istop oynarken sevdiğim kızın adını söylemek için benim adımı söylemelerini beklerken yaşadığım heyecanı çok özledim. Sevdiğim kızın adını söyleyince böyle masum masum beni yakalamasını beklemeyi, beni vurduktan sonra artist bir eda ile tekrar onun adını söylemeyi çok özledim.
7 kule oynarken şu an bowling oynarken hissetmediğim topun taşları devirmesi anında sağa sola koşuşan arkadaşlarımın birbirine çarpıp düştüğünde yaşadığım heyecanı,
Sokakta maç yapmadan önce sıraya girip adım hesabı ile adam seçmeyi-seçilmeyi,
Kale direği olarak kullandığımız kaldırım taşlarının üstünden geçen her top sonrası goldü değildi tartışması yapmayı çok özledim.
Susayınca topluca aynı çeşmeye koşmayı, koşarken 1'im Allah 1 diye bağırmayı,
ip atlayan kızları düşürmek için ipi sallayanların yanına gizlice yaklaşıp ipi sertçe çekmeyi çok özledim.
Saklambaç oynarken çanak çömleğin patlamasını çok özledim. Sahi nerede nasıl patlardı o çanak çömlek ve biz neden o cümleyi çığırarak tüm mahalleyi ayağa dikerdik halen çözemedim ya neyse.
Pas oynarken arkadaşı eşşek yapmak için topu ayaklarına doğru atmayı,
Mendil kapmaca oynarken, mendili kapıp kaçanın peşinden koşup surat üstü yere kapaklanınca ağzı burnu dağılan adamların "tağam tağam bişe yok" diye ayağa kalkarken sergilediği o vakurlu tavırlarını izlemeyi,
Kısacası akşam ezanının eve giriş zili anlamına geldiği günleri, Pazar akşamlarının kasvetini, Bizimkiler dizisi öncesi banyoyu, Cuma okul çıkışı zillerinin o muhteşem ahenkini çok özledim...
Bitmez aslında.
Şimdi sokaklar çocuklara muhtaç, çocuklar sokaklara. Daha bu sabah evin önünde maç yapan 4 çocuk görüp arabaya gelen toplar yüzünden kızmak için pencereyi açtım. Sonra hiç sesimi çıkarmadan 5-10 dakika maçlarını izledim. beşiktaş'ın durumu malum, hemen kendime bir takım seçip onları tuttum, baktım yeniliyorlar hemen pencereyi kapatıp içeri girdim. Beşiktaş'ın bu halini de kendime yordum ya orası ayrı mevzu...
Çocuk olmayı özledim be. Ve o masumluğun, o saflığın benim üstüme bol geldiğini fark edip özlemekle yetindim.
Sonra bir sessizlik saracak bedenini. Hiçbir şeye tepki veremez olacaksın. Ellerin tutmayacak. Ayakların gitmeyecek. Yemeyeceksin, içmeyeceksin. Nefesin kesilecek. Çoğalıp hemen akabine azalacak çevrendekiler. Sen ne istersen iste, ne kadar çabalarsan çabala değişmeyecek. Olmayacak.
Sessizlik, sessizlik saracak bedenini. istemsizce ve usulca ayak uyduracaksın. Çekileceksin o bir türlü kıramadığın kabuğuna. Tıklatanlar, çıkarmaya çalışanlar olacak. Ama çıkamayacaksın. işte sen de busun, herkes gibi sen de gücü kudreti hiçbir zaman tam anlamıyla yetmeyen bir fanisin. Anlasana insansın işte. Et ve kemik, ruh faslı tamamen hikaye. Beceremezsin. Ne yaparsan yap. Ferhat dağları delmişmiş, Mecnun çöllere düşmüşmüş, hepsi hikaye, hepsi acı son, hepsi amaçsız.
Hiçbir şey, açık ve net söylüyorum, bu hayatta hiçbir şey seni onun kadar yoramaz, seni onun kadar üzemez, hiçbir şey, hiçbir amaç, hiçbir gaye seni bu kadar yıpratamaz.
