Birleşik Krallık ve Avrupa'yı kapsayan bir seyahat arama motoru.
eski adı goeuro idi. o zamanlarda kullanmışlığımız var ve omio iken de birçok gezimizde sıklıkla kullandık. kullanımı kolay. tren, otobüs ve uçak seçenekleri güzel ve firmaların kendi sitelerindeki fiyatlarla genellikle aynı.
bu güne kadar bizi pişman etmedi. umarım sizi de etmez.
bu link üzerinden kayıt olursanız ve rezervasyon yaparsanız eğer hem siz hem de biz 10€ bonus kazanıyoruz.
sendika'nın tabiatına aykırı olmasına karşın günümüz kapitalist sisteminde tabii ki bu da mümkün.. yaşasın paranın sıcak yüzü, gücün dayanılmaz hafifliği ve onursuzluk!
anne kızlık soyadına kadar tüm bilgilerini egemen güç yanlısı bir gruba teslim etmek istemeyen, her yıl belirli bir tutarı egemen güç yalakası bi kuruma aktarmak istemeyen, herhangi bir maça sevgilisiyle, kardeşiyle, anne-babasıyla hatta babaannesiyle bile gitmek isteyenlerin, devlet tarafından fişlenmek istemeyenlerin katılması gereken bir boykot.
aslında bu boykot yüzünden ne biber gazı ne de tazyikli su yiyeceksiniz. sadece sistem bu uygulamadan vazgeçene kadar maçı tribünde değil evinizde ya da kahvede izleyeceksiniz. hatta gerekirse izlemeyeceksiniz bile.. çünkü siz yoksanız oynana futbolun hiçbir anlamı yoktur.. bunu unutmayın ve bu saçmalığa ortak olmayın..
bizim mahallede yılbaşı günü stokta kalmış balkabaklarını yine mahalleliye itelemek isteyen şark kurnazı satıcı sloganı. akşam 10'a kadar böyle bağırıp durdu pezevenk.
- aşkım bak sana ne aldım
- bu ne?
- kabak
bi' siktir git lan. üç kuruş kazanacağım diye milletin yılbaşı gününü eziyete mi çevireceksin acaba..
acızlik ya da saçmalık diyebilirsiniz siz... ama bazı insanlar vardır bir terk edilişin sonunu ölümle sonuçlandıran... işte belki de sadece bu insanlar intihar etmeyi erdemli kılarlar... yoksa bir hayata son vermek neden anlamlı olsun ki? neden insan çekilen yürek acısını kendisinden sonrakilere bir acı bıracak nedenle sonlandırsın ki?
gazetelerin üçüncü sayfa haberlerinde rastlarız böyle insanlara, "sevgilisi terk edince 15. kattan atladı", sevgisine karşılık bulamayan üniversiteli genç tek kurşunla kendini öldürdü" vb. gibi...
hepimiz çeşitli ve birbirinden farklı acılar çekmiş insanlar olabilir ama katlanamadığımız, dayanamadığımı tek acı aşk acısı olsa gerek... çünkü söz geçiremediğimiz yüreğimizin sızlaması, hiçbir acıya tekabül etmemektedir...
hani her ölen bir şehit sayılıyor ya günümüz de, aşk acısından kendi yaşamına son veren her insan aşk şehiti ilan edilmeli tüm ana haber ve gazetelerde...
süreklilik halini alırsa bu eylem; tepki verecek olan yazarlar sizi öncelikle troll ilan edeceklerdir. daha sonra über eşit ve adaletli davranan moderasyonumuz sizi önce çaylak daha sonra da silerek kıçınıza kocaman bir tekme vururlar. bu nedenle bu tarz eylemlerden kaçının. adam gibi şeyler yazın sikerttirmeyin belanızı..
dini değerlerinin itin, köpeğin ağzında sakız olduğunu gören ve dinin siyasete alet edilmesine öfkelenen, semt camisi müdavimi yaşlı, ak sakallı tonton bir amcamızın soru şeklindeki haykırışı.. tabii bu ağır itham ve küfür sonrası abdest tazelemeye gitti ve ağzını bolca çalkaladığını belirtti.. tabii ki böyle küfür ve hakaretler olmamalı sayın amcacığım.. lütfen biraz daha sakin olalım..
gün itibariyle mümkün olmayan.. ama ileride yapılsa oldukça kıyak olabilecek bir paylaşım şekli..
