önce piyasa sanatçısı olunur. ünlü insan sınıfına dahil olunur. bazen bir gazetenin köşesinde yazar, bazen bir ajansın telefonun ucunda manken, bazen bir kanalın desteğiyle tarihçi, bazen bir hükümet yanlısı gazetede genel yayın yönetmeni, bazen bir holding bünyesinde göz önünde bir makam kapılır, bazen kolpa yapımcılık mesleği seçilir ama tek amaç hükmetmek, paraya ve iktidara sahip olmak, güçlü olmaktır. şöhreti yakalamaktır. gel zaman git zaman güç, konum, para elden kaymaya başlayınca "ühhü ehhe ühhü bana sözlükte sövüyorlar", "sözlükte mastürbasyon yapıyorlar" gibi saçma sapan açıklamalar yapılıyor ama bunlar tutunmak için son çabalardır.
kafasından bir kaç tahtası eksik olan, biz gibi sıradan insanları ciddiye alan, "bakın sizi takip ediyorum" mesajı vermeye çalışan, hakkında methiyeler sıralandığında mutlu olan, hataları ve çarpıtmaları suratına çarpılınca kızan ünlü. alıp bunu gelişmiş bir ülkeye atsanız aç kalır çünkü söylediklerinin sadece burada kıymeti var.
