hele bir de mesajın sonuna isim-soyisim yazılmışsa ve o isim-soyisimi de hatırlamıyorsanız iş daha da karmaşık bir hâl alır. evet, artık o andan itibaren tüm hayatınız bir film şeridi gibi önünüzden geçer, düşünürsünüz ve kendi kendinize sorarsınız "Kim la bu piç?" diye.
gerçi böyle durumlarda bir taraftan da insanın göğsü kabarıyor, "vay lann, ne önemli adammışım, ben adamın ismini bile hatırlamıyorum, o mesaj bile atıyor." havasına kapılıyor insan.
kesinlikle prim verilmemesi gereken zihniyettir, açık ve net...
Sırf bu yüzden self servis yapılan hiçbir yerde yemek yemem. 1-2 liralık ete 10 lira, 25 kuruşluk ekmeğe 2,5 lira para verecem, bir de sıraya girip avarel gibi elimde tabak çanakla sırada bekleyecem, yakışmaz bize bu yaştan sonra.
Onun için ne zamanki dışardan yemek yemek zorunda kalsam, masama her istediğimin getirileceği yerlere uğrarım, varsın yiyecekler azıcık daha lezzetsiz olsun.
star tv'deki yayın hayatı boyunca hiçbir bölümünü kaçırmadığım, yayın hayatı bittikten sonra da youtube aracılığı ile halen bıkmadan usanmadan her bölümünü tekrar tekrar izlediğim, yeri doldurulmaz bir yapıt...
twitter, facebook gibi sitelerdeki sanal hayatın uzağında kalan, gerçek hayatı yaşamayı tercih eden ve benim de dahil olduğum güruh bu grubun doğal üyesidir ve twitterde 100'ün üzerinde arkadaşı olanlardan çok daha az zavallıdır, o kesin.
