalplerle dolacak. o zamana kadar bu tarihi ortadan kaldırmak için ne yapmamız gerektigini düşünelim ve bu başlık altında tartışalım. eger kaldıramıyorsak bile biz yalnızlar ordusu olarak o gün için farklı planlar gerçekleştirip, etkisini azaltmanın yollarını bulalım.
altın madalya takılası insandır. helal olsun dedirtmiştir. ayrıca paradise05' in konuşma tarzına ve uslubuna katlanarak işinin ehli oldugunu da göstermiştir.
nedenini de bilemezsin. tek başına aktiviteler yaparsın. maça gidersin. sinemaya gidersin. lüks lokantalarda yersin. sokaklarda gezersin. alışveriş merkezlerinde elbiseleri denersin. tüm magazalara girersin. begendigini alırsın. güzeldir aslında. ama biri olsa daha güzel olur.
hayat tuhaf be. hiç ummadıgın kişiler, hiç ummadıgın şeyler yapabiliyor. bir zamanlar deli gibi aşık oldugun kişiyle karşı karşıya oturuyorsun. ve sırf onu teselli etmek için sana deli gibi aşıktım ama şuan değilim diyorsun. kendine bile itiraf etmekte zorlandıgın gerçeği pat diye onun yüzüne söylüyorsun . ve iyiki de tanımışım seni, iyiki de sana açılmamışım o zaman diyorsun. bir zamanlar deli gibi sevdigin, hayatımda tanıdıgım en güçlü kadın dediğinin karşında çırpınışlarını görüyorsun. çaresizliğini. ağladığını görüyorsun. kadınlar ağlamasın. hiç kimse aglamasın. anne sen de aglama. ben kötü biri değilim. valla bak. hayat kötü. ve ben kötülerin arasında iyi olmaya calısıyorum. ne kadar olabilirsem. ağlama anne, beni de ağlatıyorsun.
Bugün gene ölüyorum. Bugün gene ölüyorum yaşama tutunmak için onlarca bahanem olmasına rağmen. Ölülerin içinde yaşlanıyorum. Uyanın diyorum, ölmüşler uyanırlar mı? Ben ölmekten sıkıldım, kurtarın artık beni desem duyarlar mı?
