bugün dini konular üzerine sohbet edilen bir kanala takıldım. bize su içmeyi yemek yemeyi elimizi yıkamayı islam öğretiyormuş. temizlik imandan gelir diyoruz ama abartmasak mı? temiz olmak için ya da el yıkamak için müslüman olmak gerekmiyor ki biraz insan olun yetecek..
sadece bu değil elbette, aile büyüklerimizin bunların kıyamet alameti olduğunun yanı sıra, islami birçok amaca yorumlaması.. aile fıkıhçı kaynıyor.
sağlık bakanımızın yaptığı açıklamalar doğrultusunda anlaşılmaktadır. insanı sevindirmesi gerekirken beni kahretti işte. karantina sürecinde kendimi geliştirmek adına hiçbir faaliyette bulunmadım. hep vaktim olsa şöyle yaparım dediğimiz şeylerin hiçbirini yapmadığımızı da böylece öğrenmiş olduk.
insanın kendisi olabilmesi için yapması gereken elzem bir aktivitedir. farklı görüşleri bilmeden, anlayamadan kendi fikirlerimizi ve yönümüzü de belirleyemeyiz. herkesin konuşmadan önce okuması ve öğrenmesi dileği ile..
Starbucks, story atmak için giden salaklar tanıyorum. Ben birkaç kahvesi ve içeceğini çok seviyorum, ama story atma çabam yok, bardağın resmini çekme girişiminde bulunmadım.
Ara sıra ciddi bir şekilde kafaya inen ve mantıklı olduğu zamanlarda asla kaçınılamayan insanı ciddi bir şekilde rahatsızlık içinde bırakarak bir örümceğin ağ örmesi gibi yavaşça yuvalanan bataktır.
Kendimi asla ait hissetmediğim bir dünyada kendimi öldürmekten yana hiçbir kuşkum yokken, kafamdan her zaman ısrarla köşeye iteliyorum.
bahaneler arıyorum, ama aptal bir cesaret ki insanı ölümden korkutmayan, hayatta da tutmuyor.
uyanık olan insanlardan birileri beni acil aydınlatsın. Koridorda uyandım gece 4te, ağzım acıyordu inanılmaz şekilde ellerimde de bir şeyler var, ellerim ıslak.
korkunca tuvalete gittim elimi yüzümü yıkamak için, 2 elimde bıçak var bildiğimiz meyve bıçağı biri, diğeri tırtıklı bıçak. Dilimi kesmişim uykudayken.
Çenemden kan akmış falan. 20 yaşındayım ve ufak tefek uyurgezer olduğumu biliyordum ama bu normal mi?
