Ve sen sonunda bir gün çıkar gelirsin diye,
Çok şeyin adı küçük yazıldı;
Silinmez anlar vardır,
Karşı konmaz özlemler,
Ben şimdi ne istediğimi de bilmeden artık
Bağırıp duruyorum ya, şurda,
Sen yaz sonu ilan eden güzel keten,
Güneşten yırtılmış caz, sen!
Cemal Süreya
Geç saatlerde odama çekildiğimde her şey sessiz oluyor. içinde yaşadığım kent, bugüne değin içinde yaşamış olduğum kentler siliniyor, geriye çocukluğum bile kalmıyordu.
kalem dile gelir en suskun zaman diliminden sıvışır satırlara, alır yüreğimden. önce yitirmek üzere olduğum mavilerimi, daha sonra özlemlerimi ve en sonunda yüreğimi ve döker kağıda canımla. şimdi neyi anlatayım? hangi cümlelerle avutayım sensizliği? tanımıyorum bu duyguyu. neden mi ? çünkü sen her daim bendeydin ne fark ederdi ne zaman geldiğin. öyle yada böyle canımdaydın orta yerinde bekleniyordun.
kadınlar genel özellikleri itibariyle acı çekmeye meyilli olduklarından bu tercihleri yadırganmamalıdır. Bir kadın efendi erkeği dostu gibi görürken piç olana çoktan abayı yakmıştır.
