akabinde burun direklerinin sızlamasıyla beraber sonuçlanır. ama nice diş ağrılarına, karın ağrılarına, mide ağrılarına, baş ağrılarına, bedeldir.
böyle yumruk gibi sokulur yutkunamazsın, konuşamazsın bile. ağlamak anlamsız neye çare ki? gitsek böyle kimse olmasa, ses duymasak mesela hangi deliğe sığarız ki öyle bir durumda. hani duymak istediğimiz sesler var, görmek istediğimiz suretler.. sanki biraz daha refah yaşamamız için nedenler işte onlar yok ya her gün o düğüm biraz daha büyür büyür ve nefes almayı da unuturuz. belki bir gün ölürüz.
yaşanılan bir kaç hatırayı görmezden gelmektir. yoksa silmek mümkün değil hafızayı kaybetmedikten sonra.
yaşamadık sayıyorum, bi geçmişimiz yok. sen nasıl güçlü durabildiysen, pekala bende olabilirim. kahramanım, seni örnek alabilirim. canım yanmıyor yaşananlar için, sadece biraz durgunluk var. sildim seninle olan bütün hatıraları.
hayatın tüm acımasızlıklarına, tüm çekilmezliklerine rağmen bir direniştir bu cümle. kırıldığımız, incindiğimiz bu noktadan çok uzaklarda bir yerde hayat var. yaşamamız için, tekrar gülümseyebilmek için bi neden daha var. sadece her ne kadar ağırlığı omuzlarımızda hissediyor olsak da yerden kalkıp adımlarımızı atmamız gerekir.