Vazgeç demiyorum. Ama vazgeç. Vazgeç ki vazgeçmeyenlere inat bir değerin olsun şu hayatta. Küçüldüğün yerde kalma, küçüldüğün anda kalma, küçülme be birader, küçülenlere bak ve küçülme. Sen yapma. Bari sen yapma.
Çünkü sen de yapınca insanlığa karşı umudum kalmıyor. Bu duyguya karşı, bu varoşluğa karşı, bu yolsuzluğa karşı hiç umudum kalmıyor. Gücüm kalmıyor. Gözünü seveyim kalk. Yürü de ayakların amacına, tut da ellerin yaradılış gayesine ulaşsın. Başka ruhları sev ki, hayatın dallansın ve ruhun budaklansın. Hadi kalk.
Yürürken önüne hep engeller çıkacak, sen aşacaksın onlar çoğalacak, çoğalarak saracak yollarını. Yeni yeni hedefler, her hedefinin sonunda yeni yeni kazanımlar... Sen yürüyeceksin, aşacaksın, yılmayacaksın, yorulmayacaksın; ama sonu gelmeyecek. Her seferinde acıklı bir türkü duymuş gibi hüzünlü vazgeçmeler. Bir rüyanın en güzel anında uyandırılmak gibi. Sinirlerin yıpranacak, tükeneceksin, sineceksin belki; ama durmayacaksın. Durmamalısın. Hayallerin varsa çabalarında olmalı... Sonunda amacına ulaşamasan da yürüdüğün bir yol ve o yolda engeller de olmalı.
her bünyenin kafayı taktığı olgu aslında. lan acaba!.. demişizdir hepimiz. acaba bir gün birileri çıkacak "hayaldi olum her şey, kandırdık seni, şimdi siktir git gerçek dünyaya" diyecek mi diye düşünür durur insan. en azından anlık da olsa keşke olsun dediğimiz de olmuştur. zaten her birimiz kendi filmini oynayan başrol oyuncuları değil miyiz? kimimiz silik, kimimiz sikik, kimimiz aşmış, kimimizse şaşmış şekilde yaşar gideriz.
nerden aklıma düşürdünüz amk ya. azer bülbül ölmüş dediler, üzüldüm doğru mu değil mi bir bakim buralara dedim, geldim. yazdığım başlığa bak. hepimiz hayaliz olum, uyanacaz pek yakında azer gibi. harbiden lan...
bu arkadaş bugün resmen türk futbol tarihine geçecek bir kurtarış yaptı. havada uçarken topu yakaladı, sevdi, okşadı, sonrada ittirdi... insan mısın birader? resmen en iyi zamanından bir buffon* kurtarışı izletti.
neredeyse hergün "lan acaba" diyip göz attığım sözlük.
değişen bir şey var mı? yok.
başlıklar yine sikindirik mi? evet.
entryler? ...
dünün beğenilenlerinin neden beğenildiğine bir türlü anlam verememeye devam mı? evet.
geçen haftanın en beğenilenlerinden ancak 10 tanesini mi beğeniyorum? evet.
önceden çerezimi biramı alıp sözlük başında saatlerce entry okumaz mıydım? evet.
lan ben mi değiştim, mallaştım mı? galiba. yoksa düşünmek, ağlamak, gülmek arasında insanların gidip gelmesini sağlayan entrylerle doludur... tabi tabi öyledir...
sözlükte selamlaştığım bir tane adam kaldı mı? hayır.
yazılarını okumak için sözlüğe girdiğim yazar sayısı kaç tane? iki-2.
önceden kaç taneydi? onlarca.
nerde bu yazarlar? öldü mü amk? hayır.
çok sevdikleri -yazma dürtüsü-nü mü kaybettiler? hayır. çoğunun halen çatır çatır malum sitelerde yazdığını bizzat biliyorum.
eee nedir bu sidik yarışı o zaman? kıyaslamalar falan? burada kasarak yazdığınız entrye iyi veya kötü verilen oy sayısı toplamı başka sitelerde yazdığın sikindirik bir entrynin aldığı oy kadar değildir...
neyse lan... bu, 5-6 ayda bir gelip saçma sapan şeyleri kafayı takıp ya bir tane ya iki tane entry yazıp siktir olup giden birinin serzenişleri. takılmaya devam. değişmeyecek bir şey için binlerce makale yazsak ne olur. reklam alıyor mu? alıyor. gerisinin amına ben de koyim gitsin...
