sürekli bekliyorlar ki, birisi gözlük taksa da üzsek onu bir şey söylesek, zayıf olsa kızdırsak, şişman olsa deli etsek, ateist olsa , dindar olsa, ben bunları siyasetçilere benzetiyorum ki onlar daha kötü evet.
uzun yazmak yersiz anlamsız, tuhaf geliyor artık bana da bunlar.
galiba bu insanlar çok şanslı mükemmel ötesi varlıklar. insan sonuçta.
neyi kastetti bilemem olayın dışındayım tamamen, çünkü izlediğim tek şey mecburen klipler ve açık seçik programlar askerde mecburen diyorum çünkü kumanda bende değil.
ama bu olayın arkasında istihbarat örgütlerinin olduğu bi gerçek.
taburlarda alaylarda olan bütün şantiye nöbet, hizmet işlerini yapan bölüktür bu.
bunun içindeki muhafız takımı ise en işe yaramaz en kavgacı en piçlerin olduğu takımdır. sadece nöbet tutarlar. sekiz oncuyuz ne sağcı ne solcuyuz derler.
adam döverler. firar ederler. içeri kadın sokarlar. nöbette içki içerler.
komutanları da komiktir. felaket adamlardır. hapishaneyi basar içerdeki mahkum askeri döverler. temizlik yapmayan yeni gelmiş acemilerin kafasını kırarlar.
komutanları zaten uçmuş.
yakışıklı dik dur. çek palaskayı aa dik dur diyen bir adam sürekli böyle der.
sonra selam vermedin ya - aa yakışıklı bana neden selam vermiyorsun yoksa beni beğenmiyor musun der. kırıktır yani biraz.
sonra - barfiks direğine yaklaşır yaşlıdır kiloludur ve en önde ben, bize barfiks öğretecek, bakın böyle çekeceksiniz der direğe asılır kalır. bir tane bile çekemez. ben bağır bağıra anıra anıra gülerim herkesle beraber ahah.
tabi der ağır ya elbiseler o yüzden çekemedim.
sonra yolda bir kedi görür - yakışıklı bu kedi ölmüş mü niye yatıyor?
+ komutanım uyuyor.
- aa olmaz ki demin de yaıyor du bu kaldırın şunu. diyecek kadar tuhaftır. daha neler neler.
askerde mantık yok olamaz.
bunlara askerde rdm diyorlar kısaca. rahatına düşkün mehmetçik
sivil hayatlarında hapse girmiş, uyuşturucu kullanmış askerler. silah alamayıp, sürekli ağır işler yaptırılan askerler.
senin başkasını oturup beklediğin o kıyıda dolaşıyorum ben artık. banklar var her palmiye ağacının arasına serpilmiş. ve derin bir ıssızlık. sadece martı çığlıkları ve dalgaların sesi. kıyıya gelip, vurup, tekrar dönüyorlar geri. ve tekrar vuruyorlar kıyıya. aylarca dolaşamadım buralarda sen gittikten sonra. aylarca dinleyemedim metallicayı. aylarca bakamadım enginlere. ya da baktım ve; her yerde gördüğüm yaralı yüreğimin beynimde oluşan tecellisiydi. ve gözlerimin gördüğü sadece mutsuzluğumdu sahilde. ağır ağır yürürken botlarımın uçlarını seyrederdim. biraz daha sarılırdım montuma. biraz daha süzülürdü gözyaşlarım her seferinde daha fazla yanaklarımdan. nerede dursam kirlenmiş, nerede dursam kullanılmış gibi gelirdi bu şehir. ve benim doğduğum şehirdi bu başka gidebileceğim yer yoktu. sen hiç kendi şehrinde sürgün edildin mi yüreğinden? o derinden yaşadığım acılar yok artık. ya da dondurdular. onun yerini derin bir unutkanlık aldı şimdi.. ve klavyeden bu sözlüğe dökülen sözcükler. iki gecedir müthiş uykusuzluk çekiyorum. ne yüzümdeki çizgilerin derinliğini umursuyorum, ne de gözlerimin altındaki siyah halkaları. dış görüntüm biraz berduşça. ama moralim oldukça iyi. ya da bu da ruhumun bana oynadığı bir oyun belki. sevgilim, gece yarısı değildi senle yürüyüşlerim ilk zamanlarda. 24 saatti. sonra geceye döndü. o da bitiyor artık yavaş yavaş. ve ben doğduğumdan beri ilk kez bu kadar acı çektim çok zamansız ve oldukça yoğun bitkin bir zaman diliminde. karşıma bazı dostlar çıktı. allah seni elimden alırken başka kimlikleri verdi hayatıma. sadece aşkla var olmak zorunda olmadığımı öğretti bana. şimdi dön ya da dönme hikayesi değil artık olay. aslında bizim olayımız diye de bir şey yok artık. bir hayat kurdum kendime. güzel mi bilmiyorum ama oldukça huzurlu. ve içinde sen yoksun. senin adını anmadan geçen bir günüm yoktu. ama artık var biliyor musun? ve hala şaşkınlıkla görüyorum ki sen beni hiç düşünmemişsin. hala da hiç düşünmüyorsun. sensizliği sen yaşarken yaşamak çok zor gelmişti önceden. şimdi alıştım diyelim. ama mutlu olmaktan bile o kadar korkar oldum ki. mutlu olduğumda içime derin bir acı çörekleniyor ardından. o acının adı sen değilsin. o acının adı yalanlar ve kaybettirdiğin güven duygusu. biliyorum hesaplaşmamız başlamamış senle henüz. bense kapandı sanıyordum bu hesap. bu yoldan giden bendim yalnızca. şimdi bir de senin gidişin var. ama bana dokunmadan git n'olur. senle birlikte geceleyin yürüdüğümüz sokaklarda ben çok yalnız dolaştım, çok yalnız yürüdüm. şimdi sıra sendeyse beni yanına almadan git. ben sensizliği yaşarken o sokaklarda, sen mutluydun başkasıyla çünkü; terkedilene kadar tabi...
1920 yılında atatürk ün isteğiyle tbmm de ilk kürtçe konuşmayı yapan milletvekili. daha sonra 1924 yılında bu konuşma sebebiyle idam edilmiştir. dersim lidir. mikail aslan ın dayısıdır.
show tv de ilk yayınladığında izlemediğim daha sonraları geceleri tekrarları yayınlanırken gördüğüm ve hayranı olduğum dizi.
üstelik bu dizide mustafa üstündağ, cemal adlı karaktere öyle bir can veriyordu ki hala gülüyorum.
