zaman hep geçer durmaz ki ardından bir varmış bir yokmuşlara atar bizi, ya şu harflerin bile saniyelere söz geçiremediğini gördükçe ne bileyim melankolik bir yanı vardır benim sözcüklerimin ama zaman girince araya o zaman var ya öyle birşey ki ben inanıyorum ki yelkovanın dili olsa o da katılırdı bu melankolikliğe. Çünkü öyle bir an olur ki işte herşey yaşanmışlığa atılır derler işte o zaman; geçmiş zaman olur ki, diye... Öyle ya geçmiş zaman olur ki yarınlar bitmesin.
hiçbir zaman olamadım hep yarımdım yarm kaldm kendime ait bir kalemim vardı bir de buruşuk bir kağıt parçası. Bu kadarla kaldım ben. Hayatın unuttuğu sıradansallaştırdığı biri oldum ne azdım ne de çok, ne vardım ne de yok... Şimdi de ne olmak istiyorum ne de olmamak.
Öyle bir an gelir ki bırakmak zorunda bırakılırsın sen buna engel olabilirsin eğer seviyorsan yıkarsın geçersin gerekirse kaçarsın ama araya gurur girince seviyorum bile diyemezsin ya doğru aşkta gurur mu olur diyenler vardır da bazen o gururun olmaması sevgiyi bile yok sayabilir... En zoru da buna alışmaya çalışmak.
