Başlıkta da belirttiğim gibi arkadaşlar ayrı eve çıkmak istiyorum. Yaşım 23, hem okuyorum hem çalışıyorum. istanbulda ailemle oturuyorum, birikmiş param var, taliplerimi bekliyorum :)
Şaka bir yana Çanakkalede ev buldum ve açıköğretim okuduğum için istediğim zaman derslere girebilirim orada. iş garanti gibi ama olmazsa bulurum.Aile ile yaşamak çok sıkıyor herşeye karışıyorlar. Sizin görüşleriniz nelerdir, tek yaşayanlar veya bu durumda olanlar görüş iletirlerse sevinirim. Birde aileme söylemeye çekiniyorum bunu nasıl söylerim?
aslında iyi biri gibisin
merak etme çok güzeldir nick'in
birde yazmayı bilse idin
internetin a. koyar idin
temelini sağlam yap
ilişkin uzar gider
osurmamaya gayret et
uzmanlaşmasın eller
zaman gidiş zamanı
67 kere öperim seni
duyunca evlat acısı gibi koyan, düşündükçe içime öküz oturtan hadise. ne istediniz lan canım ağaçlardan. yetmedimi yaptığınız doğa katliamı. inşallah biter bu kıyım.
Bence kimsenin kimseyi sevmesinin zorunda olmadığı ama saygı duymak zorunda olduğu (özellikle bu kişi yaşadığın ülkenin cumhurbaşkanı ise) bir durum daha iyidir. Zira işler karşılıklı sevgiden değil saygıdan oluşur.
Çok saçma bulduğum bir eylem. (Kendi düşüncem tabii) Gerçek bir insanla oturup karşılıklı çay içerken oynamak varken neden bir robotla satranç masasına oturayım.
Cep telefonunun gereksizliğini anladığım anda dönüştüğüm kişi. Zira ulaşmak isteyen insan her türlü ulaşıyor sana. Gerisi boş muhabbet veya işi düşenlerin seni sürekli rahatsız etmesi durumu. Birde sağlığa etkileri varki kanserden beyin tümörüne, alheizmar dan kısırlığa kadar birçok etkisi ispatlanmış durumda. (inanmayan araştırsın)