beyoğlu emniyet müdürlüğünde görevli polis arkadaşımdan emniyet müdürlüğüne herhangi bir saldırının olmadığını öğrendiğim haber. tarlabaşının karıştığı, molotof atmışlar sağa sola... arkadaşın "klasik rutin olaylar merak etme" diyip telefonu kapattıktan sonra insanları heycanlandıran bu sikik sanal alemide lanetliyorum amına koyim...
her rahatsızlık gibi boktan bir ruh hali oluşturan, hayattan zevk almanı engelleyen, bilgisayar denen ibne yüzünden ortaya çıkmış zamanımızın sikik rahatsızlığı.
tedavisi yok. azaltma şansınız var, o da ekzersiz dediğimiz illet hareketlerden oluşan bir fizik tedavi süreci. yanında ağrı kesici, antidepresan ve kas gevşetici haplar. kaplıca tedavisi de gayet etkilidir. en rahatlatıcı yöntem yüzmek; ama nerde, ne zaman, nasıl söyleyen yok.
en büyük sebebi stres. belirtileri şiddetli kas spazmları sonucu vücudunuz herhangi bir yerinde başlayan şiddetli ağrılar. birçok rahatsızlık vermekte, yazmakla bitmez. fıtık başlangıcıdır. boyun düzleşmesini siker atar. o kadar pis diyeyim. memur hastalığı falan bok yemiş yanında.
böyle vücudunuzun belli belirsiz noktalarında kasılmalar oluyorsa, bir beyin cerrahına gözükün derim...
Siz, şanslı olanlar; gerçek bir sevgi nedir görmek istiyorsanız, bugün anneler gününü kutladığınızda annezin yüzündeki mutluluğa bakın; çünkü bugüne kadar çizilmiş en muhteşem resim annelerinizin gözlerinde saklı...
mersin mitingine 7, kırşehir mitingine 30 kişinin katıldığı parti. ne bilim ben gittiğim şehirdeki akrabaları toplasam daha fazla adama hitap ederim sanırsam. bir de hakkında ciddi ciddi entryler girip anketlerde %8 lerden bahseden insanlar var. bu; haydar baş ın %30 alamazsak siyaseti bırakacam demesi gibi bir şey sanırım.
edit: mersin mitingi sonrası açıklama;
--spoiler--
Mersin mitingimiz dün öğleden sonra alınan bir karar ile iptal edilmişti. Miting alanı ve ses sistemleri bile hazırlanmamış hatta bugün gün içinde mitingin iptal edildiğine dair Mersin halkına bilgi verilmişti. Tüm duyurularımıza rağmen mitingin iptal edildiğinden haberdar olmayan küçük bir kitlenin alanda toplandığını öğrenen genel başkanımız Osman Pamukoğlu nezaket gereği alana uğramış ve oraya kadar zahmet etmiş insanlara zaman ayırma centilmenliğini göstermişti.
--spoiler-- *
--spoiler--
bazı duyguların telif hakkını almak istiyorum. mesela aşk. kimse bana sormadan aşık olmasın lan... sonra ayrılınca buraya gelince bik bik bik o kötü o kaka o şırfıntı o şerefsiz. banane lan bana mı sordunuz? gezerken iyi, elini tutunca heycanlan, öpünce uç, sonra ayrılınca gel buraya bik buk bok.. aşık olurken bana soracaksınız, en çok bana, ben saksı mıyım lan burda?..
--spoiler-- **
yakında internetin ne hale geleceğine güzel bir örnek.
ilerde rahat rahat bir kişinin orospu çocuğu olduğunu belirtemeyecez mesela. yasaklar gelmeden rahat rahat söyleyeyim; amcık hoşaflığı yapmayın lan amına koduklarım.
kampanya olarak uygulanabilecek bir fikir. zira bu başlığın, bu konunun üzerine gidilmelidir. olmaz denmemeli, gayet olabilir. insanların özgürlük denen ne idüğü belirsiz şeyi yaşayabildikleri tek yer olan sanal aleme de prangalar vurulması sonucunda haykırmanın en mantıklı şekli.