misal; benim karmam gün itibariyle "1204 (efendi)" ve lock'un karması gün itibariyle "-767 (dolmuş şoförü)" ben karmamın 1000 puanlık kısmı lock'a vermek istiyorum.. bunun mümkün olması lazım. zira bu insanın sevdiği birine çay, kahve ısmarlaması gibi bir şey. şimdi benim karmam "204", lock'un karması ise "233" olsa fena mı olur.. Güzel olmaz mı? fıstık gibi olur bence..
son 500 yıldır çarkını devam ettirmek isteyen egemen güç kaptan köşkünde oturmuş purosunu içerken "hepimiz bu geminin içindeyiz, batarsak beraber batarız" diyerek korkutur bizi. biz ki; bu amına kodumun gemisinde makine dairesi ile güverte arasında sıkışmış olduğumuz halde "harbiden lan batarsak boğuluruz" diye gık çıkartamıyoruz.. ve bir gün, hiç beklenmedik bir zamanda birileri kafasını kaldırıp "artık denizi biz de görmek istiyoruz" dediğinde ise biz kafasını kaldırmaya korkan korkaklar "hepimiz bu geminin içindeyiz, batarsak beraber batarız" diyerek kaptan köşkündeki şeref yoksunu kaptan ve tayfasının bize ezberlettiği yalanı tekrarlıyoruz..
hayattan yorulmuş bir abinin kalan hayatına karşı gerçekleştirdiği bir eylem.. nefret etmiş ama vazgeçmemiş; çayı seven, içileceği zamana değer veren bir abi..
Üstad erdal Bakkal vecizesi.. üzerine iki laf etme terbiyesizliğini gösterdiğim için yakın beni..
bir şekilde devam etmek zorunda olduğumuz bir hayata sahibiz. intihar etmenin kısmen aptallık çoğunlukla ise erdem sayıldığı bir hayat. tabii burada intihara giden yolun hangi tür taşlarla döşeli olduğunu da dikkate alıyoruz.. "aaa yazık lan!" kalıbını kullanırken bile içten içe bir saygı duymuyoruz dersek yalan olur.. neyse konu intihar değil.. destek almak.. unutmak için destek almak.. biz burada unutulacak olanı "eski sevgili" olarak ele alalım.. artık günümüzde 15 yaşındaki çocukların bile eski sevgilileri var. bu nedenle içi büyük ölçüde boşaltılmış olan bir şeyden bahsetmek de boşa debelenmek gibi olacak ya neyse..
unutamıyorsan -ki ilk zamanları mümkün değildir bu- destek alacaksın.. bu destek profesyonel olabileceği gibi en yakın arkadaş veya dost tarafından sağlanabilir.. öyle ya en yakınında bulunan ve seni dışarıdan iyi gözlemleyebilen birisi bu unutma sürecinde size bir baston, yağmurluk, tekerlekli sandalye olabilir.. bu nedenle dostları olmalı insanın.. öyle çok fazla da değil.. bir iki tane yeterli.. her şeyini hiç sıkılmadan anlatabildiğin ve yine sana her şeyini aynı şekilde anlatan birileri.. bir eş, abi, kardeş, anne ya da baba değil ama bu.. sizden farklı biri olmalı.. sizinle aynı tarafa bakarken farklı bir şeyi görebilen (tabii bu bahsettiğim örneğe aile üyeleri de haizdir ama onlar her daim düşüncesini sizden yana kullanarak objektif davranamazlar).. hatalarınızı yüzünüze hiç sıkılmadan haykırabilen birisi.. var mı böyle birisi.. sırtınız yere gelmez arkadaş..
dostunuz değilim.. (çok şükür) bir-iki tane dostum var ve bir-iki kişinin dostuyum.. ama yine de bir iki kelam etmek isterim umutmak ile ilgili..