siyasi kimliği beni hiç ilgilendirmiyor. kimin haklı kimin haksız olduğu da umrumda değil. zaten bomboş siyasi tartışmaların göbeğinde kalmış liderlerden biri daha.
ama dün verdiği tepkiden sonra inci sözlüğü takip ettiğinden şüphelendim. adam resmen ikinci entry olup;
işin açığı türkiye'de sözü geçen her kesimin düzenbazlarına lafı sokup kenara koymuştur. bakın her kesimin gülü de var, boku da var demiştir. düzenin çarkını, tekerini, dümenini sikeyim demiştir. az akıllı olun la, yemeyin birbirinizi demiştir. türk televizyon tarihinin en iyi dizisi, türk televizyon tarihinin en iyi dizi bölümünü çekmiştir.
arda turan'a göre türkiye'nin en iyi yerli futbolcusu. fenerbahçe ile transfer söylentileri çok can sıkıyor. sebebi fenerbahçe'yi sevmemem falan değil, rakip takımda olmasın hiç değil. sebebi böylesine göze batan yetenekleri barındıran bir futbolcunun; yaşını başını almış, tam demlenmiş durumdayken avrupaya gidip türk futbolunda da hem mücadele gücüne sahip, hem fiziki futbola yatkın, hem de 60 metreye şakşuka pas atabilen futbolcular olduğunu ispatlamasıdır. selçuk inan hakkında bu kadar az entry girilmesi can sıkıcı. üç büyüklerden birinde top oynamadan mevcut konumunda bu kadar sivrilebilmesini değerlendirip direkman avrupaya bir bilet alması gerekir. ayrıca önceden belirttiğim gibi ligden koptuğum halde sırf bu adam için trabzon spor maçlarına gidiyorum. futbolda ön libero olmak için kazma olmanın gerekmediğini bütün genç futbolcu kardeşlerine ispatladığını görmek mutluluk verici. türk futboluna olan inancımı arda, gökhan gönül ve ismail köybaşı ile birlikte sürüklüyor.
bir futbolcuyu sevmek için, izlemek için illaki sergen yalçın çakması olması gerekmiyor. ulan ikidir hakkında övgü dolu sözlerle entry döşüyorum, adama karşı platonik bir şeyler olmasın. hassiktir diyorum kendime hassiktir.
sayısalcıların %90 ı zengin olcam, paranın amına koyacam, karı kız peşimden koşacak diye bir hevesle üniversiteye gider; fakat, yine %90 ı erkek olan, sikindirik bir bölümde, kafasını derslere siktirerek, götünü sandalyelere siktirerek, elini de kalem ve cetvel tarzı envanterlere siktirerek mezun olur. karı kız bunun peşinden koşmaz, bu karı kız peşinde koşar; nüfus yetersizliğinden bir çoğu da siki tutar. daha sonra 600-700 tl maaş ile özel sektör de siktirmeye devam eder. baktı olmadı, kpss ye girer 95-96 gibi çok iyi bir puan alıp derece yapar, büyük çoğunluğu bu puanlarla bile atanamaz, atananlar düz memur olur, 1300 tl maaş alır, annesi bir kız bulursa evlenir bulamazsa siki avuçlamaya devam.
gelelim sözelciye. bunların da %90 üni'de kızların sebil olduğu bölümlerde okur. kız bulmaya uğraşmaz; çünkü sağı solu kız kaynıyordur. sayısalcı it gibi çalışırken, bu sağda solda karı kızla para yer, yatarak okulu bitirir, mezun olur. sonra gider özel olmasa bile kpss de 70 civarı bir puan alıp rahat rahat istediği bölüme atanır. nitelikli memur olursa 2500 tl ye yakın maaş alır. işi yatıştır, para nakıştır, sözelciler götoştur; ama sonları bize takıştır...
not: sayısalcıyım amk. var mı?
edit: imla.
edit2: başlık değiştiği için entry anlamsız olmuş.
bu şekilde araba almak isteyenlere yardımcı olmak amacıyla birkaç bilgi vereyim;
öncelikle belirteyim bu iş akıl-mantık işi değil. anadan babadan zengin piçler okumasın boşuna akılları almaz.
25000 tl lik orta sınıf ikinci el bir araba alıyorsunuz diyelim;
-25000 tl kredi çekmek için en uygun faiz oranını şu an için iş bankası vermekte, bu her hafta değişen bir durum. üç-beş kuruş farklılıklar olsa da 25000 kredinin 36 ay taksitle geri ödemesi 30600 tl. yani 25000 tl lik bir arabayı kredi ile alıyorsanız 30600 tl ye geliyor.
-arabayı üstüne almak için (plaka değiştiriliyorsa) 142 tl noter gideri.
-araba istanbul-ankara-izmir plaka değilse -ki ilden ile değişen bir şeydir- trafik sigortası ortalama 180 Tl.
-trafik dosya masrafı, plaka masrafı, cartı curtu 90 Tl.
-ilk defa kasko yaptırıyorsanız 1180 tl.
kredi dahil aylık gideriniz; 850(kredi)+100(kasko): 950Tl (muayene, vergisi dahil edilirse ve ilk seferlik giderler aylara dağıtılırsa) 1000Tl.
ayda 1000 tl.
1000 tl lan.
bildiğiniz 1000 tl.
bakın arabanın sorun çıkarması durumunda oluşan masrafları ve aylık yakıt giderini eklemedim daha. küçük bir şehirde, işe araba ile gidip geliyorsanız bu miktar yakıtla beraber;
1200 tl.
bakın daha gezmediniz tozmadınız, sadece bir araba aldınız ve sapasağlam şekilde çalışan arabayla sadece işe gidip geldiniz.
yani işin özeti aile yardımı olmadan böyle bir araba alma fikriniz varsa çok ama çok iyi düşünün hacı.. böyle 1800-2000 tl maaş alıyom diye atlamayın olaya. ödeyeceğiniz miktarı sadece arabaya ödenen miktar olarak düşünüp heycanlanmayın. işin aslı benim gibi yarra yemeyin. *
Bazen sessiz kalmak istiyorum, hiç konuşmamak. Bazen yarım kalmak istiyorum, hiç tamamlanmamak. Çırpınmak istiyorum, boğulmak üzereyken son kez çırpınmak. Bazen susmak istiyorum, cevabını bildiklerime cevapsız kalmak. Bazen Günahlara gömülmek istiyorum, gömülmek ve sevapsız kalmak. Bazen ise anlatmak istiyorum; ama kimseye dinletmeden-dinletemeden, kendi kendime anlatmak ve yalan söyleyip kendi kendimi aldatmak.
sessiz sessiz ilerliyorum karanlık bir kolidorda. çıt çıkmıyor. dolap ahşaplarını kemiren kurtlar bile ölmüş sanki. bu insanı delirten bir sessizlik. sonra babacık diye bir ses duyuyorum, ses derinden ve ürkek. bir kız sesi. şaşırmışım. kim bu diye sağıma soluma bakınıyorum. karanlığın içinde buharlaşmış bir kız çocuğu silüeti. kız hafif hafif yaklaşıyor. yaklaştıkça beliren gözlerinde korkuyu görüyorum, iliklerime kadar tırsmışım. korkakça "sen kimsin" diyorum. kız cevap vermiyor. o sırada kafama bir tokat iniyor. ama canımı acıtmıyor. noluyor lan diyip arkamı dönüyorum ve ne göreyim bizim behzat amir ters ters bana bakıyor. noluyor lan, nerdeyim ben?.. aklımda binlerce düşünce sevişmeye başlamış.. çok düşünme la.. diyor ve bir tokat daha patlatıyor. yine canım acımıyor. ulan canım niye acımıyor?.. çocuk? çocuk vardı ona ne oldu diye çocuğa bakmak için arkamı dönüyorum. çocuk bir kelebeğe dönüşüp serçe parmağıma konuyor. behzat amir çocuğu parmağımdan hafifçe avuçlarının içine alıp havalanmaya başlıyor. korkudan altıma yapacakken behzat amir silahını şakağıma dayayıp tetiğe basıyor... dııııttt diye bir ses ve klasikleşen beyaz ışığa doğru havalanma... tam sonuca ererken uyandım...