ilk başlarda çok zor gelir.. sanki onunla birlikte varolmuş gibi hissedersiniz kendinizi ve gittiğinde ne yapacağınızı bilemez bir hal içerisinde uyumak, içmek, oturmak, oturmak ve oturmak istersiniz.. malesef hepimiz böyle hissettik.. ama bitti.. yok oldu.. bir hastalık gibi mesela.. geldi vurdu ve gitti.. ölenlerimiz oldu ama biz ölmedik.. siz de ölmeyin sakın.. çünkü hayat "o"ndan önce de vardı ve "o"ndan sonra da varolacak.. hatta daha güzel bir şekilde.. renkler bir süre size soluk gelecek ama sonra, bir sabah kalktığınız da her şeyi parlak ve ışıl ışıl göreceksiniz.. işte o zaman yediğinizden, içtiğinizden keyif almaya başlayacaksınız.. şöyle arkanıza doğru bir bakacaksınız ve onu hiç görmeyeceksiniz.. yok olacak, hiç olmayacak..
sonra bir gün gayri ihtiyari gözünüz bir gülümsemeye takılacak.. sonra kızıla süsleyeceksiniz mesela o gülüşü.. o sizi bambaşka diyarlara yolculuğa çıkartacak.. bir zamanlar -şu an unutmuş, hiç hatırlamıyor olduğunuz birisi için bitirmek istediğiniz hayatın bambaşka bir bölümüne başlamış olacaksınız..
işte hayat böyle dostum.. zaman ile muaazzam bir ikili.. binbir pişmanlık içerisinden sıyırıp insanı dizlerine kadar gelen çiçekli bahçelerde, yüzünde bir çocuk gülümsemesi ve şen kahkahalar eşliğinde koşturur..
güzeller güzeli emniyetimize askeri darbelerden miras kalan bir hobidir bu.. tabii ki bu hobinin son dönemlerde aşırıya kaçması ise egemen gücün mazlumdan zalime dönüşme sürecini iyice tamamladığına işarettir..
herkesin felsefesi kendine..
-
bir sınır, durak veyahut nefes alma noktası var ve bu insan algısı/derinliği çerçevesinde genişler-daralır ya da yok olur.. bu sınır tabii ki bir dini inanç sonucu da oluşabilir -ki genellikle de dini inançlar belirler sınırları ya da ahlak.. toplumsal, evrensel, aile ahlakı.. kültür de belirleyebilir.. herhangi bir ırk'ın, grubun lideri de belirler.. yani bir birey olarak kendimizden çok bir başkasının hakimiyetindedir.. trafik kuralları gibi.. bu nedenle belki de ya tamamiyle bütün sınırlar belirlendiği için başımızı kaldırmayız ya da bütün sınırları kaldırıp bize sonsuz ufku vaadedene boyun eğeriz.. "güdülmeliyiz" diye düşünürüz.. bir şekilde.. o ya da bu isimlerin, zamanın ve mekanın önemine dikkat etmeyiz.. on bin yıl önce de şimdi de başımızı kaldırmayız.. ya her şeyi yasaklayana ya da her şeye izin verene boynumuzu kıldan inceltiriz..
idam sehpası, sonsuza yükselen bir kale ya da bir kurşun. Hiç Farketmez bir söz ile bitiririz her şeyi.. öyle ya da böyle..
demokrasi adı altında diktatörlük ile yönetilen ülkelerde "kitle iletişim aracı"nın egemen güçlerce evrilmiş halidir.. sessizce gerçekleşen bu evrim bir anda değil sonradan farkedilir ama direniş gösterilmediği için de varlığını devam ettirir..
böyle direnişe maruz kalmamasının en büyük nedeni halkının yüzyıllardır "tek lider" etrafında konuşlanmış bir yaşam biçimidir.. sonuç itibariyle bu da bir halkın/toplumun evrimleşme süreci içerisinde geldiği haldir.. bu evrimi tersine çevirmek için yine uzun zamanlar gerekebilir lakin bir yerden başlamak gerekir.. mamymunlaşmaya itiraz etmek kadar doğal bir şey yoktur.. tabii ki maymunlaşılmamışsa eğer.. zira evrim tamamlanmışsa geri dönüşümü oldukça zordur..
Sen yağmurlu günlere yakışırsın
Yollar çeker uzak dağlar çeker uzak evler
Islanan yapraklar gibi ışır yüzün
Işırsa beni unutma
Alır yürür sıcak mavisi gökyüzünün
Kuşlar döner uzun yağmurlardan sonra bir gün
Bir yer sızlar yanar içinde büsbütün
Her şeye rağmen ellerin üşür
Üşürse beni unutma
Yani dostlar yeni rüzgarlar gelir geçer
Yosun muydum kaya mıydım nasıl unuttular
Kahredersin başın önüne düşer
Düşerse beni unutma.
